Η δική μου ηθική λέει ότι όταν κάποιος εμπλέκεται με τα κοινά και πολύ περισσότερο όταν αναλαμβάνει δημόσιες θέσεις, το κάνει για να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και, συνεπώς,αποσυνδέει την εμπλοκή του από τις οικονομικές απολαβές, που ενδεχομένως απορρέουν από την θέση του. Εξ άλλου μια τέτοια εμπλοκή μπορεί να αποφέρει πολλαπλά έμμεσα οικονομικά οφέλη και αυτό είναι και λογικό και θεμιτό, αρκεί να μη γίνεται αυτοσκοπός.
Σ' αυτό το πλαίσιο, μου φαίνεται αδιανόητο και εν τέλει ανήθικο να ζητά κανείς αύξηση των αποδοχών της δημόσιας "υπηρετικής" θέσης που αναλαμβάνει, προκειμένου "να εξισωθεί, τουλάχιστον, με τις μέσες οικονομικές απολαβές της προηγούμενης επαγγελματικής του ενασχόλησης". Και μεγάλο πολιτικό και ηθικό σφάλμα από την πολιτική ηγεσία να αποδέχεται και να ικανοποιεί τέτοια αιτήματα.
Με απλά λόγια: Νομίζεις ότι έχεις τις οικονομικές δυνατότητες για να υποστηρίξεις την ενασχόλησή σου με τα κοινά; Τότε, αφού το θέλεις, κάν' το. Μην το συνδέεις, όμως, με δούναι και λαβείν. Γιατί τότε ανοίγουν πόρτες για πολύ επικίνδυνες σκέψεις και δρόμους.
Σ' αυτό το πλαίσιο, μου φαίνεται αδιανόητο και εν τέλει ανήθικο να ζητά κανείς αύξηση των αποδοχών της δημόσιας "υπηρετικής" θέσης που αναλαμβάνει, προκειμένου "να εξισωθεί, τουλάχιστον, με τις μέσες οικονομικές απολαβές της προηγούμενης επαγγελματικής του ενασχόλησης". Και μεγάλο πολιτικό και ηθικό σφάλμα από την πολιτική ηγεσία να αποδέχεται και να ικανοποιεί τέτοια αιτήματα.
Με απλά λόγια: Νομίζεις ότι έχεις τις οικονομικές δυνατότητες για να υποστηρίξεις την ενασχόλησή σου με τα κοινά; Τότε, αφού το θέλεις, κάν' το. Μην το συνδέεις, όμως, με δούναι και λαβείν. Γιατί τότε ανοίγουν πόρτες για πολύ επικίνδυνες σκέψεις και δρόμους.
