Το πρωτο σαββατοκυριακο του Σεπτεμβριου το περασα με 2 φιλους σε ενα μουσικο φεστιβαλ - End of Road Festival. Γινεται σε μια φαρμα στη νοτιοδυτικη Αγγλια, κυριολεκτια στο τελος ενος δρομου και στη μεση του πουθενα.
Φτασαμε Παρασκευη απογευμα και στησαμε την σκηνη σε ενα απο τα χωραφια της φαρμας, με χιλιαδες αλλους. Στο χωρο του φεστιβαλ υπηρχαν τεσσερις σκηνες, 2 ανοιχτες, 2 κλειστες. Υπηρχε σινεμα, a comedy stage and healing field, art installations.
Ειχε μια μοναδικη ατμοσφαιρα, με τους συμμετεχοντες να καλυπτουν ολο το ηλικιακο φασμα.
Η μουσικη αρχιζε στις 12 και συνεχιζε μεχρι τις πρωινες ωρες σε μια απο τις κλειστε σκηνες.
Δεν ηξερα το 99% των μουσικων που επαιρνα μερος, ενας απο τους φιλους μου ειναι ειδικος σε αυτου του ειδους την μουσικη (θα την ελεγα americana, κυριως αμερικανικα συγκροτηματα που παιζουν μουσικη στο στυλ του Neil Young, rock-folk ισως. Αλλα ειχε και αρκετο ροκ, με συγκροτηματα οπως Grandaddy (που ηταν και headliners) μεχρι πανκ- Shivers Μερικα ονοματα, Deep dark woods, First Aid Kit, Midlake, The Low Anthem.
Αργα ενα βραδυ στο Garden Stage - ενας καταπληκτικος χωρος με την σκηνη στο βαθος και γυρω γυρω ψηλα δενδρα - ειδα The Μark Lanegan Band, θυμιζε Λου Ριντ, καταπληκτικη μουσικη, φοβερη φωνη, σκοτεινοι στιχοι.
Φτασαμε Παρασκευη απογευμα και στησαμε την σκηνη σε ενα απο τα χωραφια της φαρμας, με χιλιαδες αλλους. Στο χωρο του φεστιβαλ υπηρχαν τεσσερις σκηνες, 2 ανοιχτες, 2 κλειστες. Υπηρχε σινεμα, a comedy stage and healing field, art installations.
Ειχε μια μοναδικη ατμοσφαιρα, με τους συμμετεχοντες να καλυπτουν ολο το ηλικιακο φασμα.
Η μουσικη αρχιζε στις 12 και συνεχιζε μεχρι τις πρωινες ωρες σε μια απο τις κλειστε σκηνες.
Δεν ηξερα το 99% των μουσικων που επαιρνα μερος, ενας απο τους φιλους μου ειναι ειδικος σε αυτου του ειδους την μουσικη (θα την ελεγα americana, κυριως αμερικανικα συγκροτηματα που παιζουν μουσικη στο στυλ του Neil Young, rock-folk ισως. Αλλα ειχε και αρκετο ροκ, με συγκροτηματα οπως Grandaddy (που ηταν και headliners) μεχρι πανκ- Shivers Μερικα ονοματα, Deep dark woods, First Aid Kit, Midlake, The Low Anthem.
Αργα ενα βραδυ στο Garden Stage - ενας καταπληκτικος χωρος με την σκηνη στο βαθος και γυρω γυρω ψηλα δενδρα - ειδα The Μark Lanegan Band, θυμιζε Λου Ριντ, καταπληκτικη μουσικη, φοβερη φωνη, σκοτεινοι στιχοι.
Στη παραπανω φωτογραφια ειναι οι Dark, Dark, Dark μεσημερι Σαββατου.
Το ονομα που ηξερα (και νομιζω ειναι γνωστο σε πολλους) ηταν η Πατι Σμιθ. Επαιξε στην κεντρικη σκηνη την Κυριακη το βραδυ.
O καιρος ηταν μικτος, το καλοκαιρι φετος ηταν πολυ βροχερο και φυσικα εβρεξε κατα την διαρκεια του φεστιβαλ αλλα δεν επηρεασε τιποτα και τα συννεφα μας εδωσαν ενα ωραιο ηλιοβασιλεμα.
Το συγκροτημα που μου εκανε εντυπωση ηταν οι Alabama Shakes. Ενα μιγμα, soul and southern rock, με την τραγουδιστρια και συνθετρια να δινει μια καταπληκτικη παρασταση, πραγματικα να ζει το καθε τραγουδι, ηταν για μενα η ξεχωριστη παρουσια παρουσια του φεστιβαλ.
Οπως φαινεται απο το ονομα τους ειναι απο την Alabama και πιο συγκεκριμενα απο το Athens, Alabama.
