Το πρωί της Κυριακής, στις 4 Ιουνίου 1961, το τζιπ
που φαίνεται στη φωτογραφία έπεσε πάνω
στο περίπτερο που βρίσκεται απέναντι από την εκκλησία
του Τιμίου Σταυρού (και από τη ....γνωστή ταβέρνα Αγάπη)
και το διέλυσε. Τα παιδιά κοιτούν με λαχτάρα τις σοκολάτες
και τις καραμέλλες που χύθηκαν στο δρόμο.
Μερικές φορές η φύση εκδικείται.
Το οδόστρωμα δεν άντεξε το βάρος του φορτηγού
και το κατάπιε. Στις 29 Οκτωβρίου 1962.
Η άσφαλτος βάφτηκε κόκκινη
Είχε καιρό να βρέξει κι ο δρόμος γλυστρούσε.
Έφταιγε και η κακή κατάσταση της
ασφάλτου στη Γαλλικής Δημοκρατίας, ''λίγο'' παραπάνω
φορτωμένο από το κανονικό και το τρακτέρ, κι έτσι
τα καρπούζια που κουβαλούσε βρέθηκαν στο δρόμο.
Ήταν 19 Αυγούστου του 1968.
Το αυτοκίνητο είναι το απόλυτο φετίχ του 20ου αιώνα, το τοτέμ της προόδου αλλά και η κατάρα για το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή. Το τίμημα της αυτοκίνησης είναι τεράστιο: 20 εκατομμύρια νεκροί τον 20ό αιώνα, 1.2 εκατομμύρια νεκροί κάθε χρόνο στον 21ο. Το αυτοκίνητο είναι η πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 10-25 ετών και η κύρια αιτία της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Όμως η γοητεία που ασκεί είναι αναμφισβήτητη. Κι αν -σύμφωνα με το Γκυ Ντεμπόρ- είναι ''το υπέρτατο αγαθό της αλλοτριωμένης ζωής'', είναι ακόμη το μόνο μέσο που σου προσφέρει μιά αίσθηση ελευθερίας. Μπορείς να πας οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Το λάτρεψαν οι φουτουριστές και το καταράστηκαν οι πάντες. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι πώς θα δώσουμε τις πόλεις στους κατοίκους τους, χωρίς να ρίξουμε την αυτοκίνηση στο πυρ το εξώτερον.
(Στοιχεία από το βιβλίο του Brian Ladd: Αυτο(κίνητο)φοβία. Αγάπη και μίσος στον αιώνα της αυτοκίνησης)