Διπλός κόσμος

Το αυτοκίνητο προβάλλει στον Άγιο Σίλα και βλέπεις κάτω άξαφνα  την πόλη που κουβαλάς μέσα σου τόσα χρόνια. Για μιά στιγμή μοιάζει ίδια με την εικόνα που θυμάσαι, τη ζωηρή εικόνα που χάραζε η παιδική φαντασία στη μνήμη σου, τότε που ο χρόνος είχε απέραντη διάρκεια και δεν μπορούσες, ούτε και τώρα μπορείς, να φανταστείς την πόλη να αλλάζει, τους ανθρώπους να γερνούν ή να φεύγουν... Αναζητάς την παλιά σου γειτονιά στην οδό 

Υψηλάντου και δεν αναγνωρίζεις τίποτα: ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος που δεν σταματάει ούτε στον πρώην λοφίσκο των Αγίων Αναργύρων και που είναι πλαισιωμένος από δεινοσαυρικές σειρές πολυκατοικιών...Στέκεσαι τώρα στο ίδιο καλντερίμι, με το κεφάλι ακουμπισμένο στη σκληρή πέτρα της μνήμης. Το σπίτι με τις πλατιές σκάλες και τη βεράντα με τη τζαμαρία, ο κήπος με τις αμυγδαλιές και τις κερασιές έχουν εξαφανιστεί. Στη θέση τους ορθώνεται μια τεράστια πολυκατοικία...
Κείμενο: Κρίτων Χουρμουζιάδης, περιοδικό Υπόστεγο, Καβάλα 1987.
Φωτογραφία: Ι. Καπάιος, 15-5-1962, αρχείο Λ.Τ.Κ. Ο χωματόδρομος που φαίνεται δεξιά είναι η οδός Υψηλάντου. Στο τελείωμά της-επί της Σκρά-διακρίνονται οι νεοκλασικές κατοικίες των Φέσσα και Πουλίδη.