...Στην πλατεία Φουάτ, όπου και το θολωτό μνήμα της μάνας του Μωχάμετ Άλυ-ιδρυτή της Αιγυπτιακής δυναστείας- παίζει η μπάντα του Δήμου. Μία περιπλανώμενη ατμόσφαιρα Καρυωτάκη, κάτω από τα τρία πελώρια διαφημιστικά που πληγώνουν τον πανσέληνο ουρανό, με διαποτίζει. Λίγο πιο πέρα πουλιούνται οι απογευματινές εφημερίδες των Αθηνών, μόνη επαφή της πρωτεύουσας με την επαρχία της, αν εξαιρέσουμε την προεκλογική περίοδο και τις τουρνέ των θιάσων.
Η Καβάλα, τη νύχτα, με φεγγάρι, όταν σβήνει η φτώχεια της και οι όγκοι των καπναποθηκών, γίνεται αληθινά μια μαγική πόλη. Η αμφιθεατρική τοποθεσία της, η ευρύχωρη αγκαλιά του κόλπου της, που δεν είναι ποτέ μονότονος όπως είναι ο κόλπος της Θεσσαλονίκης, προπαντός ειδωμένη απ΄το Φάρο, απ΄όπου μπορείς να δεις και τις δυο πλευρές, κρατά μια δικιά της γοητεία. Ο Μωχάμετ Άλυ, πάνω στο άτι του, μπροστά στο σπίτι που γεννήθηκε, δείχνει με το χέρι του στο Βορρά, μια κατεύθυνση που πολλοί δυστυχώς αναγκάστηκαν ή επέλεξαν ν΄ακολουθήσουν...
Εκτός των τειχών, 1965, Βασίλης Βασιλικός
( Πλατεία Φουάτ Α΄- όνομα του βασιλιά της Αιγύπτου, δισέγγονου του Μωχάμετ Άλυ - ονομαζόταν η πλατείας Ελευθερίας για λόγους σκοπιμότητας της ελληνικής ομογένειας της Αιγύπτου μέχρι το 1967.)
