Ending with a bang ...

Φεγγάρι που ένα σύννεφο αναβοσβήνει

Περπατώντας 

στην Τενέδου.

7.47 μ.μ.

Πέμπτη = "Νικηφόρος"

Πέμπτη χθες και η συνήθης παρέα, διευρυμένη κατά τον ... ασυνήθη ύποπτο, βρέθηκε και πάλι στον ζεστό χώρο του Cafè Nikiforos.

Ο barman, σερβιτόρος και dj Αποστόλης, αφού διέγνωσε τις μουσικές προτιμήσεις μας, συνόδευσε τα ποτά και τα συνοδευτικά μας με εξαιρετικά μουσικά κομμάτια.

Ακούστηκαν μεγάλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, όπως Doors, Rolling Stones, Deep Purple, Led Zeppelin, America, Jefferson Airplane, Ten Years After, Jethro Tull, Rainbow, Neil Young, David Bowie, Iggy Pop, Kiss, Who, Status Qvo, Μoody Blues, Iron Butterfly και άλλοι.

ΥΓ: Ο επικοινωνιακός κινέζος του Χρήστου, με την εξαιρετική του φωτογραφική ποιότητα, απέδωσε πλήρως τη λάμψη που εκπέμπει ο γράφων! 🤣🤣

Είμαι διατηρητέο, είπε το χάος στους εργολάβους...

Ήταν το παλιό σπίτι στην Καβάλα του πρώην δήμαρχου και βουλευτή Μπαλάνου. Πουλήθηκε από τα παιδιά του πριν από πολλά χρόνια, έχοντας κριθεί ως διατηρητέο. Γύρω στο 2015, το αγόρασε ένας εργολάβος, και κυκλοφόρησε την είδηση  στην πόλη, ότι θα κρατήσει το εξαιρετικό εξωτερικό κέλυφος, θα ανασκευάσει το εσωτερικό για να το κάνει boutique- hotel 36 κλινών,
εξασφαλίζοντας άδεια δόμησης και ανακαίνισης. Καταπληκτική ιδέα. Κρατήσαμε βέβαια μικρό καλάθι, αλλά είμαστε καλοπροαίρετοι άνθρωποι και σκεφτήκαμε να μην είμαστε τόσο καχύποπτοι, και να περιμένουμε.  Αντί για εργασίες αναπαλαίωσης-αποκατάστασης, γρήγορα μπήκε μπουλντόζα!!!! γκρέμισε όλο το εσωτερικό και τους τοίχους, άφησε μόνο τον τοίχο-πρόσοψη στον δρόμο, που ως ετοιμόρροπος και με πύργους, ήταν θέμα χρόνου να καταρρεύσει. Μπήκαν λαμαρίνες, κορδέλες, υποστηρικτικά πλαίσια που, σε κεντρικό δρόμο, εμπόδιζαν την διέλευση στο πεζοδρόμιο, το οποίο στην ουσία είχε αχρηστευθεί. 
Χρόνια πολλά, παρέμενε έτσι, καμία εργασία δεν φαινόταν να προχωρά: το όμορφο σπίτι, είχε μετατραπεί σε ένα φάντασμα που έχασκε στο κέντρο της πόλης. Η μπουλντόζα, είχε παρκάρει πίσω από τον τοίχο, έτοιμη να αναλάβει δράση, και το σπίτι ήταν σαν βομβαρδισμένο και επικίνδυνο....Ώσπου χθες, κατέρρευσε ο τοίχος στην μεριά του δρόμου (η βασική δυτική είσοδος στην Καβάλα, βασική αρτηρία της πόλης, που οδηγεί στο πλέον πολυσύχναστο σταυροδρόμι της πόλης.) Οι εργάτες, δούλευαν από πίσω, ευτυχώς πεζός δεν υπήρχε στο σημείο να καταπλακωθεί, ένα αυτοκίνητο μόνο, που περίμενε στα φανάρια για να μπει στο κέντρο πόλη μαζί με κάτι άλλα έπαθαν ζημιές, όπως μου είπε γείτονας. 

Αδιανόητο; Η κανονική ιστορία στο Ελλαδιστάν, που ο καθένας που έχει λεφτά, αγοράζει πανέμορφα διατηρητέα με στόχο να τα καταστρέψει χωρίς αιδώ; Κι έτσι, έχουμε ακόμη μια βολική αναμενόμενη κατάρρευση διατηρητέου, που βρισκόταν σε οικόπεδο φιλέτο, την αβελτηρία όλων των εμπλεκομένων που εξέθεσαν σε θανάσιμο κίνδυνο ανθρώπους και περιουσίες, την καλή τύχη των πρωταγωνιστών της ιστορίας που δεν υπήρξαν θύματα, και την κακιά μας τύχη σαν πόλη και χώρα, που βλέπουμε να συνεχίζεται η καταστροφή του αρχιτεκτονικού πλούτου και της ιστορίας της πόλης από διάφορους χωρίς όραμα ντουβαροποιούς, που επί πλέον, έβαλαν σε κίνδυνο την ζωή και τις περιουσίες διερχόμενων.

Ιστορίες νεοελληνικού κράτους και πολιτισμού.

Ή παραλογισμού...

Κείμενο: Μαρία Π. Φωτογραφίες: 1. Το διατηρητέο το 1935. 2. Σκηνή από το συμβάν της κατάρρευσης

I can't get no ...

Σαν σήμερα, στις 5 Δεκεμβρίου 1969, κυκλοφόρησε στο Η.Β. το όγδοο άλμπουμ των Rolling Stones ''Let it Bleed'', σηματοδοτώντας την επιστροφή της μπάντας σε περισσότερο ροκ  και μπλουζ ήχους, αλλά και την κατάρρευση της ατμόσφαιρας του ιδεαλισμού, της ειρήνης και της αγάπης της δεκαετίας που έφευγε. Η ηχογράφηση ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 1969 και συνεχίσθηκε μέχρι το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Το άλμπουμ από πολλούς κριτικούς θεωρήθηκε το αριστούργημά τους. Ο Mick Jagger ζήτησε αρχικά από τον M.C. Escher να σχεδιάσει το εξώφυλλο όμως αυτός αρνήθηκε. Ο δίσκος ξεκινάει με το ''Gimme Shelter'', ένα βαρύ ροκ κομμάτι (που έχει ακουστεί ως soundrack σχεδόν σε όλες τις ταινίες του Martin Scorsese) και κλείνει με το ''You Can't Always Get What you Want''.  Στο άλμπουμ γίνεται αναφορά στο ''The Chelsea Dragstore''  στην King's Road του 

Λονδίνου, μια παμπ που χρησιμοποιήθηκε αργότερα  από τον Stanley Kubrick όταν κινηματογραφούσε την ταινία του ''Κουρδιστό Πορτοκάλι''. Όσο για την κοπέλα που αναφέρεται στην πρώτη στροφή πιθανολογείται ότι ο Μ.J. είχε στο νου του την Marrianne Faithful.
Το κορυφαίο τραγούδι στο δίσκο είναι το ''You Cant Always''. Ένα τραγούδι που πολλοί θεώρησαν ως την πεσιμιστική απάντηση των Stones  στο ''Hey Jude'' των Beatles αλλά και την έμπνευση  για το ''Bridge Over Troubled Water'' των Simon & Garfunkel που ακούστηκε λίγους μήνες μετά. Ξεκινά με τις 60 παιδικές φωνές μιας ουράνιας χορωδίας που μοιάζει  να είναι η φωνή των θεών. Αμέσως μετά ο Jagger, συνοδευόμενος από τον Al Kooper στο γαλλικό κόρνο,  επαναλαμβάνει μελαγχολικά  ότι '' no one gets what he always want''. Στο τραγούδι ο Μick αγγίζει την πραγματικότητα αποδεχόμενος αυτό που είναι αλήθεια για όλους, το πόσο δύσκολο είναι να βρεις την ευτυχία, ανοίγοντας όμως στο τέλος του ρεφραίν μια ρωγμή στην απιθανότητα...''But if you try sometimes, well, you just might find, You get what you need''.
...Αρκετά χρόνια μετά ο Μίλαν Κούντερα, μέσω της έκδηλης αμηχανίας του ήρωά του Τόμας, θα δηλώσει  ότι « δε μπορεί ποτέ κανείς να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει, γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να τη συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές, ούτε να την επανορθώσουμε  σε ζωές επερχόμενες »

Ραντεβού στον Ανανιάδη...

 «Ο προπάππος μου Αντώνης 

Ανανιάδης, το 1880 άνοιξε στην κεντρική πλατεία της Αμισού (Σαμψούντα) του Πόντου κατάστημα που εμπορευόταν καφέ και ταυτόχρονα έκανε και εισαγωγή. Το Σεπτέμβριο του 1921 απαγχονίσθηκε ο γιός του Συμεών και λίγο καιρό αργότερα οι Τούρκοι κρέμασαν και τον ίδιο μαζί με άλλους 69 προκρίτους της πόλης κατηγορώντας τους ότι είχαν ''ελληνικά φρονήματα''. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1922, η σύζυγος του Αντώνη Εύχαρις, μαζί με τα παιδιά της Νίκο, Δέσποινα και Πρόδρομο ήρθαν στην Καβάλα. Ο Πρόδρομος σπούδασε δικηγόρος, ενώ ο παππούς μου Νίκος συνέχισε το εμπόριο του καφέ του πατέρα του. Το πρώτο  κατάστημα βρισκόταν στην οδό Ομονοίας, λίγο πιο κάτω από τον Άγιο Παύλο. Το 1934 μεταφέρθηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα, στη γωνία 'Ιωνος Δραγούμη και Ομονοίας. Στη Βουλγαρική κατοχή η οικογένεια κατέφυγε στη Βέροια, όπου είχαμε συγγενείς.

Την επιχείρηση λειτούργησαν  Βούλγαροι, οι οποίοι κράτησαν στη δούλεψή τους δύο από τους υπαλλήλους του Νίκου. Μετά την απελευθέρωση, όταν η οικογένεια επέστρεψε, ξανάνοιξε το καφεκοπτείο στήνοντας την επιχείρηση από την αρχή. Οι Βούλγαροι φεύγοντας είχαν πάρει μαζί τους τα πάντα.

Το 1956 ο πατέρας μου Αντώνης έκανε την πρώτη ανακαίνιση του καφεκοπτείου που συνοδευόταν από αγορά νέων μηχανημάτων. Επίσης επέκτεινε το κατάστημα προς τη μεριά της Ίωνος Δραγούμη ενσωματώνοντας και το  κατάστημα  Γκανούλη....»

Το καφεκοπτείο αναδείχθηκε με τα χρόνια σε τοπόσημο της πόλης, καθώς η θέση του θεωρείται το εμπορικότερο σημείο της Καβάλας. Η πιο γνωστή γωνία του κέντρου με το έντονο άρωμα του φρεσκοψημένου καφέ εξαιρετικής ποιότητας. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της ποιότητάς του αποτελεί και το γεγονός πως όταν πρόκειται να επισκεφτείς Καβαλιώτη που ζει σε άλλη πόλη, σου ζητάει να του πας καφέ Ανανιάδη... Σήμερα την επιχείρηση συνεχίζει δυναμικά η τέταρτη γενιά, ο Θεμιστοκλής, γιός του Αντώνη.

Πηγές:
Οι πληροφορίες για το κείμενο, από τον αγαπημένο φίλο και συμμαθητή Θέμο Ανανιάδη
Φωτογραφίες: 1. Αύγουστος 1937. Το κατάστημα ονομαζόταν τότε «ΒΡΑΖΙΛΙΑ» (Προσωπικό αρχείο).

                       2. Κάποιο βράδυ Παρασκευής μετά στο σχόλασμα των καπνεργατών, το 1954. 
                           ( Αρχείο Θ.Α).

Il Etait Une Fois...

Πέμπτη χθες και η γνωστή παρέα βρέθηκε για ένα ποτό και κουβεντούλα, τα συνηθισμένα δηλαδή.

Όταν μετά κάποια ώρα απομείναμε μόνοι μας, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή του φιλόξενου χώρου του Cafè Nikiforos, ζητήσαμε να επενδυθεί μουσικά η κουβέντα μας με τα μπλουζ της δεκαετίας του '70, κομμάτια με συναισθηματική κυρίως αξία, που αποτέλεσαν το μουσικό χαλί των μαθητικών μας πάρτυ και των πρώτων ερωτικών σκιρτημάτων, προσεγγίσεων και απογοητεύσεων.

Ακούστηκαν, κατά σειρά, τα παρακάτω κομμάτια:

Oh mon amour (Christophe), L' ètè indien (Joe Dassin), Seasons in the sun (Terry Jacks), Angie (The Rolling Stones), The girl from Salina (Christophe), Viens viens (Marie Laforet), Father & Son (Cat Stevens), Aline (Christophe), Et si tu n' existais pas (Joe Dassin), Time in a bottle (Jim Croce), Je t' aime, moi non plus (Jane Birkin & Serge Gainsbourg), Main dans la main (Christophe), Wild World (Cat Stevens), The logical song (Supertramp).

Την επόμενη φορά, Θεού θέλοντος, κορωνοϊού επιτρέποντος και επιχειρήσεως συναινούσης, σκεπτόμαστε να καταγράψουμε μουσικά και τα άλλα, τα πιο ζωηρά χορευτικά κομμάτια των πάρτυ μας.