Άγγελος Εξάγγελος

Παράσταση «Πλούτου» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Δ. Σαββόπουλου…Πήγα με προσδοκίες…Ο Νιόνιος μάς μεγάλωσε, ήταν η συνείδηση για τις γενιές που μεγάλωσαν στις γειτονιές και στις αλάνες, σε εποχές που η Ελλάδα σπάραζε, αγωνιζόταν,  αγωνιούσε, ξεχνούσε, ονειρευόταν και δημιουργούσε, με χαίνοντα τραύματα Εμφυλίων και Διωγμών, ανείπωτα  μυστικά εθνικών διχασμών, κοινωνικών και πολιτισμικών  τραυμάτων, κρυμμένων πίσω από μισόλογα γονιών και άφατες  τραγωδίες σφαλισμένες μέσα στα οικογενειακά σεντούκια. Τραγούδησε την εφηβεία μας, το περιθώριο, τον καταδιωγμένο, την Ελλάδα της βροντερής φωνής και των σκληρών αγώνων στις πλατείες, την αγάπη του καλοκαιριού,  με εκείνα τα λόγια της σκιάς που όριζαν την συλλογική μας μνήμη και μας ένωναν, με λόγια  σύμβολα και οδηγούς…Λόγος και Μύθος μαζί.

Τον περίμενα τον Παραμυθά….«να με πάει σε άλλα μέρη», να σκάψει,  να ορίσει και να νοηματοδοτήσει το κενό μας και την αγωνία μας…Να ενώσει το νήμα, στηριγμένος καλά στην διαχρονικότητα του αρχαίου Λόγου….Αν και ήξερα…Δεν έγινε.

Το ομολόγησε...  « έχασε την έμπνευσή του »…Γεμάτα κλισέ και ειπωμένα λόγια τα ‘στιχάκια του’

Η παράσταση έμεινε συμπαθής, με έναν εξαίρετο χορό, κοστούμια, κινησιολογία, θεατρικότητα και ανάβλυζε μνήμες και συμβολισμούς.. Άξια , συμπαθής και απέραντα ελληνική. Αλλά δεν έφτανε.

Παραμένει όμως ο θείος Νιόνιος. Ο άλλος..  ο Ποιητής, ο  τραγουδιστής, ο τραγουδοποιός και ο Παραμυθάς. Και θα τον περιμένουμε. Όταν θα έχει έμπνευση, και έχει «κάτι αλλιώτικο να πεί». Κάτι που «θα μπορεί να παίξει στα παιδιά»….

Ο κόσμος πολύς…Ειδα φίλους από την Δράμα και άλλους που δεν έτυχε να δώ ποτέ εκεί…Το εισιτήριο ακριβό. Έκπτωση για τους φίλους του θεάτρου δεν υπήρχε ..Και η σκηνή στην είσοδο, των ανθρώπων του Δημοτικού Συμβουλίου, που ζητούσαν  την δωρεάν είσοδό τους στο θέατρο  μαζί με τις οικογένειές τους, συζητήθηκε με πολύ καυστικό τρόπο στις κερκίδες. Τα κατάφεραν.

 Είδα εθελοντές του θεάτρου των πολιτών που στηρίζουν το ΔΗΠΕΘΕ  με κάθε τρόπο και με κόστος, που ήταν εκεί από τις 6 και έφυγαν τελευταίοι. Πλήρωσαν εισιτήριο τουλάχιστον για τις οικογένειές τους. Είδα οικογένειες που ήρθαν από τους όμορους νομούς για να δουν την ακριβή παράσταση. Και είδα τζαμπατζήδες που ποτέ ή και σπανίως έβλεπα στο θέατρο πριν γίνουν Δημοτικοί Σύμβουλοι, να απαιτούν να δουν την παράσταση δωρεάν. Και το κατάφεραν. Ας το ξανασκεφτούν. Δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας..Ειναι και θέμα αξιοπρέπειας της θέσης τους. Και κυρίως σε αυτές τις εποχές.
                                                                                                           Από την  Μαρία Π.

Ήμουν κι εγώ εκεί... Η παράσταση ξεκίνησε με την είσοδο στην σκηνή ενός πολύχρωμου και ζωντανού χορού που μ΄ένα δυνατό και περήφανο  ταρατατζούμ, τράβηξε αμέσως την προσοχή του κοινού. Προσωπικά περίμενα περισσότερο Σαββόπουλο, δηλαδή περισσότερη μουσική και λιγότερα λόγια. Όμως και πάλι η παράσταση ήταν ξεχωριστή, απέχοντας αρκετά από τα σκουπίδια και τις βωμολοχίες που συνηθίζονται σε Αριστοφανικά έργα. Εξαιρετικά τα κοστούμια, η κίνηση, η σκηνική παρουσία ανεξάρτητα της λιτότητάς της. Θα προτιμούσα επίσης πιό πλούσια σε έκφραση την Πενία.....