Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ...

Ούτε μιά φωνή διαμαρτυρίας;
Ούτε μία αντίδραση;
Ούτε μία λέξη να γραφτεί από κάποιον;
''Μήπως δεν άκουσαν ποτέ κρότον κτιστών
ή ήχον;''
Μόνο απάθεια και σιωπή.
Όμως ποιός να μιλήσει;
Ο εργολάβος που είναι κάτοικος της περιοχής;
Οι γονείς των παιδιών που αγόρασαν διαμερίσματα στις επταόροφες οικοδομές που κτίσθηκαν στη θέση των προσφυγικών;
Και που βλέπουν με απέχθεια τα λίγα που απέμειναν, αγνοώντας ότι όταν σε λίγο καιρό κτισθούν κι αυτά θα πάψουν να βλέπουν θάλασσα και ουρανό;
Στο κάτω-κάτω το σχολείο εκσυγχρονίζεται και αποκτά κλειστό γυμναστήριο...
blog comments powered by Disqus