Ο απροσδοκητος θανατος του Μιχαλη γεμισε με λυπη την κοινοτητα των παλιων συμμαθητων.
Τον Μιχαλη τον ηξερα απο παιδι, οι οικογενεις μας ηταν φιλοι και επομενως ο Μιχαλης και εγω γιναμε φιλοι. Το οτι ειμασταν και συνομηλικοι εκανε τα πραγματα πολυ ευκολα.
Αν και ειχα ενδιαφερον για τα σπορ, ο Μιχαλης ηταν σε αλλο επιπεδο. Η μεγαλη αγαπη του ηταν η ΑΕΚ και μετα ο ΑΟΚ. Ποδοσφαιρο και μπασκετ ανταγωνιζοταν για το πιο θα ηταν στη κορυφη των προτιμισεων του Μιχαλη.
Στα παιδικα μας χρονια βρισκομασταν στο εστιατοριο, ειχε βαλει μπασκετα στο χωρο διπλα στην ορχηστρα και το αδειο οικοπεδο διπλα ηταν αποδεκτο για ποδοσφαιρο. Το καλοκαιρι καναμε μπανιο μπροστα στο μαγαζι.
Ο Μιχαλης πηγε στο Δημοτικο της Ομονοιας και μετα βρεθηκαμε μαζι στο Αρρενων και στο Β Αρρενων.
Μετα ακολοθυησαν σπουδες μεταλλειολογου στο Βελιγραδι οπου ειχα την τυχη να περασω μια αξεχαστη εβδομαδα, με τον Μιχαλη, τον Αποστολο Μ και την παρεα τους. Επισης ολοι γιναμε μαρτυρες ενος ιστορικου γεγονοτος, του θανατου του Τιτο.
Καπου μετα απο εκει χαθηκαμε με τον Μιχαλη. Φανταζομαι μια απο τις αποφασεις για τον Μιχαλη ηταν να αναλαβει το μαγαζι 'η' να ακολοθυησει το επαγγελμα του μεταλλειολογου και ο Μιχαλης αποφασισε το δευτερο.
Τελικα βρεθηκαμε το 2007 στην αξεχαστη συναντηση των 30 χρονων απο την αποφοιτηση μας. Ηταν η αφορμη αρκετων αλλων ετησιων συναντησεων μεταξυ παλιων συμμαθητων αλλα η πανδημια μας σταματησε.
Ο Μιχαλης ηταν ανοιχτη καρδια, με πολλους φιλους και θα ελεγα τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης ηταν ενας ιδανικος χωρος για τον Μιχαλη με μεγαλη επεκταση στις γνωριμιες και φιλιες.
Τα συλλυπητήρια απο ολους τους παλιους φιλους και συμμαθητες στη οικογενεια του Μιχαλη
Μιχαλη φιλε μου, θα μας λειψεις και οσο μπορουμε θα σηκωνουμε τα ποτηρια μας στην μνημη σου.
