Ο κήπος του Φαλήρου ήτο πλήρης όταν εφθάσαμεν προχθές την νύχτα.
Αριστοκρατία του διεθνούς τύπου των ραστακουέρων, Εβραιογερμανοί και λέχοι και Αρμένιοι και λεβαντίνοι αλλά και αριστοκράται εγχώριοι των προσφάτων καλών καπνικών ετών και οι τυχεροί κερδοσκόποι του συναλλάγματος κατελάμβαναν εις ομίλους εκλεκτούς τα τραπεζάκια.
Τι κάμνει μιά τόσο εκλεκτή ποιότης ανθρώπων όταν συγκεντρωθή εις ένα μέρος; Διασκεδάζει φυσικά. Και διά τα μέσα διασκέδασης είχε προνοήσει ο πολυμήχανος Γαρύφαλος. Εις την πρόχειρον εξέδραν παρουσιάσθηκαν μετ΄ολίγον 5-6 άνθρωποι με τα υποκάμισα ανασκουμπωμένα. Θα έλεγε κανείς ότι ήρχοντο κατ΄ευθείαν από την κρεβατοκάμαράν των. Αλλ΄όχι, ήσαν οι μουσικοί της Τζαζ-μπαντ. Ένας από τους ανασκουμπωμένους αυτούς κυρίους εσηκώθη κάποιαν στιγμήν και ήρχισε να τραγουδεί γαλλιστί μίαν σαν σονέτταν. Ήταν δια κάποιαν Ζοζεφίναν της οποίας οι ματιές κτλ...
-Κρύος είσαι καΰμένε!...διαμαρτυρήθη νεαρός παρακαθήμενος, προφανώς μη επαρκώς αριστοκράτης.
Το μαρτύριον της Ζοζεφίνας και του ντιζέρ ετελείωσε κάποτε και ήρχισεν ο χορός. Δύο τρία τσιλιβιθροειδή κουρεμένα δεσποινίδια εστριφογύριζαν εις τον νεότευκτον στίβον κρεμασμένα από τον λαιμόν ισαρίθμων μαγκλαράδων, ενώ ένας κοιλαράς Εβραιοπολωνός προσπαθεί ματαίως να φέρει βόλταν μίαν χονδρή κυρίαν της τοπικής αριστοκρατίας...Και η μουσική εμαίνετο...
Χρυσάνθεμος, Από την εφημερίδα Κήρυξ, Κυριακή 13 Ιουνίου 1926 - Απόσμασμα κειμένου από τη συλλογή: ΚΑΒΑΛΑ, μια πόλη στη λογοτεχνία. Μεταίχμιο 2003.
[Το περίφημο κέντρο διασκέδασης-αναψυκτήριο Φάληρο, ήταν «εξοχικόν καφενείον μετά θεάτρου θαυμασίας απόψεως», συνδέθηκε με τα γλέντια και την ψυχαγωγία των Καβαλιωτών αλλά και την υπερβολή των καπνεμπόρων, την εποχή του μεσοπολέμου, πριν το κραχ. Έως και πιάνο πετάχτηκε στη θάλασσα μια βραδιά που οι διασκεδάζοντες ήρθαν στο τσακίρ κέφι. Περιβαλλόταν από πετρόκτιστο παραθαλάσσιο κήπο με πολλά δέντρα. Υπεύθυνος του κέντρου ήταν ο πάντα ανήσυχος επιχειρηματίας Γαρύφαλλος Καρασμάνης. Λειτούργησε επίσης ως θεατρική σκηνή αλλά και ως κινηματογράφος. Το 1935 στο Φάληρο στεγάσθηκε το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο με ενέργειες του Γεωργίου Μπαλακάκη. Κατεδαφίστηκε αρχές της δεκαετίας του ΄60 κατά την κατασκευή της Ερυθρού Σταυρού και του κόμβου Φαλήρου. ( Πηγές, Σαπφώ Αγγελούδη - Ευθυμία Πέγιου- τοπικός τύπος).]