Τα 45άρια

Οι δίσκοι μουσικής αποτέλεσαν, μαζί με το ραδιόφωνο, τα κύρια μέσα μεταφοράς της μουσικής στο οικιακό περιβάλλον κατά τις δεκαετίες '50, '60 και '70.

Αρκεί, βεβαίως, να υπήρχαν τα μέσα αυτά στα σπίτια, κάτι καθόλου αυτονόητο για την εποχή εκείνη! Κι αν 

η ύπαρξη ραδιοφώνου ήταν αρκετά συχνή, η κατοχή ενός πικ-απ αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο πολυτέλεια!

Η οικογένειά μου, αν και μόνο κατ' ευφημισμόν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μικρομεσαία, διέθετε ραδιόφωνο και από τις αρχές του '60 και πικ-απ! Ένα φορητό πικ-απ/βαλιτσάκι.

Το επόμενο βήμα ήταν η απόκτηση δίσκων μουσικής.

Τότε ήταν η χρυσή εποχή των δίσκων βινυλίου 45 στροφών.

Τα θρυλικά 45άρια ήταν οι πρωταγωνιστές της μουσικής ενημέρωσης και διασκεδασης των οικογενειών.

Οι λόγοι ήταν πολλοί και θα μπορούσα να εντοπίσω κάποιους:

Πρώτον, ότι η κύρια μουσική ενημέρωση, ιδιαιτέρως στην επαρχία, γινόταν από το ραδιόφωνο.

Και ραδιόφωνο σήμαινε 2 κρατικοί σταθμοί, που έπαιζαν τις επιτυχίες. Ένα 45άρι, λοιπόν, περιείχε την επιτυχία και, συνήθως, ένα δεύτερο κομμάτι στην πίσω πλευρά.

Δεύτερον, η τιμή ήταν σχετικά προσιτή - 20 και 25 δραχμές στην αρχή, όταν το εργατικό μεροκάματο ήταν 80 ως 100 δραχμές - και δεν "φορτωνόταν" κανείς άλλα 10 ή 11 άγνωστα τραγούδια, που περιείχαν οι δίσκοι των 33 στροφών, στην τιμή των 90 ως 120 δραχμών.

Τρίτον, ήταν εύκολα στη μεταφορά και μπορούσαν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, από πάρτι σε πάρτι.

Τέταρτον, αποτελούσαν ένα ευπρόσωπο δώρο κατά τις επισκέψεις σε ονομαστικές και άλλες γιορτές, κάτι περισσότερο από το κλασσικό Vermouth (για τους μεγάλους) ή την ΙΟΝ αμυγδάλου (για τους μικρούς), αρκεί να υπήρχε πικ-απ για την αναπαραγωγή της μουσικής.

Πέμπτον, έπαιζαν στο τζιουκ-μποξ, κάτι πολύ σημαντικό, αφού οι μηχανές αυτές, κυρίως, ήταν "υπεύθυνες" για τη μουσική επένδυση σε εστιατόρια και ταβέρνες.

Ως προς το είδος της περιεχόμενης μουσικής, στην επαρχιακή μας πόλη τουλάχιστον, μπορούσε κανείς να βρει τις επιτυχίες του ελαφρού, ελαφρολαϊκού, λαϊκού, αλλά και πιο ειδικού τραγουδιού της ελληνικής παραγωγής. Επίσης, τότε ήταν της μόδας το γαλλικό και το ιταλικό τραγούδι και ήταν πολύ πιθανό να βρει κανείς τις μεγαλύτερες επιτυχίες είτε στις πρωτότυπες εκτελέσεις είτε διασκευές με ελληνικό στίχο. Ακόμη, κυκλοφορούσαν σε 45άρια οι επιτυχίες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που τότε το παρακολουθούσαν σχεδόν όλοι, καθώς και κομμάτια ελληνικών νεανικών συγκροτημάτων, που έκαναν δειλά βήματα στη δισκογραφία.

Κι ενώ σε όλο τον κόσμο γινόταν μουσική κοσμογονία, η ελληνική επαρχία παρέμενε ξεκομμένη και ανενημέρωτη, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70. Τα αγγλόφωνα 45άρια, που έφταναν μέχρι την Επαρχία, συνήθως ήταν μεγάλες επιτυχίες μεγάλων συγκροτημάτων ή δευτεροτρίτες εκτελέσεις επιτυχιών.

Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, με την απελευθέρωση της πληροφόρησης, τη φιλελευθεροποίηση του συστήματος, αλλά και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, άρχισε η σταδιακή προτίμηση των δίσκων 33 στροφών έναντι των 45αριών, μέχρι την ουσιαστική τους εξαφάνιση.

 

Βασιλοπιτα 2023

 Παλιοι συμμαθητες ανεβηκαν την ανηφορα της Παναγιας για το Αραλικι που και στο παρελθον φιλοξενησε την κοπη της Βασιλοπιτας. 

Οι φωτογραφιες απο τον Χρηστο Χρ που κυριολεκτικα εκανε τα παντα για την συναντηση δεν ξερω αν βοηθησε και με το σερβιρισμα!

Στην υγεια μας!

Ο Χαρης δεν φαινεται σιγουρος

ο Αργυρης εξηγει

Ο Ξενοφων με εμπειρια κοβει την Βασιλοπιτα

Ο Παναγιωτης τυχερος ακομα μια φορα, οι αλλοι λενε αν ειναι δυνατον!

 

 

Ο Τασος ψαχνει ποτηρι κρασι αλλο ο Κωστας ειναι ενταξει

Χρηστος ο οργανωτης

Χρονια πολλα, καλα, με υγεια και καθε χρονο περισσοτεροι

Κόψιμο Βασιλόπιτας 2023

Επανασύνδεση μετά την πανδημία, ο Ξενοφων άρχων της κοπής.  

Λεπτομέρειες σύντομα από τον Νίκο

Οι πόλεις και τα μάτια

Μετά από πεζοπορία εφτά ημερών μέσα στις ερημιές, ο ταξιδιώτης φτάνει στη Βαυκίδα αλλά παρ'όλα αυτά δεν τη βλέπει. Τα ψηλόλιγνα ξυλοπόδαρα, που ορθώνονται από το έδαφος σε μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο και χάνονται ανάμεσα στα σύννεφα στηρίζουν την πόλη. Ανεβαίνεις στην πόλη με σκάλες. Οι κάτοικοι εμφανίζονται σπανίως στη γη, έχουν ήδη ότι χρειάζονται εκεί πάνω και προτιμούν να μην κατεβαίνουν. Τίποτε από την πόλη δεν αγγίζει το έδαφος εκτός από εκείνα τα μακριά, σαν φοινικόπτερου, πόδια στα οποία στηρίζεται και, στις φωτεινές μέρες, εκείνη τη διάτρητη και γεμάτη γωνίες σκιά που σχεδιάζεται πάνω στα φύλλα των δένδρων.

Τρείς εκδοχές υπάρχουν για τους κατοίκους της Βαυκίδας: ότι σεβονται τη γη τόσο πολύ ώστε αποφεύγουν κάθε επαφή μαζί της, ότι την αγαπούν όπως ήταν πριν εμφανιστούν αυτοί, ότι συνήθισαν να μένουν μακριά της και προτιμούν την ασφάλεια της απόστασης απ αυτήν, και με κυάλια και τηλεσκόπια στραμμένα προς τα κάτω την επιθεωρούν, φύλλο το φύλλο, άνθος το άνθος, πέτρα την πέτρα, θαυμάζοντας την γοητευμένοι από την απουσία τους.
Ίταλο Καλβίνο: Οι Αόρατες πόλεις, 2004

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς και τη σχετική έλλειψη προθυμίας, η επιμονή, η οργανωτικότητα, η μεθοδικότητα και η ενεργητικότητα ενός και μόνον ατόμου αποδείχθηκε αρκετή για να διοργανωθεί η κοπή βασιλόπιτας για το 2023. Ο Χρήστος Χρ. ανέλαβε να ειδοποιήσει όσους συμμετείχαν στην ανάλογη εκδήλωση τα προηγούμενα χρόνια, να κλείσει αίθουσα, να παραγγείλει βασιλόπιτα, ενώ θα επιμεληθεί ο ίδιος τη φωτογραφική κάλυψη της εκδήλωσης.

Υπενθυμίζεται ότι είναι ευπρόσδεκτος οποιοσδήποτε παλιός συμμαθητής, που για οποιονδήποτε λόγο δεν έχει ειδοποιηθεί προσωπικά.

Η ανακοίνωση, λοιπον, έχει ως εξής:

Καλούνται οι απόφοιτοι του 1977 του Β' Λυκείου Αρρένων Καβάλας στην κοπή βασιλόπιτας, που θα γίνει την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, στις 9μμ, στην ταβέρνα "Το Αραλίκι", στην Παναγία.

Σ. Σ.: Οι φωτογραφίες, που συνοδεύουν το κείμενο, είναι από την τελευταία κοπή της πίτας, το 2019.

Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο....

Μενέλαος Λουντέμης! Τον ανακάλυψα μαθήτρια, κάπου εκεί στα 16 με 17 μου χρόνια κι αγόρασα ότι δικό του βρήκα ...ίσως να έχω και όλα τα βιβλία του, από ένα βιβλιοπωλείο στην Ομόνοια της Καβάλας! 

Βουτηγμένη στις σελίδες του με έκσταση. " Ενα παιδί μετράει τ άστρα" κι εγώ, αγάπησα πολύ τον Μέλιο. "Τα θυμωμένα στάχυα", το "Συννεφιαζει", όλα ... Είναι ο Μαξίμ Γκόρκι της Ελλάδας, ο Μικρασιάτης, ο πρόσφυγας, ο λαντζέρης ,ο λούστρος, ο ψάλτης και ο δάσκαλος, ο Αριστερός, ο συγγραφέας ΜΑΣ, Μενέλαος Λουντέμης, που πήρε το φιλολογικό του ψευδώνυμο από τον Λουδία (Γαλλικό) ποταμό, όπου δούλεψε ως επιστάτης. Που άφησε το Δημήτρης και επέλεξε να γίνει ...το μένος του λαού... Μενέλαος! Και που σίγουρα, τώρα, πίνει τον καφέ και την ρετσίνα του, που τόσο πολύ του έλειπαν την περίοδο της εξορίας του, με τους συγκρατούμενους του στον Αη Στράτη, Μίκη Θεοδωράκη και Γιάννη Ρίτσο.... Κι εμείς μακάρι να πείθουμε παιδιά κι εγγόνια να διαβάζουν τα βιβλία του και να τραγουδούν, μαζί με την υπέροχη φωνή του Αντώνη Καλογιάννη ...Τις κερασιές (που) θ ανθίσουν και φέτος και το Ερωτικό (του) Κάλεσμα! 

Κείμενο: Σμαρώ Γεωργιάδου 

Λόγω της δικτατορίας, μέχρι το 1974 τα βιβλία του Μ.Λ. ήταν απαγορευμένα, αργήσαμε πολύ να τα διαβάσουμε. Κι ήταν τόσα πολλά  αυτά που ήταν απαγορευμένα μέχρι τότε: βιβλία, τραγούδια, ρούχα, εμφάνιση, έξοδοι, απόψεις...
Το πρώτο βιβλίο του Λουντέμη που διάβασα ήταν το '' Ένα παιδί μετράει τα άστρα΄΄ στην Α' Λυκείου, μονορούφι, δεν το άφησα απ΄τα χέρια μου μέχρι να τελειώσει...

Τα 45άρια των 60άρηδων

 Μερικά πράγματα είναι αδιανόητα για τους σημερινούς νέους, ιδιαιτέρως για τους μικρότερους των 30 ετών, όπως η επιστολή ως μοναδικός τρόπος επικοινωνίας από μακριά, αλλά και οι διάφορες μορφές εξέλιξης της σταθερής τηλεφωνίας (συσκευές, αναμονή για σύνδεση, σύνδεση μέσω κέντρου, κόκκινα τηλέφωνα στα περίπτερα κτλ). Κάτι αδιανόητο θα ήταν πιθανώς και οι δίσκοι μουσικής, αν δεν είχε προκύψει τα τελευταία χρόνια μια κίνηση επαναφοράς του βινύλιου (και λίγο ως μόδα).

Αδιανόητα, όμως, παραμένουν τα μέσα αναπαραγωγής της μουσικής, όπως ο φωνόγραφος, τα πικ-απ/βαλιτσάκια (!), τα φορητά πικ-απ, τα πικ-απ/έπιπλα, ακόμη και οι κασσέτες και τα κασσετόφωνα.

Κι αν το βινύλιο είναι λίγο ως πολύ γνωστό σε δίσκους 33 στροφών, αμφιβάλλω κατά πόσον είναι γνωστά τα 45άρια! (Δεν αναφέρομαι καν σε δίσκους 16 ή 78 στροφών).

Τα 45άρια, που μεγαλώσαμε μαζί τους! Με 20 δραχμές και αργότερα 25, μέχρι και 35 δραχμές, αν δεν κάνω λάθος, περιείχαν μια επιτυχία στη μια πλευρά και ένα δεύτερο μουσικό κομμάτι στη δεύτερη. Συχνά οι δυο όψεις αναφέρονταν ως "μπροστά" και "πίσω" ή "Α" και "Β", υποδηλώνοντας την πλευρά που περιείχε την επιτυχία, το hit. Μερικές φορές, κυκλοφορούσαν και 45άρια με δυο επιτυχίες, αυτά που έγιναν γνωστά ως "double A-side", δηλώνοντας την ισοτιμία των δυο μουσικών κομματιών.

Ένα τέτοιο 45άρι, από την προσωπική μου συλλογή, εικονίζεται στις φωτογραφίες.

Δεν γνωρίζω κατά πόσον είναι λειτουργικό, όμως είναι γεμάτο αναμνήσεις.

Νυχτερινό πλοίο για Κύθηρα...

Μας πηγαίνει ποιος ξέρει πού το καράβι που είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Και το εμείς δεν φοβάται τους φόβους μας.

Κοπή Βασιλόπιτας;

 Αρκετοί παλιοί συμμαθητές ρωτούν αν θα κόψουμε φέτος βασιλόπιττα.

Υπενθυμίζω ότι μετά τη συνάντηση επανασύνδεσης, καθιερώσαμε από το 2008 να κόβουμε βασιλόπιττα κατά την τελευταία Πέμπτη του Ιανουαρίου για τους απόφοιτους του 1977 του Β' Λυκείου Αρρένων Καβάλας.

Η εκδήλωση αυτή συνεχίστηκε μέχρι και το 2018, οπότε σταμάτησε λόγω CoViD19, αλλά και για άλλους λόγους.

Στην καθιερωμένη μας συνάντηση της προηγούμενης Πέμπτης συζητήσαμε το ενδεχόμενο να κόψουμε βασιλόπιτα την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου.

Από τους 4 παρόντες, οι 3 δηλώσαμε ότι θα συμμετέχουμε στην εκδήλωση, αν γίνει, ενώ ο τέταρτος δήλωσε την πρόθεσή του να συμμετέχει και στη διοργάνωση της εκδήλωσης, η οποία μπορεί να γίνει και σε αίθουσα μέσα στην Καβάλα.

Αναζητούνται, λοιπόν, ένας-δυο παλιοί συμμαθητές για να αναλάβουν την διοργάνωση.

Μια φωτογραφία...

''Ένας φακός με απίστευτο φωτοφράκτη αρπάζει τη στιγμή και την απλώνει στην επιφάνεια μιας πλάκας λείας, εξαίσιας ευαισθησίας. Και τώρα που άνοιξε και έκλεισε ο φωτοφράκτης σαν μάτι αδέκαστο και συνελήφθη ο χρόνος, ο ρεμβασμός αυξάνει την ζωή και δίδει στην κάθε εικόνα την κίνηση και το πιο κρυφό της νόημα. Και ιδού που μεταλλάσσει πλήρως την εικόνα· από μια στατική στιγμή (ας πούμε καρφωμένη) την μετατρέπει σε πολυκύμαντο χορό ωρών σε οντοποίηση απτή και ασπαίρουσα παντός οράματος, πάσης επιθυμίας.."  Ανδρέας Εμπειρίκος

Φωτογραφία:  Δεκαετία του 60, μάλλον Πάσχα. Στρατιώτες , σε κάποιο στρατόπεδο  της πόλης

Στιγμές της στιγμής...

Σελήνη 14,7 ημερών

Φωτεινότητα: 100%

404733 χλμ  από το κέντρο της γης. Φάση: Αύξουσα Αμφίκυρτος 

Ανηφορίζοντας το λιθόστρωτο δρομάκι ανάμεσα στις καπναποθήκες στην οδό Ελευθερίας, της πλατείας Μακέδου. Τα κτήρια εξακολουθούν να αποπνέουν τη μυρωδιά του καπνού 

Καλη Χρονια, Χρονια Πολλα

 Ακομη ενας χρονος προστεθηκε στην εμπειρια μας και ενας νεος αρχιζει περιμενοντας να τον εξερευνησουμε και να ανακαλυψουμε το μυστικα του.

Το πιο πιθανον θα ειναι η ανακαλυψη νεων προβληματων, αλλα δεν υπαρχουν προβληματα, μονο ευκαιριες. 

Ο νεος χρονος ειναι επισης ευκαρια προβλεψεων. Η δικη μου προβλεψη ειναι οτι αν η αναλογια εργαζομενων και συνταξουχων θα αλλαξει υπερ των συνταξιουχων. Η σειρα μας γινεται μελος των περηφανων γερατιων οπως ελεγε ο Ανδρεας.

Η αλλη προβλεψη ειναι προσωπικη. Οι πιθανοτητες να παω στο Χαμπτονς των ΗΠΑ ειναι πολυ μεγαλυτερες απο το να παω στο 'Χαμπτονς' της Καβαλας.

Χρονια Πολλα!!

Προοπτική της θάλασσας

Μέχρι που τα κύματα θα σκάνε στην άμμο και δεν θα γυρίζουν πίσω ξανά...