Μιας εποχής που οι άνθρωποι είχαν πρόσφατα βγει από ένα παγκόσμιο πόλεμο, μια σκληρή κατοχή κι έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο.
Μιας εποχής που οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι και μόνο που ήταν ζωντανοί, που είχαν ελάχιστες απαιτήσεις υλικών αγαθών και χαίρονταν τις μικρές χαρές που τους πρόσφερε η ζωή.
Αρχές της δεκαετίας του '60 και ο πεθερός μου εγκαθιστά το παλιό του λεωφορείο σε οικόπεδο του σύγαμβρού του στη Σκάλα Πρίνου στη Θάσο. Το λεωφορείο τακαρίστηκε, χτίστηκαν οι ρόδες, ο χώρος της μηχανής διαμορφώθηκε σε κουζινάκι και στον κυρίως χώρο τοποθετήθηκαν στη σειρά ντιβάνια αρκετά να κοιμήσουν δύο (και βάλε) οικογένειες.
Έτσι στήθηκε η περίφημη "Βίλα Καρότσα", που στέγασε τις λιτές αλλά χαρούμενες και ξέγνοιαστες διακοπές δυο τουλάχιστον οικογενειών, με την προσθήκη και άλλων φίλων κατά διαστήματα, για αρκετά χρόνια.