«Ευθύμιος Δαβιτζόγλου (1950- 1973)
Η ζωή και το τέλος ενός πρωταθλητή της σφυροβολίας»,
που έγραψε ο Γιώργος Μυτιληνός και εκδόθηκε από το Δήμο Καβάλας.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη και η συγκίνηση στο ακροατήριο ιδιαίτερα έντονη.
Έχουμε ξαναγράψει στο παρελθόν για το γυμναστή που είχαμε στο Αρρένων, και αγαπούσαμε ιδιαίτερα. Θα θυμίσω ότι στο σχολείο εμφανίσθηκε τον Ιανουάριο του 1972, όπου διορίσθηκε ως καθηγητής σωματικής αγωγής. Πρόσφατα είχε επιστρέψει από την Αγγλία όπου είχε υποβληθεί σε θεραπεία για το πόδι του. Εξαιτίας αυτού δεν μας έκανε γυμναστική στην αυλή αλλά μας δίδασκε το μάθημα της Ολυμπιακής παιδείας. Εκείνο το καλοκαίρι θα γινόταν οι Ολυμπιακοί αγώνες στο Μόναχο. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, η εξέλιξη της υγείας του προς το χειρότερο ήταν ραγδαία.
Θυμάμαι ότι στη κηδεία του, τον Μάιο του 1973 είχε γίνει χαμός. Όλη η Ομόνοια, μέχρι τον Άγιο Παύλο ήταν γεμάτη. Μας είχε συγκλονίσει το γεγονός, ιδιαίτερα κάποιους από μας που πηγαίναμε στο στάδιο και προφτάσαμε να κάνουμε μαζί του έστω και λίγες προπονήσεις.
Η φωτογραφία που βλέπετε ( και κατάφερα να τη βρω ολόκληρη χάρη στο Βασίλη Λωλίδη, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά) είναι τραβηγμένη το καλοκαίρι του 1972.
Ο Χάρης και ο Χαρούλης βέβαια ξεχωρίζουν.
Στα αριστερά φαίνεται ο Πίτσας, ενώ άκρη δεξιά ο γυμναστής Βαγγέλης Βλάσσης. Ο Δαβιτζόγλου διακρίνεται στο κέντρο με το μουστάκι. Κάτω, δεύτερη από δεξιά, η πρωταθλήτρια του δρόμου ταχύτητας Πόπη Χάϊτα.
