Το Παρίσι δείχνει το δρόμο για τις πόλεις του μέλλοντος

Πρόκειται για έναν αστικό πειραματισμό πρωτοφανούς κλίμακας, το «Reinventer Paris» που ξεκίνησε το 2014, με εμπνευστή τον πρώην αντιδήμαρχο πολεοδομικού σχεδιασμού του Παρισιού, Ζαν-Λουί Μισικά. Με αφετηρία 23 εγκαταλελειμμένα κτίρια και τοποθεσίες που ανήκαν στην πόλη, ο δήμος ξεκίνησε ένα μεγάλης κλίμακας έργο «επανεφεύρεσης» της πόλης. «Θελήσαμε να προωθήσουμε την καινοτομία στον αστικό σχεδιασμό και την αρχιτεκτονική και να αλλάξουμε τη σχέση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού» ανέφερε σχετικά ο κ. Μισικά. Αλλάζοντας τους όρους του παιχνιδιού, πραγματοποιήθηκαν ανοιχτοί διαγωνισμοί για την αξιοποίηση δημοτικών ακινήτων, αλλά όχι με το σύνηθες κριτήριο ποιος θα δώσει τα περισσότερα, αλλά ποιος είναι ο πιο καινοτόμος. 

Επιλέχθηκαν 23 τοποθεσίες, ένα δείγμα των αστικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο δήμος, από παλιά αρχοντικά μέχρι ερημωμένες εκτάσεις κατά μήκος της περιφερειακής οδού. Δίνοντας το δικαίωμα στην πιο πρωτοπόρα ομάδα να αγοράσει ή να νοικιάσει αυτές τις τοποθεσίες. Οι ειδικοί της αστικής ανάπτυξης έπρεπε να σχεδιάσουν ξεφεύγοντας από τα στενά όρια του real estate και να ανταποκριθούν στις τρέχουσες χρήσεις, με υβριδικούς και μεταβλητούς χώρους, προγράμματα αστικής γεωργίας, συνεργατικές πλατφόρμες. Επίσης να δώσουν έμφαση σε νέα υλικά και την επαναχρησιμοποίηση υφισταμένων, καθώς και να υιοθετήσουν σύγχρονες τάσεις, όπως η συμμετοχική στέγαση. Μία ακόμη πρόκληση που είχαν να αντιμετωπίσουν οι συμμετέχοντες ήταν η επιστροφή στους πεζούς χώρων που έχουν καταληφθεί τα αυτοκίνητα, δημιουργώντας πράσινους διαδρόμους για όσους περπατούν στην πόλη.

Οι δημόσιοι χώροι, οι χώροι πρασίνου, η ποιότητα του αέρα, το νερό που πίνουμε, οι δρόμοι που κινούμαστε, οι ακτές που κολυμπάμε, δεν είναι δημόσια η ιδιωτικά αγαθά, είναι αστικά κοινά αγαθά.

Η Καβάλα διαθέτει μεγάλο απόθεμα κτηρίων, ιδιωτικών και δημοτικών που καταρρέουν.  Αναρωτιέμαι τι από όλα τα παραπάνω έχουν σκεφτεί οι υποψήφιοι δήμαρχοι...
Φωτογραφία: Καπναποθήκες της Καβάλας τον προηγούμενο αιώνα. Πηγή: Αρχείο Κλέωνα Κραντονέλλη, Μουσείο Μπενάκη.