Οι διθύραμβοι, που γράφτηκαν για τον καθηγητή Λεωνίδα Αποστολίδη με αφορμή τον θάνατό του, κάλυψαν το μεγάλο εκπαιδευτικό και συγγραφικό του έργο και δεν χωρούν καμμία αμφισβήτηση.
Εγώ δεν έχω να προσθέσω τίποτε σε αυτά.
Άλλωστε, ο τεθνεώς δεδικαίωται.
Θα διηγηθώ, όμως, μια προσωπική ιστορία, άγνωστη σε όλους.
Σε κάποιο μάθημα των Νέων Ελληνικών, μας ζήτησε να κάνουμε ανάλυση κάποιων στροφών του "Ύμνου προς την Ελευθερίαν".
Εμείς, Στ' Πρακτικού, ελάχιστη σχέση είχαμε με τα Νέα Ελληνικά και ακόμη πιο λίγο διαθέσιμο χρόνο να αφιερώσουμε σε μάθημα εκτός των Μαθηματικών και της Φυσικοχημείας.
Κάτι με έπιασε, όμως, και έκανα μια πολυσέλιδη εργασία, επιχειρώντας μια νοητική και νοηματική ακροβασία ανάμεσα στον "Ύμνο προς την Ελευθερίαν" του Σολωμού και στους "Σκλάβους Πολιορκημένους" και στην "Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου" του Βάρναλη!
Αν και πιστεύω ότι μάλλον θα του άρεσε, ωστόσο την επόμενη μέρα απέφυγα να παρουσιάσω την εργασία μου!
Οι λόγοι αρκετοί και η παρουσίαση και ανάλυσή τους πέραν της παρούσης αναρτήσεως.
