Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια

με τις πρώτες σταγόνες της βροχής... 

Ανοίγουν τα Σχολεία

 Πρώτη μέρα στο σχολείο.

1965.

Από καιρό με προετοίμαζαν από το σπίτι γιατί υποψιάζονταν ότι πιθανότατα θα αντιμετώπιζα προβλήματα προσαρμογής.

Για καλή (;) μου τύχη, άλλα τρία γειτονόπουλα θα πήγαιναν μαζί μου στην ίδια Πρώτη Τάξη.

Από το χέρι των μαμάδων μας, λοιπόν, κατηφορίσαμε μέχρι τη μεγάλη σιδερένια πόρτα της αυλής του Σχολείου μας.

Και τότε, τα άλλα γειτονόπουλα, που είχαν πάει την προηγούμενη σχολική χρονιά στο Νηπιαγωγείο, ξεχύθηκαν στην αυλή και έτρεξαν να βρουν τους περσινούς συμμαθητές τους.

Κι εγώ απέμεινα να κρατώ σφιχτά το χέρι της μητέρας μου και να βάζω τα κλάμματα, αρνούμενος να μπω στην αυλή.

Το κάστρο έπεσε με το δέλεαρ μιας γκοφρέτας ΜΕΛΟ, με τα χαρτάκια που μάζευα.

Όμως, το κλάμμα δεν σταματούσε με τίποτε.

Ώσπου με πλησίασε ένα άγνωστο παιδάκι, πιο κοντό από εμένα, με ρώτησε γιατί κλαίω και με πήρε από το χέρι στη γραμμή.

- Πώς σε λένε; τον ρώτησε η μητέρα μου.

- Λάκη, απάντησε αυτός. Και με θάρρος συμπλήρωσε: Αφήστε, θα τον πάρω εγώ να καθήσουμε μαζί στο θρανίο.

Ήμουν τόσο σοκαρισμένος, που δεν θυμάμαι τίποτε άλλο! Ούτε έπαρση σημαίας ούτε προσευχή ούτε αγιασμό ούτε τι έγινε μετά.

Στην αίθουσα πρέπει να μπήκαμε την επόμενη μέρα. 

Θυμάμαι, όμως, ότι κάθησα στην άκρη του πρώτου θρανίου, μπροστά από τον πίνακα και κάτω από το ένα από τα δυο μεγάλα παράθυρα.

Στον πίνακα ήταν ζωγραφισμένο ένα άλογο και ο αριθμός "1".

Η δασκάλα μας είπε να γράψουμε στο τετράδιο τον αριθμό 1, όσες φορές χωράει και να ζωγραφίσουμε το άλογο.

Το αποτέλεσμα της πρώτης εκπαιδευτικής μέρας παρέμεινε στο τετράδιό μου και ευτυχώς διασώθηκε και το παρουσιάζω σήμερα στη συνοδευτική φωτογραφία.

Τίποτα δεν ταράζει τη σιωπή της εγκατάλειψης

Μια σπάνια φωτογραφία τραβηγμένη το 1950. Το αρχοντικό του Ραούλ, όπου στον τελευταίο του όροφο στεγαζόταν ο ραδιοφωνικός σταθμός. Αργότερα, επί ''Εθνοσωτηρίου'' στεγάσθηκε η ΚΥΠ και αρκετά χρόνια μετά, η pub ''Νησί'. Σήμερα το εντυπωσιακό νεοκλασσικό καταρρέει εγκαταλελειμμένο ανάμεσα στους ακαλαίσθητους όγκους των πολυκατοικιών της συνοικίας του Αγίου Ιωάννου.

Ποιος ειναι Καβαλιωτης;

 Μια ειδηση στην Πρωινη τραβηξε την προσοχη μου - Ο Καβαλιωτης Πολ Πολιτης εγινε εκτελεστικος διευθυντής ελληνικου σχολειου στην Νεα Υορκη.

Διαβαζοντας τις λεπτομερειες, ειναι ευκολο να διαπιστωσει κανείς οτι το 'Καβαλιωτης' του τιτλου ειναι τραβηγμενο. Ο κ Πολιτης ειναι γεννημενος στην Αμερικη με γονεις με καταγωγη απο Καβαλα και Αθηνα. Δηλαδη θα μπορουσε καποιος να πει οτι ο κ. Πολιτης ειναι Αθηναιος.

Για μενα ειναι Αμερικανος ελληνικης καταγωγης με ριζες και απο την Καβαλα. Αυτο που εχει ενδιαφερον ειναι  οτι ο Ντοναλντ Τραμπ ειναι απόφοιτος απο το ιδιο πανεπιστημιο που πηγε ο κ.Πολιτης

Αν ακολουθησουμε την ιδια λογικη, στην Καβαλα πρεπει να ζουν ελαχιστοι Καβαλιωτες, εκτος φυσικα αν για καποιο λογο θεωρηθεις επιτυχημενος οποτε οι καβαλιωτικες ριζες/σχεσεις σου κυριαρχουν και γινεσαι Καβαλιωτης. 

Ανεξαρτητα απο ολα αυτα, ας ευχηθουμε καλη επιτυχια στον κ. Πολιτη

Όποιο φεγγάρι θελήσει να βγει, δεκτόν.