Στο δρόμο

O Γκερτ 'Αιχμαν είναι  ένας μάλλον  κλασσικός νεαρός Γερμανός της δεκαετίας του ΄70. Ίσως να είναι περισσότερο αθώος από τον Ντιν Μόριαρτυ ή ίσως να μην ενδιαφέρεται  όπως ο Σαλ Παραντάιζ μόνο «γι αυτούς που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, που καίγονται σαν τα μυθικά ρωμαικά κεριά», ζεί  όμως κι αυτός μαζί με τους τρεις φίλους του  on the  road για  6 περίπου μήνες.

Το ταξίδι  ξεκίνησε στις 24 Μαίου 1976 από την Αυστρία. 

Πρώτη στάση στην Ιταλία και από κεί στην νοτιοανατολική και νότια Ασία:  Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Ταιλάνδη, Βιρμανία, Ινδία, η μαγική Κατμαντού του Νεπάλ, Κευλάνη.

Το Νοέμβριο αρχίζει   το ταξίδι της επιστροφής ακολουθώντας  την κλασσική διαδρομή εκείνης της εποχής: Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράν, Τουρκία, Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία.

Δεν κατέγραψε κάπου τις εντυπώσεις του από εκείνο το ταξίδι, άφησε όμως πάρα πολλές φωτογραφίες. Κατά την επιστροφή, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στις 11 Νοεμβρίου, η παρέα σταματά  για λίγο στην Καβάλα απ όπου και οι φωτογραφίες της ανάρτησης.

"Πάρτε Μπάλες"

Ο Μανώλης Γιαννάκης υπήρξε καθηγητής Γυμναστικής σε κάποια χρόνια της γυμνασιακής μας ζωής. Για εμάς, του Πρακτικού, νομίζω ότι υπήρξε για τα τρία τελευταία χρόνια του Γυμνασίου.
Ένας Γυμναστής διαφορετικός από τους προκατόχους του.
Χωρίς μόνιμα υψωμένο χέρι έτοιμο να καταπέσει επί πάσης παρειάς και ένεκα παντός λόγου, με γνώση της καταπίεσης των μαθητών και του στρεσαρίσματός τους από το απάνθρωπο ωρολόγιο πρόγραμμά τους.
Με σαφή, αλλά συγκαλυμμένη, διαφοροποίηση από τους νεοθιασώτες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας χαμαιλέοντες στην πλειοψηφία τους συναδέλφους του.
Οι "καλοθελητές" και πολιτικοί του αντίπαλοι τον κατέταξαν στους τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους, που προέτασσαν και προέκριναν την ξεκούραστη εξάντληση του ωραρίου εργασίας τους, ενώ οι υπόλοιποι επικροτούσαν την αντίληψη και κατανόησή του για το στρεσάρισμα των μαθητών και την ήσσονα σημασία του μαθήματός του, τουλάχιστον για τους τελειόφοιτους, που εκφραζόταν με την χαρακτηριστική φράση "Πάρτε μπάλες".
Στη συνάντησή μας, στα τέλη Ιουνίου του 2007, είχε μόλις τερματίσει την καθηγητική του καριέρα και ετοιμαζόταν για τη νέα ζωή, του συνταξιούχου.
Δυστυχώς, η μοίρα δεν του επεφύλασσε αξιοζήλευτο μέλλον. Λίγα χρόνια αργότερα ασθένησε και μετά από πολύχρονη ταλαιπωρία κατέληξε προχθές.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της καβαλιώτικης γης που τον κάλυψε!...

Think Small

Σύμβολο της δεκαετίας του ΄60, ένα αυτοκίνητο που έγραψε ιστορία. Cult αντικείμενο και έμβλημα του ντιζάιν ήταν γνωστό ως «Käfer» δηλαδή «Σκαθάρι» στα Γερμανικά, «Σκαραβαίος» στην Ελλάδα και «Beetle» στις αγγλόφωνες χώρες. Η λέξη «Beetle» υιοθετήθηκε στις ΗΠΑ ως το επίσημο όνομα του μοντέλου, τον καυτό Αύγουστο του 1967.
Είχε αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τον Andy Warhol, ενώ Beetle ήταν και το αυτοκίνητο που απεικονιζόταν στο εξώφυλλο του τελευταίου δίσκου των άλλων Beatles, Abbey Road. Τον Ιούλιο του 2019, από τη γραμμή παραγωγής της Puebla στο Μεξικό, βγήκε το τελευταίο Σκαθάρι.
(Στη φωτογραφία, διαφημιστικό έντυπο του 1969.