Τα παλια κτιρια της Καβαλας

Υπαρχουν δεκαδες παλια κτιρια στην Καβαλα, πολλα που αξιζουν ενα καλυτερο μελλον και αλλα που θα πρεπει να κατεδαφισθουν.
Δεν θα βρεις πολλους Καβαλιωτες που ειναι εναντια στην αξιοποιηση πχ των παλιων καπναποθηκων, αλλα εκτος απο σχεδια για το τι θα μπορουσαν να γινουν, δεν εχω δει προτασεις απο το που θα βρεθουν τα χρηματα, περα απο την ιδεα οτι το κρατος/δημος/ΕΕ θα βρουν με καποιο μαγικο τροπο τα αναγκαια κεφαλαια.
Αν σκεφθουμε οτι στην εποχη των παχεων αγελαδων δεν εγινε τιποτα, πρεπει να παραδεχθουμε οτι ειναι αδυνατον να γινει κατι τωρα.
Ειναι μηπως ωρα για μια ρεαλιστικη αντιμετωπιση του θεματος? Αν συνεχισουμε να πιστευουμε οτι ολες οι καπναποθηκες θα ανακαινισθουν και θα γινουν γραφεια και διαμερισματα, θα ειμαστε ολοι θεατες της σιγανης καταρευσης και τελικα υποχρεωτικης κατεδαφισης αυτων των κτιριων.
Ολα δεν μπορουν να σωθουν. Πρεπει να επιλεχθουν ορισμενα για ανακαινιση και τα υπολοιπα να κατεδαφισθουν (κατι που πιστευω θελουν και οι ιδιοκτητες τους) αλλα η κατασκευη νεων κτιριων να απαγορευθει, δηλαδη να γινουν ανοιχτοι χωροι, κατι που χρειαζεται η πολη.
Η αποφαση απαγορευσης νεων κατασκευων σε αυτους τους χωρους θα εξετασθει ξανα σε 15 χρονια.
Η μονη πηγη χρηματων ειναι το κρατος και επομενως ολοι οι πολιτικοι θα πρεπει να παρουν θεση αντι να κανουν ευχολογια.
Πιστευω οτι τα χρηματα του Δημου πρεπει να επενδυθουν σε εργα που τελικα θα αυξησουν τα εσοδα του Δημου ωστε να μπορει να υπαρχει η πιθανοτητα να γινουν ανακαινησεις.

Τα πρώτα υπεραστικά λεωφορεία

 Αρχές της δεκαετίας του ΄20. Στη φωτογραφία κάποια από τα πρώτα  αυτοκίνητα που εκτελούσαν την υπεραστική συγκοινωνία μεταξύ Καβάλας, Δράμας, Χρυσούπολης και Ελευθερούπολης. Η διαδρομή Καβάλας-Δράμας διαρκούσε κανονικά δύο ώρες, όταν δεν διαρκούσε ... μια μέρα λόγω των συχνών βλαβών των αυτοκινήτων. Για την κίνηση πολλές φορές χρησιμοποιούνταν και οι πλάτες των επιβατών τους. Μέχρι και το 1936 ο δρόμος για τη Δράμα περνούσε μέσα από το Ντικιλί Τας.

 Όσον  αφορά τη διαδρομή Καβάλας Χρυσούπολης, ο χρόνος που διαρκούσε ήταν απροσδιόριστος δεδομένου ότι τις μέρες που έβρεχε τα αυτοκίνητα ακινητοποιούνταν κολλημένα στις λάσπες των πρωτόγονων δρόμων που συνέδεαν την πόλη με την κωμόπολη. 

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι τα εισιτήρια ήταν αρκετά ακριβά. Το εισιτήριο από την Καβάλα για τη Δράμα κόστιζε 75 δραχμές, όσο περίπου το ημερομίσθιο ενός καλοπληρωμένου καπνεργάτη (το εισιτήριο για το αστικό  κόστιζε 5 δραχμές).
Για τον επιβάτη υπήρχε ένας ακόμη κίνδυνος. Έπρεπε να καταβάλει το εισιτήριό του είτε έφτανε είτε όχι στον προορισμό του. Υπήρχε άγραφος νόμος κατά τον οποίον εφόσον επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο και διήνυσε κάποιαν απόσταση, αν το όχημα πάθαινε βλάβη, ήταν υποχρεωμένος να συνεχίσει το ταξίδι με άλλο μέσον (συνήθως με τα πόδια) χωρίς να δικαιούται επιστροφή των χρημάτων του.

Φωτογραφίες:

1. Σταθμός αυτοκινήτων στην Ελευθερούπολη, κοντά στο σημερινό ΚΤΕΛ.
2. Ο δρόμος για τους Φιλίππους και την Ελευθερούπολη, φωτογραφημένος το 1928 από τον Ελβετό αρχαιολόγο P. Collart.
3. Δίπλωμα οδήγησης με ημερομηνία έκδοσης  το 1925.

4. Εγκαίνια της οδού Καβάλας-Ξάνθης, το 1928, τραβηγμένη στη διασταύρωση Χρυσούπολης. Διακρίνεται ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος ενώ στο κέντρο φαίνεται ο Αχιλ. Παπαδάτος, υφυπουργός της κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου.