Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Μεγαλώνοντας σε μια άλλη εποχή


Βαριέμαι να το μεταφράσω αλλά αξίζει, πως η ζωή άλλαξε για παιδιά που μεγαλώνουν στην Αγγλία. 

How on earth did we survive growing up?! 

1. Our sandwiches contained leftover roast chicken; we didn’t have fridges in classrooms or ice bricks in our lunch boxes, but we didn’t get food poisoning.

2. We rode bikes without helmets or adult supervision or bike paths but we mostly just ended up with scarred knees.

3. Our mothers wiped our faces with spit on a hanky not an antibacterial wipe.

4. Tuckshop was sausage rolls and cream donuts but kids were wiry and fast.

5. Our parents rarely knew our teachers’ names, let alone their NAPLAN prep strategy.

6. When our teachers would whack us, we wouldn’t tell our parents for fear of getting punished again, so we avoided trouble in the first place.

7. Our trampolines were netless and sometimes hosed with water and a squirt of Palmolive for extra slipperiness.

8. What was said on the playground stayed on the playground.
9. We went on camps and excursions without 18 forms to be signed and witnessed.

10. As toddlers, we rode in supermarket trolleys without padded trolley liner thingys.

11. Angry teachers were treated with caution. We just prayed for a nice one next year.

12. Weekends were about our parents’ social lives. As kids, we played murder in the dark while parents talked with their friends and forgot we existed.

13. Generally, we went to the closest school, not the best one.

14. Kids got scared before parent-teacher interviews, not teachers.

15. We got ourselves to Saturday sport and told tall tales about how the win was won.

16. Helping with the washing up was as important as homework.

17. Birthday parties were fairy bread and Fanta, not fruit kebabs and face painting.

18. When a kid was injured, people felt sorry for her parents. They didn’t ask what the hell were they thinking letting her climb that tree anyway.

19. Cubby houses were built by kids not bought from Toys R Us.

20. If you did badly in a test, you got a talking to, not a cuddle.

21. A pocket-knife was a perfectly acceptable gift for a 10-year-old.

22. If anyone got air conditioning in their bedroom, it was mum and dad.

23. Family holidays came before kids’ sporting schedules.

24. Your dad’s desire to watch Four Corners trumped your need to watch Battlestar Galactica.

25. A teacher could put mercurochrome on a scraped knee without obtaining our parents’ permission and completing an ‘incident report’.

26. A playdate was walking to a friend’s house, ringing the doorbell and saying, ‘Can Cathy come and play?’

27. School excursions happened without a ‘risk assessment’ and a two to one kid / parent volunteer ratio.

28. There was no padding on netball hoop posts.

29. No one wrote names on cups at parties.

30. You could offer your friend a bite of your hot dog.

31. If the bus driver yelled at you, the bus driver didn’t get in trouble, you did.

32. If you didn’t make a team, you tried harder or tried something else.

33. Pass the parcel had one winner.

34. There was one kind of milk. It was full cream and it was delicious.

35. Meat was bought at the butcher, and was packed without a use-by date. Our parents used their noses to tell if the mince was off.

36. Getting one present on your Christmas wish list was good result.

37. Drives of longer than an hour happened without supplies of rice crackers and juice.

38. Going to the shops/church/the nursing home to visit Nan was boring as hell but could be endured without an iPad.

39. School holidays were about not being at school, not soccer workshops, art classes and pony camp.

40. Being tired was no excuse for being rude.

41. You had to do something great to get a ‘student of the week’ award. Not just show up at school

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Εδώ τα καλά βιβλία....

Τζάρτζανος, Μάζης, Σακελάριος, Κότσιρας-Μάγος, και άλλοι..... εφιάλτες της νιότης μας, αλλά και τα αναγνωστικά του δημοτικού, σχεδόν ό,τι βιβλίο διδαχθήκαμε, εδώ:

  http://elibrary.iep.edu.gr/iep/collection/browse/index.html

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

when you're on your bike, you're on your own

Δείτε το και ανοίξτε τα μάτια σας όλοι και όλες.



Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Βιβλία με άρωμα Καβάλας


Νίκος Ε. Καραγιαννακίδης

Σελίδες με τοπικό άρωμα…

«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει» λέει μια παροιμία και οι καλές, ηλιόλουστες και προκλητικές για διαφυγή μέρες θα της έδιναν όλα τα δίκια. Όπου νάναι ανοιξιάζει, και μέσα στο μυαλό μου –όλο και πιο συχνά- στριφογυρνά ένας στίχος του Διονύση Σαββόπουλου «Σύντροφέ μου, αχ τι κακό, μέρα μ’ ήλιο σαν κι αυτό, να την τρώει τ’ αφεντικό». Ο νοών νοείτω…
Άλλου είδους ανατροπή θέλω να προτείνω σήμερα. Τρέχουμε οι περισσότεροι, τρέχουμε να πληρώσουμε τις δόσεις, τα στεγαστικά, τα φροντιστήρια, τα αυξημένα ποσά για τον καθημερινό επιούσιο, τα διάφορα που έχουμε αναλάβει και φορτωθεί. Και διασχίζουμε τους δρόμους της πόλης, και μπαινοβγαίνουμε σε κτίρια, και τρέχουμε και τελειωμό δεν έχουμε. Και χρόνο δεν έχουμε ποτέ. Και χρόνο για διάβασμα ΠΟΤΕ!
Κι εγώ νομίζω ότι έχουμε, αρκεί να ενδιαφερθούμε. Επειδή η πόλη έχει τη δική της ιστορία, επειδή οι δρόμοι έχουν ονόματα που κάτι σημαίνουν, επειδή πολλά κτίρια όπου μπαινοβγαίνουμε έχουν παρελθόν (το Εμπορικό Κέντρο, το πολυκατάστημα ZARA,  το Δημαρχείο…κι άλλα πολλά, αυτά μου ήρθαν πρόχειρα…), να προτείνω μερικά βιβλία που θα μπορούσε κάποιος να δανειστεί, να φωτοτυπήσει, να…κλέψει, βρε αδελφέ; (Ψυχραιμία, δεν το εννοώ!)
Μερικά βιβλία για την πόλη, για την Ιστορία της, που μπορεί κάποια να μην είναι «βαρέως» επιστημονικά, αλλά έχουν το δικό τους ενδιαφέρον. Το λέω αυτό, επειδή ΚΑΙ τα «βαρέως» έχουν ενδιαφέρον, αλλά αυτά τα «άλλα» έχουν το καθένα ΚΑΙ μιαν ιστορία δική τους, εκτός από αυτήν που αφηγούνται.
Λοιπόν, πάμε να τα δούμε με τη σειρά (έκδοσης).
Πρώτο, ο «Οδηγός Καβάλλας» του Ιωάννη Πρώιου, εκδοθείς το 1926. Ένας θησαυρός πληροφοριών για την πόλη όπως ήταν τότε, λίγο μετά από το «σοκ» του 1922. Πληροφορίες για τα πάντα. Απίστευτα ενδιαφέρουσες. Τι να πρωτοπώ; Για δρόμους, καταστήματα, συλλόγους, υπηρεσίες, ψυχαγωγία κι ό,τι μπορείτε (και δε μπορείτε) να φανταστείτε!!!
Δεύτερο, ένα συμπαθέστατο τομίδιο, η «Ιστορία της Καβάλλας» του (και) δημοσιογράφου Κώστα Σκαλτσά, εκδοθέν στα 1930. Θα το βρείτε ΜΟΝΟ στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Πολύ ενδιαφέρον και πολύ σπάνιο.
Τρίτος, ο «Οδηγός Καβάλας» των Χρήστου Βραϊκίδη και Γ. Τάτση, τυπωμένος στα 1949.  Καταπληκτικός.
Τέταρτος, ο «Οδηγός της Καβάλας» του δάσκαλου Σταύρου Ρωμανιά, σε εκδόσεις 1949, 1958, 1965, 1972. Όπου τον βρείτε, φωτοτυπήστε τον!
Πέμπτη, η «Ιστορία της Καβάλας» του καθηγητή (συνταξιούχου πια – πολλά τα έτη!) Κώστα Χιόνη. Πρωτοκυκλοφόρησε στα 1968, αλλά ανατυπώθηκε το 2000 με τον τίτλο «Συνοπτική Ιστορία της πόλης Καβάλας, των Φιλίππων και της Θάσου», στη σειρά «Δημοσιεύματα Ιστορικού Αρχείου» του Δημοτικού Μουσείου Καβάλας.
Προσθήκη λεζάντας
Έκτος, ο «Οδηγός Μουσείου Καβάλας. Νεάπολις –Χριστούπολις – Καβάλα» του φευγάτου από τούτο το μάταιο (και για τους ανασκαφείς;) κόσμο αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη. Εκδόθηκε στα 1969 και είναι μοναδικός.
Έβδομο, ένα ιδιότυπο βιβλίο. Γράφτηκε από έναν πολυπράγμονα άνθρωπο, χωρίς επιστημονική συγκρότηση, αλλά που «χώθηκε» πολύ στα της τοπικής ιστορίας, ων δημοσιογράφος. Τώρα εγκαταβιοί στην πρωτεύουσα, αλλά θα ήθελα πολύ να μάθαινα τι ανακάλυψε τα χρόνια που ίδρυσε την Παύλειο Εταιρεία Ιστορικών Μελετών (θα επανέλθω στο θέμα κάποτε στο μέλλον). Τέλος πάντων, ο Ευάγγελος Σ. Παπαδόπουλος έγραψε προδικτατορικά και κυκλοφόρησε και τότε και στα 1984 μια «Ιστορία του Νομού Καβάλας» (τη δεύτερη φορά δίτομη). Ψάξτε την…
Όγδοο, ένα εξόχως ενδιαφέρον (και προκλητικό για ανάγνωση και περαιτέρω σκέψη) ένα τομίδιο – έκδοση μιας ομάδας  ερευνητών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκπονήθηκε ως μελέτη για την ανάπλαση της Παλιάς πόλης της Καβάλας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, επί παντοδυναμίας Λευτέρη Αθανασιάδη, όταν γινόταν «έφοδος στον ουρανό» (θα τα πούμε κι αυτά άλλοτε…). «Καβάλα INTRA MUROS» (Καβάλα, Εντός των τειχών) το όνομα –τίτλος της έκδοσης και μεγάλο το ενδιαφέρον της.
Ένατο και δέκατο, αντίστοιχα, δύο βιβλία διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά με κοινό το πάθος των συγγραφέων. Το ένα, ύστατη προσφορά στην αγαπημένη πόλη, γράφτηκε από τον αείμνηστο Κώστα Ορφανίδη (1924 – 2001) και αποτελεί συλλογή άρθρων σε τοπικά και άλλα έντυπα. Είναι έκδοση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας και τιτλοφορείται «Ιστορικά και Τοπωνυμικά της Καβάλας». Ζουμερό!
Και τελευταίο, ένα βιβλίο – σταθμός, ένα βιβλίο –εργαλείο, ένα υποστήριγμα (θα έγραφα «βακτηρία» αν υπήρχε κι υπήρχα στα χρόνια του μεσοπολέμου, αλλά να το πω «μπαστούνι» σήμερα; Θα ήταν άδικο!) πατριδογνωσίας, τοπογνωσίας, ιστοριογνωσίας κι αυτογνωσίας για όλους μας, που ούτε νιώθουμε ότι από κάπου ερχόμαστε και από κάπου «κρατάμε» ούτε ότι γι’ αυτή τη γενέθλια γη- «τούτη [τ]η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε»- καλό θα ήταν να ξέρουμε και κατιτίς.
Χωρίς περισσότερους επαίνους, αν και θα τους άξιζε, αναφέρομαι στο βιβλίο – έκδοση κι αυτό της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας, στα 1995 - «Καβάλα 1391 -1967. Βιβλιογραφικός Οδηγός για τη νεότερη και σύγχρονη Ιστορία της πόλης και της περιοχής», που εκπόνησε ο Κυριάκος Α. Λυκουρίνος.

Αυτά για σήμερα. Την επόμενη φορά που θα «χτυπήσω» βιβλιογραφικά, θα προτείνω και άλλα, λίγο πιο «περιπετειώδη» βιβλία. Ελπίζω να μη βαριέστε, επειδή είναι περισσότερα από ό,τι υποψιαζόμαστε…   

Όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο βρίσκονται στον «Οδηγό της Καβάλας» του Σταύρου Ρωμανιά, έκδοσης 1949.

Θερμές ευχαριστίες στο Νίκο Καραγιαννακίδη για το έξοχο κείμενό του.




Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Η κοπη της Βασιλοπιτας, 28-1-2016

Μπορει να μην ανηκουμε στον σκληρο πυρηνα της ευρωζωνης αλλα στη Βασιλοπιτα ειμαστε πρωτοι!
Η βραδυα ηταν ζεστη και δεν αναφερομαι μονο στην ασυνηθιστα υψηλη για την εποχη θερμοκρασια.
Ο παντα φιλοξενος χωρος του Γιωρικα μας επετρεψε να συζητησουμε και ο ενας να μαθει τα νεα του αλλου. Ο Παναγιωτης Καλ. εκοψε με μεγαλη δεξιοτητα την πιτα που ειχε παραγγειλει ο Νικος Μισ.
Ο τυχερος της βραδυας ηταν ο Τασος Καρ. οι υπολοιποι απολαυσαμε μια πολυ ωραια βασιλοπιτα. Φυσικα ειχε προηγηθει φαγητο και ποτο σε μια οπως αποδειχθηκε πολυ λογικη τιμη που αν δεν κανω λαθος κανονισε ο Νικος Βασ. Χαρης Τσ.
Αυτες τις μερες γινονται πολλες παρομοιες εκδηλωσεις οπου διαβαζεις οτι ο ταδε αιρετος ηταν εκει. Παραφραζοντας τον Γκραουτσο Μαρξ, δεν θελουμε κανεναν αιρετο που θα ηθελε να ερθει στη κοπη τις πιτας μας. Φυσικα εχουμε το δικο μας αιρετο -Ξενοφων Κρ - ο οποιος ομως ειναι παρων ανεξαρτητα απο αξιωματα.
Το 2017 ειναι η χρονια που θα συμπληρωσουμε 40 χρονια απο την αποφοιτηση μας και μαλλον θα πρεπει να οργανωσουμε μια ευρητερη συναξη
Καλη χρονια σε ολους, με υγεια και καλη ανταμωση.
Οι φωτογραφιες ειναι εδω (Ευχαριστιες στον Χρηστο Χρ. για την φωτογραφιση και επεξεργασια)