Η «Ανταλλαγή»

Κείνο τον καιρό, λίγο ύστερα από το 1924, όλος ο κόσμος βρισκόταν σε μιάν αδιάκοπη περιπλάνηση. Εμείς βγήκαμε πρώτα στη Σαλονίκη, κι αμέσως ξαναμπαρκάραμε, πήγαμε στην Πάτρα. Τέλος σταματήσαμε στην Καβάλα.
Μια μέρα το αποφάσισε η μάνα.
- Εδώ θα μείνουμε. Η Καβάλα είναι κοντά στην πατρίδα, και δεν ξέρει κανένας τι γίνεται με την πολιτική. Η θάλασσά της ξεκινά από τα δικά μας νερά, από τα Στενά, τον Ελλήσποντο. Αν χρειαστεί να ξαναπάμε ειν΄εύκολο....
Σπίτι μας είχαν τάξει, χτίζονταν, απ΄αυτό ήμασταν ήσυχοι.Το πώς θα βάζαμε μπρος, ν΄ανοίγαμε τους μπόγους μας, το πώς θ΄αρχίζαμε βρίσκοντας κι οι δυό μιά δουλειά που ήταν το καλύτερο, αυτό συλλογιόμαστε...

                         Από το διήγημα του Φώτη Πρασίνη : Αυτός κι εγώ 

                                                              
Η σκηνοθέτις Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός Αλέξανδρος Κιτροέφ, που το 2012 παρουσίασαν το έργο            "Σμύρνη: η καταστροφή μιάς κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922'', παρουσιάζουν το δεύτερο μέρος με τίτλο "Από τις δύο πλευρές του Αιγαίου''.  Αναφέρεται στο Διωγμό και την Ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας. Ιστορικοί από την Αμερική, την Ευρώπη, την Ελλάδα και την Τουρκία, αναφέρονται στο Διωγμό, ενώ πρόσφυγες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες. Το ντοκυμαντέρ τεκμηριώνεται με σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό.
Σήμερα η ιδέα της ανταλλαγής ανθρώπινων ομάδων θα καταδικαζόταν απερίφραστα. Ακόμη και ο ίδιος ο όρος «ανταλλαγή πληθυσμών» δεν θα ήταν αποδεκτός, αφού η ανταλλαγή παραπέμπει σε παραχώρηση πραγμάτων από ιδιοκτήτες. Οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν πίστευαν ότι η προσφυγιά τους θα είναι προσωρινή και με μαζικά συλλαλητήρια διαμαρτύρονταν για την                 «ανθρωποεμπορία των λαών», ζητούσαν το δικαίωμα της παλλινόστησης, διακηρύσσοντας ότι «θα διαμαρτύρωνται αενάως αυτοί και τα τέκνα αυτών, κληροδοτούντες το συναίσθημα τούτο της οδύνης και της διαμαρτυρίας εις τας επερχόμεας γενεάς».
Η σύμβαση της Ανταλλαγής επικυρώθηκε στις 25 και 26 Αυγούστου 1923 και τέθηκε σε εφαρμογή το φθινόπωρο του 1923.

Φωτογραφία 1:  Σε πρώτο πλάνο Τούρκοι κάτοικοι της πόλης φορτώνουν την περιουσία τους σε βάρκες για το καράβι που τους περιμένει να τους μεταφέρει στην Τουρκία. Στο βάθος το σημερινό 5ο Γυμνάσιο, κατοικία τότε του Τούρκου έμπορου Αλή Πασατζίκ. Αριστερά του διακρίνεται ένα παρόμοιας μορφής κτίριο, που δεν υπάρχει σήμερα. Από το ντοκυμαντέρ  « Από τις δύο πλευρές του Αιγαίου».
Φωτογραφία 2: . Πρόσφυγες  στη Μυτιλήνη το 1914. Από τους πρώτους διωγμούς. Εθνικό  Ιστορικό Μουσείο.
Στοιχεία για το κείμενο, από την Περιοδική Έκδοση του Συλλόγου Μικρασιατών Καβάλας «Μνήμη».

Για το Σουηδικό Σπίτι

Το Σουηδικό Σπίτι και η Επιμελήτριά του κ. Ελένη Γουλτίδου αναζητούν μια Χριστουγεννιάτικη φωτογραφία               ( παλαιότερη του 1967 –δικτατορίας) όπου να φαίνεται καθαρά το στολισμένο Χριστουγεννιάτικο Δένδρο.

Πριν από την δικτατορία οι Σουηδοί έστελναν κάθε χρόνο δώρο στον Δήμο Καβάλας ένα πελώριο έλατο για να στολιστεί στην Κεντρική Πλατεία. Λόγω των κακών σχέσεων των Συνταγματαρχών με την Σουηδία, η συνήθεια αυτή κόπηκε στα χρόνια της δικτατορίας.
΄Εκτοτε, το δένδρο που στολίζουμε είναι το κυπαρίσσι από το Μαυσωλείο της μητέρας του Μωχάμετ Άλη. Όταν η δικτατορία κατεδάφισε και κατέστρεψε τα ισλαμικά Μνημεία, το εν λόγω κυπαρίσσι γλίτωσε χάρη στην εισήγηση ενός Καβαλιώτη που πρότεινε να διατηρηθεί για να στολίζεται τα Χριστούγεννα, μιας και το έλατο από την Σουηδία δεν ερχόταν πια.
Το Σουηδικό έχει στην κατοχή του φωτογραφίες με την άφιξη και την εκφόρτωση του έλατου-δώρου . Του λείπει όμως η φωτογραφία του δένδρου στολισμένου στην Πλατεία.
Μήπως την έχει κανείς??
                                                                                                                                       Μαρία Π.

Φωτογραφία 1η: Η περιοχή του «Σουηδικού» τέλη δεκαετίας 1940. Από το αρχείο του Χρήστου Χριστοφ.
Φωτογραφία 2η: Χριστούγεννα 1968. Από την εφημερίδα Πρωινή.

Ζητειται: Eνα θαυμα για την Ελλαδα

Εαν αρθρο στο iefimerida.gr με εκανε να ψαξω και να βρω ενα κειμενο γραμμενο απο εναν αμερικανο (Paul Porter) που ηταν προεδρικος απεσταλμενος για την Ελλαδα το 1947.
Το αρθρο ειναι εδω (στα αγγλικα)
Ειναι πολυ ενδιαφερον απο πολλες πλευρες. Γραμμενο στα μεσα του εμφυλιου πολεμου, δειχνει μια σχεδον αγαθη  αμερικανικη προσπαθεια να προστατευσει την Ελλαδα απο την κομμουνιστικη απειλη και ταυτοχρονα να βοηθησει με την οικονομικη αναπτυξη της χωρας. Ειναι η εποχη που η Αμερικη αναλαμβανει την Ελλαδα απο την Βρετανια.
Το μερος του αρθρου που αναφερεται στο iefimerida.gr ειναι σχετικο με ενα δημοσιο που υπαρχει για να εξυπηρετει τον ευατο του.
Ο Porter ειναι ιδιαιτερα καυστικος
I have never seen an administrative structure which, for sheer incompetence and ineffectiveness, was
so appalling. The civil service simply cannot be relied upon to carry out the simplest functions of government—
the collection of taxes, the enforcement of economic regulations, the repair of roads.
Αυτα θα μπορουσαν να γραφτουν σημερα και δειχνει οτι μερικα πραγματα εχουν μεινει τα ιδια εδω και 60 χρονια. Σιγουρα δεν φταιει η γενια του Πολυτεχνειου!
Κατα την διαρκεια των αναζητησεων μου βρηκα αυτη την συλλογη κειμενων για την Ελλαδα της εποχης  (και αργοτερα) Πολλα εχουν να κανουν με την καταπολεμηση της ελονοσιας αλλα υπαρχουν μεταξυ τους κειμενα που αναφερονται στον εμφυλιο.

Σήμερα ...

...το απόγευμα, μετά τη βροχή.
Φθινόπωρο ή τέλος καλοκαιριού;

Καλή Χρονιά...

Αν και απ΄ότι φαίνεται, θα είναι δύσκολη και για τους δασκάλους και για τους μαθητές τους...

Πάνω απ΄όλα η ταμπέλα

Πώς το έλεγε ο Νταλάρας; "Οι κυβερνήσεις φεύγουνε, μα η αγάπη μένει".  Έτσι και εδώ, το κυπαρίσσι έσβησε, μα η ταμπέλα μένει. 

Για να θυμόμαστε την τεράστια προσφορά στην Πατρίδα του μεγάλου αυτού ανδρός.......  Αν και είμαι βέβαιος πως αυτός μάλλον αναπολεί κάτι τέτοιες στιγμές:

.......καρφωμένος στα "μάτια" της Έλλης.....

Ηρεμία στην Ισπανια

Απολαμβάνω τον μεσογειακό ήλιο και θάλασσα στην Almeria. Το τοπίο θυμίζει ελληνικό νησί, λίγη βλάστηση, άσπρα σπίτια με επίπεδες στέγες.
Μένω μέσα σε ένα εθνικό πάρκο Cabo de Gata, το οποίο έχει γλυτώσει την υπερβολική δόμηση που χαρακτήριζει τις ακτές της Ισπανιας.
Πολλές και καλές παραλίες, πεντακάθαρο νερό.

Οι πόλεις θέλουν πράσινο

Σύμπλεγμα πολυκατοικιών στο Phuket της Ταϊλάνδης.

Σύμπλεγμα κατοικιών στην Καβάλα της Ελλάδας.