ΕΥΧΕΣ

Πολλές ευχές σε όλους για το 2012....Θα μας χρειασθούν!

Κι ένα καλό νέο ...

Aπ ότι φαίνεται τα νέα για τη Ραψάνη είναι αισιόδοξα. Χθες ο Δήμαρχος ανακοίνωσε ότι η μελέτη για την προστασία της Ραψάνης ( καθώς και της Καλαμίτσας ) είναι έτοιμη. Ο προϋπολογισμός του έργου για τη Ραψάνη είναι 2 εκατομ. Ευρώ. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι η ακτή καθημερινά μειώνεται λόγω αλλαγής των θαλάσσιων ρευμάτων, αλλά και ότι σε πρόσφατη θαλασσοταραχή είχε καταρρεύσει μέρος του τοιχίου στη παιδική χαρά στο Περιστέρι. Σύμφωνα με το Δήμαρχο η μελέτη του Δ.Π.Θ. προβλέπει τη δημιουργία τεχνητών υφάλων-προβόλων που θα βοηθήσουν τη εναπόθεση της άμμου στην ακτή, εμποδίζοντας τη διάβρωση. Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά θα γίνουν έγκαιρα και η αμμουδιά θα σωθεί.

Λέτε;;;

Το διαβάσαμε στη χθεσινή Πρωϊνή.
Και είναι αλήθεια ότι τον χάσαμε τις Πέμπτες
τον τελευταίο καιρό.
Όμως αποδώσαμε σε άλλο λόγο ... τις απουσίες του,
που απ΄ότι φαίνεται ότι δεν ήταν ο μόνος.
Πάντως στο κόψιμο της πίτας
δήλωσε εκ των προτέρων παρών!

Αντιστροφη πορεια

Δυο αρθρα στον Guardian τις τελευταιες εβδομαδες τραβηξαν την προσοχη μου.
Το πρωτο αρθρο αναφερεται στην μεταναστευση νεων απο τις νοτιες ευρωπαικες χωρες που περιλαμβανει την Ελλαδα.
Οι παραδοσιακοι προορισμοι της βορειας Ευρωπης αγνοουνται και οι νεοι προτιμουν χωρες εκτος Ευρωπης. Ενδιαφερον εχει η μεταναστευση νεων σε πρωην αποκοιες. Πολλοι Πορτογαλοι εχουν παρει το δρομο για την Μοζαμβικη, την Αγκολα και την Βραζιλια. Ειδικα η Βραζιλια με μεγαλη αναπτυξη ειναι ιδιαιτερα ελκυστικη για τους πορτογαλους που φυσικα δεν εχουν προβλημα γλωσσας. Τα τελευταια 30 χρονια η Πορτογαλια και η Ισπανια ηταν χωρες υποδοχης μεταναστων απο τις πρωην αποικιες αλλα η οικονομικη κατασταση στην Ευρωπη εχει αντιστρεψει την ροη. Η Αργεντινη ειναι μια χωρα χωρις μεταναστευτικους περιορισμους το οποιο ειναι κατι πολυ σπανιο για σημερα.
Στην Ελλαδα αναφερεται για αυτους που πηγαινουν στην Αυστραλια. Εδω το νουμερα διαφερουν απο το χιλιαδες ατομα (ραδιο αρβυλλα) στο 450 δεκτες αιτησεις απο την πρεσβεια της Αυστραλιας στην Αθηνα. Επισης αναφορα γινεται σε Αυστραλους ελληνικης καταγωγης που ηρθαν στην Ελλαδα και επιστρεφουν στην Αυστραλια. Η Αυστραλια δεχεται μεταναστες αλλα εχουν ενα βαθμολογικο συστημα με κυριο χαρακτηριστικο τη λιστα επαγγελματων που τους ενδιαφερει (πχ κομμωτριες εχουν μεγαλη ζητηση!)
Μετα απο μια εκθεση δουλειας στην Αυστραλια στην Αθηνα, 40,000 εκδηλωσαν ενδιαφερον για περισσοτερες πληροφοριες.
Το δευτερο αρθρο αναφεροταν σε εναν πατρινο με 10 παιδια που ζητησε την πολιτεια να φροντισει τα 4. Θλιβερη ιστορια μια και ο ακρογωνιαιος λιθος της ελληνικης κοινωνιας, η οικογενεια, βρισκεται σε κριση. Στην Πατρα, ο αριθμος των οικογενειων που εχει ζητησει βοηθεια εχει ανεβει απο 400 σε 1200 που σημαινει οτι η μεσαια ταξη υποφερει.
Και ομως υπαρχουν καπου λεφτα, ενας φιλος μου που πουλα ρουχα, μου ειπε οτι πουλαει ιταλικα τζιν 400 λιρες το ενα και δεν προλαβαινει να προμηθευσει ολους τους πελατες του. 

(not greek) Statistics

Επισκεπτες
56.4% εχουν ελληνικο browser
82% ειναι απο την Ελλαδα
35% απο την Αθηνα και 23% απο την Καβαλα
63% νεοι επισκεπτες 37% επιστρεφοντες
32% εχουν επισκεφθει το μπλογκ περισσοτερο απο 200 φορες
Αλλα διαφορα
Δημοφιλεστερο αρθρο ειναι με μεγαλη διαφορα τα σηματα τροχαιας απο το 2009
Τα Σηματα Τροχαις εινα απο του ορους που φερνουν επισκεπτες αλλα 30 xronia ειναι επισης δημοφιλες (παραλλαγες του ορου φερνουν 60% των επισκεπτων) που μαλλον σημαινει οτι περισσοτεροι ξερουν για το μπλογκ και το ψαχνουν με το ονομα του.
Ενας ορος που μου κανει εντυπωση ειναι 'πετριδης καπνεμπορος καβαλα' (#4 στη λιστα ορων)
60% των επισκεπτων ερχονται κατευθειαν στο μπλογκ
Για τα σχολια δεν εχω στατιστικα (χρειαζεται να πληρωσεις για τις πληροφοριες) αλλα ελπιζω να εχουμε σχολια απο περισσοτερα ατομα περα απο τον κυκλο των γνωστων υποπτων

Στοιχεία από το παρελθόν (Ι)

Πριν καιρό βρήκα σε ιστολόγιο της γείτονος χώρας κάποιες φωτογραφίες ιδιαίτερα αξιόλογες. Στο ιστολόγιο αναφέρεται ότι έχουν τραβηχθεί το 1917, κατά την περίοδο δηλαδή της 2ης Βουλγαρικής κατοχής (1916-1918) που θεωρήθηκε και η πλέον θηριώδης για την πόλη και τον πληθυσμό της. Λεηλασίες περιουσιών, βίαιοι εκπατρισμοί, όμηροι, θάνατοι από πείνα είναι μερικές από τις αναμνήσεις και τα παθήματα Καβαλιωτών εκείνης της περιόδου, που δυστυχώς ποτέ δεν μάθαμε στο σχολείο. Θεωρείται ότι ο αριθμός των θανάτων από πείνα στην Καβάλα εκείνη την περίοδο, πλησίαζε τα 10.000 άτομα (μαρτυρία Ν.Σερδάρογλου στις 13/2/1919).
Στις φωτογραφίες φαίνεται μια πόλη αγνώριστη σε μας.
Στην πρώτη, στο κέντρο της, το Διοικητήριο (Α) της Οθωμανικής περιόδου (μέχρι πρόσφατα το Δικαστήριο) που κτίσθηκε το 1896 από το Χιώτη Καϊμακάμη Εμίν Πασά, με τις εθελοντικές προσφορές πλούσιων Τούρκων αλλά και με την ''εθελοντική'' εργασία των Ελλήνων... Μπροστά του διακρίνεται ένας τεράστιος πλάτανος που φημολογείται ότι τα χαμηλότερα κλαδιά του χρησίμευαν και ως αγχόνες ( Ε. Πέγιου). Δίπλα του βρίσκονται τούρκικα νεκροταφεία (C) και μπροστά από το Διοικητήριο οι παράγκες και οι πάγκοι είναι από το εβδομαδιαίο παζάρι που γινόταν κάθε Παρασκευή στη περιοχή της πλατείας Νικοτσάρα . Λίγο πιο πέρα ξεκινάει η οδός Ομονοίας (Β) ενώ στο βάθος διακρίνεται η περιοχή ''Μπιζάνι'' (D) όπου και ο ''οίκος'' της Μαριγώς που σε παλαιότερη ανάρτηση αναφέρθηκε. Ο Τούρκικος μιναρές υψώνεται άθικτος προς τον ουρανό.
Υ.Γ. Δεν περίμενα ότι το κτίριο (R) που παίζαμε καραμπόλα και μπαλάκια ήταν τόσο παλιό!

Aπολογισμός

Δεν νομίζω να ήταν μόνο πιό βουβά και αθόρυβα τα φετινά Χριστούγεννα. Ήταν τα πιό μουντά, τα πιό ανήσυχα, τα λιγότερο αισιόδοξα, χωρίς χαρά, χωρίς ζεστασιά. Υπό την απειλή της χρωκοπίας και της κατάρρευσης της χώρας και την πιθανότητα επιστροφής στη δραχμή. Ακούμε συνέχεια ότι το 2012 που έρχεται θα είναι δυσκολότερο από τη χρονιά που φεύγει, και δυστυχώς βλέπουμε καθημερινά τους πολιτικούς μας να προσπαθούν να το πετύχουν.
Διαβάστε δίπλα το κείμενο που γράφτηκε δυό μέρες μετά τα Χριστούγεννα του 1959. Διαφορετικό πνεύμα και αισιοδοξία. Χρόνια δύσκολα, φτωχικά, αλλά και ελπιδοφόρα, με ανθρώπινους δεσμούς και χωρίς τη σημερινή αποξένωση. Τότε που ακόμη '' τη 25η του μηνός, προ της πρωίας, και νυκτός έτι ούσης, ως έθος εστί, συναγόμεθα πάντες εν τη Εκκλησία και αρχομένης της λοιπής ακολουθίας της κατά σάρκα Γεννήσεως...''. Παραμυθία για κάποιους αλλά παρηγοριά και ελπίδα για πολλούς. Και του χρόνου!
Υ.Γ. Στο κείμενο γράφεται για κάποιους χωρικούς που κατέβηκαν στην πόλη για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Φαίνεται ότι οι λαϊκές αγορές δεν υπήρχαν τότε.

Βουβά Χριστούγεννα

Τα φετινά Χρισούγεννα ήταν τα πιο αθόρυβα απ' όσα μπορώ να θυμηθώ στη ζωή μου. Ασφαλώς, το ότι έπεσαν Κυριακή, δεν είναι η εξήγηση. Όλη η εβδομάδα που προηγήθηκε χαρακτηρίστηκε από την απουσία του κόσμου από την αγορά, τον εκ των ενόντων στολισμό της πόλης και γενικά την έλλειψη εορταστικής ατμόσφαιρας.
Η κίνηση λίγο αυξήθηκε την Παρασκευή και το Σάββατο, όμως, σε καμμία περίπτωση δεν έδινε την εντύπωση ότι έρχονται Χριστούγεννα.
Όπως λέει και μια βραζιλιάνικη παροιμία, "Η χαρά του φτωχού δεν κρατάει πολύ".

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Πολλοί από μας διατηρούμε μακροχρόνια (έως εξαιρετικά μακροχρόνια) συζυγική σχέση.
Όμως, κάποιοι σήμερα συμπληρώνουν 30 ολόκληρα χρόνια ενός ευτυχισμένου και ιδιαίτερα αρμονικού γάμου.
Χάρη και Αθηνά, Αθηνά και Χάρη, χρόνια πολλά!!!

Χριστούγεννα του 1959

Ένα απόκομμα από την εφημερίδα Ταχυδρόμος.
Το 1959 τα Χριστούγεννα έπεφταν Παρασκευή και οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν κανονικά. Στο κέντρο φωτογραφίες από μαγαζιά, ενώ οι υπαίθριοι πωλητές έχουν στηθεί δίπλα στην Τράπεζα της Ελλάδος. Το κείμενο αριστερά, με αρκετά αισιόδοξο ύφος, αναφέρεται στα κάλαντα που τραγουδούσαν στην αγορά μαθητικές ομάδες (σε αντίθεση με τους ζητιάνους που είδαμε χθες) και στο γκύ που εκείνα να χρόνια άρχισαν να μαθαίνουν οι καταναλωτές...

Να τα πούμε;

Έχει δίκιο η Μαρία στο σχόλιό της, ότι κανείς δεν είπε φέτος τα κάλαντα στο Blog.
Ιδού λοιπόν μιά φωτογραφία (Ματεντζίδης) από τα Χριστούγεννα του 1969. Μαθητές της Εμπορικής Σχολής, στην Ομόνοια, μπροστά ακριβώς από τον Κομποχόλη βγήκαν να καλαντίσουν για να μαζέψουν χρήματα για την πενθήμερη εκδρομή τους. Από δεξιά οι Μ. Βουρτζούμης, Γ. Χουλίδης, Μυγδαλιάς (με το ακκορντεόν), Ε. Βέη, Α. Κρυσταλλίδου, Μ. Ιωσηφίδου, Σ. Κανάρη κλπ. Υποθέτω ότι με τέτοιο κέφι και ζωντάνια που φαίνεται στα πρόσωπά τους θα μάζεψαν αρκετά.
Φέτος πρωτάκουσα τα κάλαντα από μαθητές του 5ου Λυκείου στο ισόγειο του Εμπορικού κέντρου. Είχαν στήσει ένα Bazaar, όπου πουλούσαν γλυκά που έφτιαξαν οι ίδιοι για να ενισχύσουν το ταμείο τους, και μάλιστα με κέρασαν και ζεστό κρασί.

ΕΡΤ

Κυριακή των Χριστουγέννων, ώρα 11 το πρωί.
Μόλις τελείωσε η μετάδοση από την ΝΕΤ του "Ορατόριου των Χριστουγέννων" από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Και αμέσως μετά τους τίτλους του τέλους, πέφτει η διαφήμιση ότι την Κυριακή των Χριστουγέννων, στις 9 το πρωί, θα μεταδοθει το "Ορατόριο των Χριστουγέννων" από το Μέγαρο Μουσικής.
Αθάνατη Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση!!!!!.....

Καλά Χριστούγεννα...........

............σε όλους με Αγάπη και Υγεία..... Θερμές ευχές στην Χριστίνα και τους Χρήστάδες μας.

ΤρίγωνΤα, Κάλαντα

Ή αλλιώς, ο ευτελισμός ενός εθίμου και η μετατροπή του σε συγκαλυμμένη επετεία.
Από νωρίς σήμερα το πρωί το κέντρο της πόλης καταλήφθηκε από γύφτους. Μια γύφτισσα (χοντρή χρωματιστή κάλτσα - παντόφλα) συνόδευε ένα, δυο, τρία ή τέσσερα γυφτάκια και τα καθοδηγούσε να μπαίνουν στα μαγαζιά να λένε τα "κάλαντα". Κι αυτά, κρατώντας στο ένα χέρι ένα τρίγωνο, έμπαιναν στα μαγαζιά με προτεταμένη την παλάμη του ελεύθερου χεριού.
Η πόλις εάλω από δεκάδες γυφτάκια και τις καθοδηγήτριές τους γύφτισσες/νταβατζήδες.
Παραμονή Χριστουγέννων, έτους 2011, στην Καβάλα, στο ανύπαρκτο ελληνικό κράτος.

Νυχτερινές βόλτες

Χθες το απόγευμα στην Τενέδου λίγο πριν ανάψουν τα φώτα, όταν το σούρουπο άφηνε τη θέση του στη νύχτα. Διακρίνονται τα περιγράμματα των οικοδομών κι η θάλασσα που αντανακλά το τελευταίο φως της μέρας που φεύγει.
Στο βάθος το νέο Δικαστήριο κι αριστερά η ελάχιστη πλέον αμμουδιά που απέμεινε στην Ραψάνη εξαιτίας των φαινομένων διάβρωσης.
Φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια μόνο φωτογραφίες της θα βλέπουμε. Έμαθα ότι ο Δήμος σε συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο από τον Αύγουστο του 2010 προσπαθούν να βρουν λύση. Η ενίσχυση του Φαλήρου με μπλόκια (για προστασία από τους νοτιάδες) και ένας αυθαίρετος μώλος στην Καλαμίτσα έχουν αλλάξει την κίνηση των θαλάσσιων ρευμάτων με αποτέλεσμα η άμμος της περιοχής να παρασύρεται στο βυθό. Δυστυχώς οι καιροί είναι δύσκολοι κι ας ελπίσουμε να μην είναι κι η Ραψάνη ένα από τα θύματα της κρίσης.

Λεωφορείον εναντίον 2 στύλων

'' Χθες το πρωί - Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 1965 - αστικόν λεωφορείον οδηγούμενον υπό του εισπράκτορος Ι. Τ. ενώ μετέβαινεν εις την αφετηρίαν Βύρωνος, επέπεσεν επί δύο στύλων της ΔΕΗ τους οποίους απέκοψε και κατέστρεψε τον μανδρότοιχον επί της Αισώπου 8. Ανθρώπινα θύματα δεν υπάρχουν. Το ρεύμα διεκόπη επί 4ωρον περίπου. Ο Ι.Τ. απεστάλη εις την Εισαγγελίαν και η ΔΕΗ αποκατάστησε τις βλάβες. Ανωτέρω αριστερά το λεωφορείο και δεξιά το συνεργείον της ΔΕΗ επί το έργον. "
Υποθέτω ότι ο Χρήστος δεν θα το θυμάται γιατί θα ήταν στο σχολείο (Α΄ τάξη).

Οταν τα πραγματα πανε ασχημα...

..ακομα και τα πιο απλα πραγματα γινονται δυσκολα. Διαβαζω στις καβαλιωτικες εφημεριδες για τη ιστορια με τα περιπτερα στη κεντρικη πλατεια. Καταγγελιες ο ενας, κεραυνους ο αλλος αλλα η ουσια ειναι οτι τα περιπτερα δεν ειχαν αδεια (Οπως δειχνει η εκ των υστερων εκδοση αδειων). Πως ειναι δυνατον ο Δημος να επιτρεπει την κατασκευη και λειτουργια τους χωρις αδεια?
Ο δημαρχος στο τοιχο του στο Facebook αναφερεται σε ανωνυμους καταγγελοντες για το Παλλας, απεντομωτηριο και περιπτερα πλατειας και τους υπονοει προσωπικους λογους για τις καταγγελιες. Δεν εχω ιδεα το τι ακριβως συμβαινει, αλλα ειναι γεγονος οτι πολλες καταγγελιες γινονται για προσωπικους λογους και ειμαι σιγουρος οτι πολλοι δεν συμπαθουν τον δημαρχο. Η αληθεια ομως ειναι οτι το Παλλας δεν ειχε αδεια και τις σωστες προδιαγραφες. Και παλι αν ο Δημος ακολουθουσε τις διαδικασιες δεν θα εδινε σε κανενα το δικαιωμα καταγγελιων.
Ειναι η αντιφαση στη Ελλαδα οτι μερικες φορες ο μεγαλυτερος παραβατης ειναι το ιδιο το κρατος.

Τι μας έλειπε, τι μας έλειπε;;;...

Με τα τόσα που μας συμβαίνουν, σχεδόν ξεχάσαμε ότι πιάσαμε τα μέσα του Δεκέμβρη. Μ' αυτά και μ' αυτά, έφτασε η ώρα των αγροτών!
Αφού τελείωσαν τα οργώματα και τις σπορές, αφού μάζεψαν τις ελιές τους και μέχρι να αρχίσουν τα κλαδέματα και τις προετοιμασίες για την σπορά των ανοιξιάτικων καλλιεργειών είπαν να βγουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι. Για ποιόν λόγο; Μικρή σημασία έχει. Κάποιοι αγροτοπατέρες θα ξανάρθουν στο προσκήνιο και θα προσθέσουν πόντους στην εσωκομματική τους φαγωμάρα, κάποιοι θέλουν να εκτονωθούν, κάποιοι να πάρουν λίγο αέρα μετά το ολονύκτιο κλείσιμο στο πίσω δωμάτιο του καφενείου για κουμάρι, κάποιοι κακομαθημένοι γιατί είδαν ότι με τις ετήσιες κατά Δεκέμβριο κινητοποιήσεις τους όλο και κάτι τσιμπάνε.
Εμπρός, λοιπόν, για νέους αγώνες (ή νέες αντικοινωνικές συμπεριφορές, αν προτιμάτε)

Δρόμοι για παιχνίδι

Πρίν καιρό η Μαρία μας έστειλε μια φωτογραφία από τη γειτονιά, όπου πίσω από το σπίτι του Θέμου, παιδιά και γονείς είχαν στήσει μια μικρή γιορτή. Μια πoλύ καλή κίνηση με σκοπό να γνωριστούν μεταξύ τους oι άνθρωποι και να καταλάβουν ότι είναι γείτονες. Το κακό όμως ήταν ότι όλα αυτά γίνονταν ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα που δεν άφηναν και πολύ χώρο στα παιδιά για παιχνίδι.
Στις παλιές γειτονές, οι δρόμοι μετατράπηκαν σε αυτοκινητόδρομους και πάρκιγκ. Οι κοινωνικές σχέσεις σ΄αυτές έγιναν πιά αδύνατες. Οι γειτονιές που ζούμε σήμερα δεν έχουν παρά μόνο δύο θέματα, που κυριαρχούν πάνω στο σύνολο: την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, και την άνεση μέσα στο σπίτι μας. Η φτωχή έκφραση της αστικής ευτυχίας, ενώ λείπει κάθε προδιάθεση ή δυνατότητα για παιχνίδι. Δυστυχώς όλες αυτές οι εκπληκτικές τεχνολογικές ανακαλύψεις δεν προσθέτουν τίποτε στη ψυχαγωγία γιατί λείπει η φαντασία.
Κοιτάξτε μιά φωτογραφία (θερμές ευχαριστίες στον Χ.Ιορδανίδη) που δείχνει πώς ήταν η περιοχή πρίν την επέλαση των αυτοκινήτων και των πολυκατοικιών. Βλέποντας την πολυκατοικία του Μπάτση (C) στο βάθος να κατασκευάζεται, μάλλον πρέπει να έχει τραβηχτεί το 1961. Στη Φιλίππου (Ε) και στην Κομνηνών (D) δεν διακρίνεται ούτε ένα αυτοκίνητο , ενώ αριστερά φαίνεται το παλιό Θηλέων (Α), οι Καλόγριες (F) και το σπίτι του Καραχριστιανίδη (Β), επίσης υπό ανέγερση. Μια γειτονιά κάθε άλλο παρά σκυθρωπή και σε πλήρη συμφωνία με τους τρόπους συμπεριφοράς και ζωής που θα θέλαμε.

Ξεδιάντροποι

Οργή και μόνο μπορεί να προκαλεί η είδηση ότι 117 πρώην βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν αγωγές κατά του άφραγκου ελληνικού δημοσίου ζητώντας αναδρομικά και μάλιστα με τους νόμιμους τόκους αλλά και χρηματική ικανοποίηση για ... ψυχική οδύνη (!!!)
Η δική μου σκέψη είναι ότι η βουλευτική αποζημίωση (και όχι μισθός) είναι η μόνη αποζημίωση που θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και μάλιστα με σκανδαλώδεις όρους.
Βουλευτής (πρέπει να) γίνεται κανείς για να υπηρετήσει τους συμπολίτες του και το δημόσιο συμφέρον. Είναι εθελοντική προσφορά. Γι αυτό και δεν λαμβάνουν μισθό αλλά αποζημίωση, δηλαδή κάλυψη των εξόδων τους.
Γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπολογιστούν σε νέα βάση τα δικαιολογημένα έξοδα ενός βουλευτή και η Πολιτεία να αναλαμβάνει να του κολλάει τα ένσημα στο Ταμείο που ήταν πριν γίνει βουλευτής και για όσο διάστημα εξακολουθεί να είναι εκλεκτός του λαού. Έτσι δεν θα εγείρει θέμα βουλευτικής σύνταξης.
Φοβάμαι, όμως, ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν με αποφάσεις των ίδιων των βουλευτών. Με όση ευκολία κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις των απλών ανθρώπων, με άλλη τόση προωθούν και αναβαθμίζουν τις δικές τους απολαβές.
Δυστυχώς, φαίνεται πως μόνο με βίαιο τρόπο μπορεί να συμβούν αλλαγές...

Ο κυρ Ηλίας

Έμαθα ότι προχθές πέθανε ο κυρ Ηλίας ο γαλατάς. Γνωστός σε όσους έμεναν στον Αη Γιάννη, όπου είχε το γαλατάδικό του, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή (οδός Εγνατίας που μέναμε εμείς) λόγω του επαγγέλματός του.
Με το φορτηγάκι του γεμάτο γάλατα και γιαούρτια περνούσε από τις γειτονιές, μάζευε τα άδεια μπουκάλια και άφηνε τα γεμάτα. Η παρουσία του συνοδευόταν από ένα συνεχές κουδούνισμα που οφειλόταν στα μπουκάλια που χτυπούσαν μεταξύ τους. Αργότερα που καταργήθηκαν τα γυάλινα μπουκάλια και αντικαταστάθηκαν απ΄τα πλαστικά σταμάτησε τις διανομές.
Όταν περνούσε από το δρόμο μας, μαζευόμασταν γύρω από το φορτηγάκι και μόλις ξεκινούσε καβαλούσαμε τα παραπέτα και κάναμε βόλτα μέχρι την επόμενη στάση, παρά τις διαμαρτυρίες του μη πέσει και κτυπήσει κανείς. Όταν πάλι θύμωνε πιό πολύ, τρέχαμε από πίσω του αλαλάζοντας. Ένας χαμογελαστός άνθρωπος , πάντα με καλή διάθεση και ιδιαίτερα δημοφιλής στον παιδόκοσμο της γειτονιάς μας.
Υ.Γ. Η φωτογραφία που βλέπετε -άσχετη με το κείμενο-είναι τραβηγμένη τέλη της δεκαετίας του 1950 στην οδό Εγνατίας, χωματόδρομο ακόμη. Η χαρούμενη παρέα επιστρέφει από βάπτιση. Το πρώτο σπίτι δεξιά υπάρχει ακόμη.

"Νέα Μέτρα"

Με απόλυτη επιτυχία στέφθηκε η χθεσινή δοκιμαστική εφαρμογή του νέου μέτρου (ν-1). Η δοκιμή των νέων μέτρων πραγματοποιήθηκε στο γνωστό πλέον πεδίο δοκιμών "το αραλίκι" ώστε να υπάρξει άμεση σύγκριση των αποτελεσμάτων με αυτά προηγουμένων "μετρήσεων". Σύντομα θα πραγματοποιηθεί και επόμενη δοκιμή του μέτρου για την διασταύρωση των αποτελεσμάτων και εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Παραθέτω φώτο της ομάδας δοκιμών μετά το πέρας των μετρήσεων.

Kάποτε και σήμερα

Από τη Μαρία αυτό το νοσταλγικό κείμενο που συγκρίνει το παρελθόν με τις σημερινή μας ζωή. Προσοχή όμως! Η μνήμη κάνει ότι μπορεί για να καλλωπίσει αυτά που θέλεις να θυμάσαι.

Κ Α Π Ο Τ Ε.	ΣΗΜΕΡΑ.
ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές	έχει δύο
είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας	τα λέμε μέσω MSN και Skype
είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας	κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά	πίνουμε εμφιαλωμένο και.αρρωσταίνουμε
παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες	παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation
είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε	έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι	κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ. 3000 κυβικών
είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας	δεν έχουμε χρόνο για κανένα..
η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό	είναι ..κουταμάρα
λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό	μας τa λέει ο navigator
ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και.ήμασταν ευτυχισμένοι	ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα.
είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος	τα βλέπουμε στην τηλεόραση
ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά	το λέμε και με SMS
αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια	τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο
ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία	δεν πάμε γιατί είναι.μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες
μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.	έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ.
οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή	τραγουδούν με κάτι άλλο.
ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη	ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου
είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».	Λέμε «Αυτός φταίει».
νοιαζόμασταν για το γείτονα	τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.
Ζούσαμε με ένα μισθό	ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε
Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό	μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια..
τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός	μας δανείζουν οι τράπεζες
δουλεύαμε για να ζήσουμε	ζούμε για να δουλεύουμε

Νικολάκη, χρόνια πολλά

Και στον "κοντινό" Νίκο Β. και στο μακρινό Νίκο Ρ. και σε όποιον/αν άλλο/η γιορτάζει, Πολλές Ευχές.............. Να σας χαίρονται οι δικοί σας και να σας χαιρόμαστε και εμείς οι φίλοι σας...........

...Κοπανιστός;

Κάπου κοντά μας πιστεύουν ότι η κρίση τους χτυπάει την πόρτα.

Εμείς όμως ξέρουμε ότι όσο υπάρχουν ακόμη τέτοια πωλητήρια σε βιτρίνες η πραγματική κρίση είναι ακόμη αρκετά μακρυά.

Η φωτογραφία είναι από τη Λευκωσία, όπου βρεθήκαμε για έξτρα μίνι διακοπές το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.

Παρεκτραπήκαμε...

Ενώ τις άλλες φορές επιμελώς αποφεύγαμε να συζητάμε για την καθημερινότητα και για όσα τραγικά συμβαίνουν στη χώρα μας, αυτή τη φορά την πατήσαμε. Σχεδόν ολόκληρη η συζήτηση στην χθεσινοβραδυνή έξοδο περιστρεφόταν γύρω απ΄αυτό που προσπαθούμε τις δυό ώρες που βγαίνουμε, να μή σκεπτόμαστε: ότι ζούμε στο τέλος της ελπίδας για ένα καλύτερο κόσμο. Ανεργία, κλειστά καταστήματα (η Ομόνοια σε λίγο θα θυμίζει τη δεκαετία του ΄70) , ακρίβεια, μειώσεις μισθών, μειωμένες συντάξεις. Δραχμή- ευρώ-μάρκο ή ρούβλι, έχει μέλλον ή Ευρώπη ή θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη; Μήπως πρέπει να μάθουμε όλοι Γερμανικά; Και οι πολιτικοί μας; Έχουν καταθέσεις στην Ελβετία ή τους κατηγορούν άδικα; Τα κόμματα τους πόσα δανείσθηκαν από τις τράπεζες; Υπέγραψαν οι αρχηγοί ή έδωσαν το λόγο τους; Παρά τις προσπάθειες του Χάρη να αλλάξουμε θέμα, κάτι που για λίγο έγινε (φαίνεται στη φωτογραφία) πάλι στα ίδια ξαναγυρνούσαμε. Μέχρι που έθεσε ο Παναγιώτης το ερώτημα για το τι θα ψηφίζαμε αν αύριο γινόταν εκλογές οπότε ζητήσαμε το λογαριασμό και πήγαμε για ύπνο...
Υ.Γ. Το σκεύος στη δεξιά φωτογραφία δεν περιέχει ούζο όπως θα νόμιζε κανείς, αλλά είναι μια νέα εκδοχή σταχτοδοχείου.

Θυμα της κρισης

Το αγαπημενο ινδικο εστιατοριο της παρεας εκλεισε. Υπαρχει μια ανακοινωση στην πορτα που λεει οτι ο ιδιοκτητης του ακινητου το πηρε πισω γιατι ο ενοικιαστης δεν ειχε πληρωσει το ενοικιο.
Στην Αγγλια, εμπορικα συμβολαια ενοικιασης ακινητων απαιτουν απο τον ενοικιαστη να πληρωσει το ενοικιο προκαταβολικα για 3 μηνες.
Αν και η κινηση στο κεντρο του Λονδινου ειναι φοβερη (περιμενεις15 λεπτα να αγορασεις ποτο σε κεντρικο παμπ μετα τη δουλεια), τα προαστια υποφερουν. Η βρετανικη οικονομια οδηγειται σε υφεση και τα προβληματα της ευρωζωνης κανουν τα πραγματα ακομα χειροτερα.

Αρχειο Θεμου Ανανιαδη

Ο Θεμος εδωσε στον Χρηστο Χ φωτογραφεις απο τα μαθητικα μας χρονια. Ο Χρηστος τις επεξεργαστηκε και το αποτελεσμα (με μεγαλη καθυστερηση που οφειλεται στο οτι το ειχα ξεχασει) ειναι παρακατω: