Στοιχεία για τη δεκαετία του '50

Αθηναι, τη 20.4.1958

Ο Ιωαννης Τσουρας ετων 28, εργατης, εφονευσε σημερον δια λογους τιμης και εντος του καταστηματος του τον Αθανασιον Παπαφωτοπουλον ετων 29, χρυσοχοον. Ο Τσουρας απολογουμενος δηλωσε οτι προεβη εις την πραξιν του διοτι ο Παπαφωτοπουλος διεφθηρε την αδελφην του Γεωργιαν τον Ιανουαριον του ιδιου ετους εις το Μακρυτσιο Ηλειας οπου διεμενε. Χθες μετεβη εις το χρυσοχοειον και εζητησε απο το θυμα να νομιμοποιησει τας σχεσεις του. Το θυμα ηρνηθη και ο δραστης εξηγαγεν περιστροφον και τον εξετελεσεν.

Καβαλα, 23.4.1958

Επι τη σημερινη ονομαστικη εορτη του σεβαστου μας Γυμνασιαρχου κ. Γ. Γεωργιου, ευχομεθα

ολοψυχως Χρονια Πολλα. Η Γ' ταξις Αρρενων

Καβαλα, 25.4.1958

Συνεληφθη και παρεπεμφθη εις τον κ. Εισαγγελεα ο Νικολαος Πηγαδας καπνεργατης ετων 49 διοτι παρεβιασε την αδειαν του και τον νομιμως εις αυτον επιβληθεντα περιορισμον. Ο ανωτερω ητο εκτοπισμενος εις Αγιον Ευστρατιον και τελευταιως ετυχε τριμηνου αδειας υπο τον ρητον ορον να διανυση ταυτην εις την πολην της Καβαλας. Παραταυτα ο Πηγαδας ανεχωρησε προς Θεσσαλονικην χωρις αδειαν και συνεληφθη οταν επεστρεψε κατοπιν 4 ημερων υπο των αστυνομικων οργανων.

Καβαλα, 15.5.1958

Συνεληφθησαν εις Καρυανην και μετηχθησαν εις την πολην μας ο Γκογκας Κων. μετα των υιων του Παναγιωτη και Δημητριον, διοτι αποθρασυνθεντες μετα την διαλογην των ψηφοδελτιων και την εξαγωγην των αποτελεσματων αρχισαν να ριπτουν λιθους εις την σκηνην οπου διεμενε ο διμοιριτης και οι φρουροι στρατιωται του εκλογικου σωματος.

Καβαλα, 21.5.1958

Εις τους μνηστευθεντας φιλους κ. Ιωαννην Συμεωνιδην και Δ/δα Κορνηλιαν Σιρλατζιδου ευχομεθα ταχειαν την στεψιν. Οικογενεια Αθ. Παπαποστολου

Ο κ. Κωστας Παπανικολαου, γεωπονος, δεν εορταζει ουτε δεχεται επισκεψεις λογω πενθους.

Καβαλα, 12.6.1958

Ο Συνδεσμος Πολιτικων συνταξιουχων Ν. Καβαλας καλει τα μελη του δι ' εκδρομη εις το Παληο την Κυριακην 15ης τρεχοντος. Εκκινησις 8 π.μ. απο τον Δημοτικον Κηπον.

Αθηναι 8.1.1959

Ανακοινουται οτι, οι ενδιαφερομενοι να μεταβουν εις Σουηδιαν, δι' αναληψιν εργασιας δεον να ωσιν εφωδιασμενοι δια Σουηδικης αδειας εργασιας, λαμβανομενης προ της αναχωρησεως εξ Ελλαδος. Την αποφασιν ταυτην ανεκοινωσε η εν Αθηναις Σουηδικη Πρεσβεια, προς αντιμετωπισιν του αυξηθεντος κυματος Ελληνων εργατων εισερχομενων εις Σουηδιαν.

(Στοιχεια απο τη καθημερινοτητα των γονιων μας, λιγο πριν την αφιξη μας.)

ΑΙΤΗΜΑΤΑ και αιτήματα

Στην αρχή νόμισα ότι ήταν πλάκα.
Το πανό στον Κήπο της Δημαρχίας, αναρτημένο στα κοντάρια, ζητούσε την δωρεάν μεταφορά και είσοδο των μαθητών στον Μπάτη!!!
Όταν το είδα, όμως, αναρτημένο και στα κάγκελα του Πάρκου του Φαλήρου, πείστηκα ότι δεν ήταν πλάκα.
Και χθες έγινε και συγκέντρωση διαμαρτυρίας μαθητών με το παραπάνω αίτημα.
Και λυπήθηκα.
Λυπήθηκα πρώτα για τη γενιά μου (τα δικά μας παιδιά είναι μαθητές), που πάνω στην παραζάλη να αποκτήσουμε όσο γίνεται περισσότερα αγαθά, ξεχάσαμε τα παιδιά μας. Ξεχάσαμε να τους εμφυσήσουμε ιδανικά υψηλά και ωραία. Αρκεστήκαμε να ξοδεύουμε αφειδώς γι΄ αυτά, να μπορούν να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις του συρμού. Φοβηθήκαμε μήπως στερηθούν αυτά που δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε εμείς.
Αλλά λυπήθηκα περισσότερο τα ίδια τα παιδιά.
Που μεγαλώνουν σε μια τσιμεντούπολη, χωρίς ανοιχτούς χώρους. Που δεν ξέρουν τι είναι παιχνίδι. Τι είναι ομαδικό παιχνίδι. Και παίζουν εικονικά παιχνίδια, ατομικά, μέσα σε σκοτεινές αίθουσες, μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή. Που δεν έμαθαν να επικοινωνούν. Ούτε καν από το τηλέφωνο. Παρά μόνο με sms σε μια ακατάλυπτη για μας γλώσσα. Που και η διασκέδασή τους είναι μοναχική. Με ένα ποτήρι στο ένα χέρι και το κινητό στο άλλο, όρθια, κάτω από εκκοφαντική και μονότονα επαναλαμβανόμενη μουσική. Και μπορεί να είναι τρεις ώρες μαζύ μια παρέα και στο τέλος να μην έχουν καταφέρει να ανταλλάξουν ούτε μια κουβέντα.
Πιο πολύ, όμως, λυπήθηκα που παραβλέπουν τα μεγάλα τους προβλήματα. Δεν έχουν χώρους άθλησης, αύριο δεν θα έχουν αίθουσες διδασκαλίας και δασκάλους να τους διδάξουν. Μπροστά τους έρχεται το μαρτύριο της υποψηφιότητας για το Πανεπιστήμιο. Η ανεργία έφθασε σε δυσθεώρητα ύψη και η εκτίμηση είναι ότι θα ψηλώσει κι άλλο. Προ των πυλών είναι μια νέα αναδιανομή του πλούτου που θα επαναφέρει πιο έντονα τις ταξικές διαφορές.
Κι αυτά διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν για "δωρεάν μεταφορά και είσοδο στον Μπάτη"!!!
Αυτό τα έλειπε - αυτό τα μάρανε!
Και γιατί στον Μπάτη;
Μη ξεχνάμε ότι τεράστιες παραλίες (Περιγιάλι, Ραψάνη, Καλαμίτσα) είναι σε απόσταση αναπνοής (με τα πόδια), πιο καθαρές από ποτέ, δωρεάν, με ομπρέλλες, τέντες, ξαπλώστρες και καρέκλες δωρεάν, δωρεάν αποδυτήρια.
Και τότε γιατί στον Μπάτη;
Μα εκεί έχει beach bar, ώστε να συνεχίσουν τη μοναξιά τους, όμως, να είναι in.
Δεν φαντάζονται ότι αν είναι δωρεάν ο Μπάτης, οι in θα φύγουν, θα πάνε παραπέρα. Θα πάνε στην Τόσκα.
Και τότε τι θα ζητάνε οι μαθητές;
Δωρεάν μεταφορά και είσοδο στην Τόσκα;
Ε, δεν πάμε καθόλου καλά!

Aκτή Tosca

Καλοκαιρι του 1964. ''Στις δυτικες ακτες της Καβαλας, σ'ενα ειδυλλιακο τοπιο, στο γνωστο μας ''Παχυ'' λιγο πιο περα απο την ακτη Μπατη, δημιουργουνται τωρα οι πιο τελειες και ανετες εγκαταστασεις για να φιλοξενουν στο μελλον ξενους τουριστες (ανω φωτογραφια).
18 Μπαγκαλοους και ενα τεραστιο διωροφο κτιριο που θα χρησιμευει ως bar-εστιατοριο, ξεκινουν να αναγειρονται εκει που καποτε υπηρχαν θαμνοι, πανω σε μια χερσα εκταση 15 στρεμματων και η οποια για πολλους εθεωρειτο αχρηστη (!!)''. Αποσμασμα απο τον τοπικο τυπο που συνεχιζει με ενθουσιασμο : '' Την πραγματοποιηση αυτης της ρηξικελευθης πρωτοβουλιας την ανελαβε η Ανωνυμος Τουριστικη Εταιρεια ''Τοσκα'' αποτελουμενη απο 8 μετοχους: Δυο Γαλλους τους κ. Εντμοντ Μπερτοσιαν και Σαρλ Καμπανταγιερ και τους Δ.Τσιροπουλον, τους αδελφους Στεργιο και Παντελη Τσιρλη, τον κ. Μυστακιδη, τον κ. Αρσεν Μαρτυροσιαν και την δραστηριωτατην
κ. Ολγα Μαρτυροσιαν....''
Τεσσερα περιπου χρονια μετα, το Σαββατο 22 Ιουνιου 1968 (δευτερη φωτογραφια) ανακοινωνεται η εναρξη της λειτουργιας της πλαζ με διθυραμβικα σχολια:
''Ισως να μην υπαρχει ομοια ακτη εις ολοκληρον την Ευρωπην. Οσοι ξενοι την επισκεφθησαν αυτο υποστηριζουν. Η πολυτελεια, το καλο γουστο και το αφειδωλευτο σκορπισμα δεκαδων εκατομμυριων εδημιουργησε ενα επιβλητικον εις ωραιοτητα και μεγαλοπρεπεια τουριστικον συγκροτημα...'''
Κι ετσι αρχιζει η λειτουργια της πλαζ που χρεωνει εκεινη την εποχη εισοδο 10 δραχμες. Δεν μπορω να θυμηθω ποση η αξια των δραχμων εκεινης της εποχης (ποσο κοστιζε ο Μπατης; το σινεμα;) και παντα λεγαμε οτι η Τοσκα ειναι ακριβη αλλα και μοναδικη! Φοβερη θαλασσα, αμμουδια, εγκαταστασεις. Και παντα ηταν καπως απλησιαστη για τη μπασκλασαρια. Αντιθετα οι sic την ειχαν για στεκι.
Το ιδιο καλοκαιρι (1968) η Καρεζη και ο Καζακος ερχομενοι για να παιξουν στους Φιλιππους μενουν στην ολοκαινουργια Τοσκα, φωτογραφιζομενοι στη βεραντα ενος απ΄τα μπαγκαλοους.

Ιδιωτικο σχολειο

Ειδα ενα αρθρο στην Εβδομη σχετικα με ενα ιδιωτικο σχολειο που κτιζεται στο Κοκκινοχωμα. Αν και λεγεται το πρωτο ιδιωτικο σχολειο της περιοχης, φυσικα υπηρχαν ιδιωτικα σχολεια στην Καβαλα στο παρελθον αν και η ποιοτητα τους ηταν αμφισβητουμενη.
Αυτο το νεο σχολειο φαινεται να εχει οτι καποιος γονεας θα ηθελε απο ενα σχολειο με εξαιρεση τους καθηγητες για τους οποιους ακομα κανεις δεν ξερει και τελικα ειναι το πιο σημαντικο κομματι του σχολειου.
Διαβαζοντας για το σχολειο ειναι φανερο οτι δεν θα ειναι ενα φθηνο σχολειο και μου κανει εντυπωση (και θαυμασμο) η αποφαση του επιχειριματια να το ξεκινησει.
Φανταζομα οτι ολοι θα ξερετε οτι η Αγγλια ειναι η χωρα των ιδιωτικων σχολειων, οπου τα λεφτα που πληρωνεις δεν φερνουν παντα επιτυχια (Υπαρχουν πολλα ασχημα ιδιωτικα σχολεια). Ο λογος που αναφερω την Αγγλια ειναι οτι ο αριθμος των μαθητων στα ιδιωτικα σχολεια εχει πεσει μια και λογω της κρισης, γονεις αναγκαζονται να παρουν τα παιδια τους απο τα ιδιωτικα και να τα στειλουν στα δημοσια.
Αναρωτιεμαι στην Ελλαδα και ειδικα στην περιοχη της Καβαλας αν θα υπαρχουν αρεκετες οικογενειες που θα ειναι διατεθιμενες να πληρωσουν για ιδιωτικη εκπαιδευση.
Σκεφτομαι οτι η οικονομικη προταση του σχολειου εινα οτι τα παιδια που πανε εκει δεν θα χρειαζονται φροντιστηριο μια και το σχολειο θα παρεχει οτι χρειαζεται κανεις για επιτυχια στο Πανεπιστημιο ειτε θα προετοιμαζει τα παιδια για να φυγουν σε Πανεπιστημιο του εξωτερικου (πχ θα προσφερει το διεθνες μπακαλορεα).
 Το θετικο για την περιοχη ειναι οτι θα προσφερει εργασια σε αρκετα ατομα σε εποχη που υπαρχουν ελαχιστες θεσεις εργασιας.

Ο κος Σοφιανός

''... Θυμάμαι πάντα τους δύο σερβιτόρους, παλιούς και δοκιμασμένους συνεργάτες του κ, Σοφιανού σε όλα τα εστιατόρια που είχε. Τον κ. Απόστολο και τον κ.Αλέκο αν θυμάμαι καλά, κοντούληδες και ευσωμους, μοιάζαν σαν αδέλφια.Το καλοκαίρι δουλεύανε στον Μπάτη.Οταν έφυγαν απο τον Μπάτη, δουλεύανε στο Παληό, στον ΑΠΟΣΤΟΛΟ.''
Στη φωτογραφια σε δεξιωση στη Μ.Λεσχη, ο Σοφιανος Τσοχατζης, μαζι με τους συνεργατες του Καρποζηλο, Μπουκιο, Ζαμπα και το μαγειρα Αποστολο.
Εγω παντως θυμαμαι το Ζαμπα στον ΑΠΟΣΤΟΛΟ να μας σερβιρει ενα απλο αλλα πεντανοστιμο καλοκαιρινο φαγητο: μελιτζανες και πιπεριες τηγανητες με σαλτσα ντοματα...

Ο ...Αρίνταγας

Για να ξεφύγουμε (μόνο για λίγο) από τα της πόλης μας και για να λυθεί και η απορία σχετικά με τον Αρίνταγα, δημοσιεύω δυο φωτογραφίες της Κοζάνης. Αριστερά, ο Αρίνταγας όπως θα ήθελαν οι Κοζανίτες να είναι και δεξιά, στο βάθος, όπως πραγματικά είναι. (Φωτογραφία δανεισμένη από το giapraki.com). (Αν η φωτογραφία ήταν πιό κοντινή, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε και τα γκάγκανα).

Έκθεση Τοπικών Προϊόντων

Ίσως πολλοί να μην θυμάστε ότι για καναδυό χρονιές, εκεί γύρω στο 1970, γινόταν μια έκθεση τοπικών προϊόντων στον χώρο του Μαρούλη, απέναντι από την Ραψάνη.
Δεν ήταν παρά ο πρόγονος της τωρινής Έκθεσης του Επιμελητήριου. Ήταν στα πλαίσια της εξύμνησης του έργου της "Εθνικής Κυβερνήσεως".
Οι φωτογραφίες είναι από το περίπτερο της τότε Β.Φ.Λ.
Δυστυχώς, δεν μπορώ να βρω άλλη μια φωτογραφία που είχα με τον τότε "Υπουργό Εμπορίου" Μπαλόπουλο. Μόλις την βρω θα τη δημοσιεύσω γιατί τέτοιες φατσάρες δεν πρέπει να πέφτουν στη λήθη.

Ανθρωπογεωγραφία του Μπάτη

Καλοκαίρι 1971, Μπάτης. Με ευδιάκριτες ζώνες ανθρωπογεωγραφίας.
Αριστερά και κέντρο οικογένειες με μικρά παιδιά, δεξιά οι νεολαίοι. Οταν πατούσες τα 15 άλλαζες περιοχή, πήγαινες στην νεολαία. Πίσω απο την δεύτερη σειρά με τις καμπίνες, υπήρχε γκαζόν όπου οι έφηβοι των 13-15 έπαιζαν ρακέτες. Μετά οι κούνιες, για την μαρίδα και όχι μόνο, και δεξιά μπροστά απο τις κούνιες, πάνω στις άμμο, ο χώρος των δυνατών παικτών της ρακέτας. Ρακέτα και των γονέων, καρφιά θανατερά, σάλτα και δεξιοτεχνία. Κάτι σαν κλειστό κλάμπ,μια μικρή παρέα γνωστών φυσιογνωμιών του Μπάτη σε σχήματα των τεσσάρων που εναλασσόντουσαν.
Εστιατόριο: ο κ. Σοφιανός ο Τσοχατζής, με τα καλλίτερα μπουρεκάκια της Καβάλας. Ως εκ τούτου ο Μιχάλης ο Τσοχατζής ήταν μόνιμος κάτοικος της πλάζ το καλοκαίρι.
Στην είσοδο, υπήρχε αποθήκη για να αφήνουμε στρώματα, βάρκες και βατραχοπέδιλα. Η κ. Υπατία η νοσοκόμα με τα μερκουροχρώμ, τις σουλφαμιδόσκονες και τα τσιμπιδάκια να βγάλει τους αχινούς πάντα έτοιμα. Και στα κανώ, ο Μάριος. Αργότερα, τα κανώ έγιναν ιστιοπλοικά και σκι και εκεί ανέλαβε ο σέφ, Θόδωρος Γιαννακούδης, τέρμα δεξιά.
Το εστιατόριο που ειναι σήμερα ο πολυχώρος λειτούργησε τότε, 70-71, και το εστιατόριο του κ. Σοφιανού λειτούργησε εκεί, αλλα δεν είχε μεγάλη τύχη.
Η γεωγραφία του Μπάτη διατηρήθηκε, δεξιά πάντα οι νεολαίοι και οι '' νεολαίοι", με την μουσική απο το μπαράκι και την πισίνα να καθορίζει και τα σύνορα, αριστερά, "οι άλλοι", παιδιά, οι ήσυχοι, οι ύπνοι, οι "πάω στην θάλασσα με το βιβλίο μου και θέλω ησυχία".
(Το κειμενο ειναι σχολιο της Μαριας σε προηγουμενη αναρτηση. Τις φωτογραφιες τις εχετε ξαναδει).

Kαλοκαιρινές διακοπές

Καλοκαιρι του 1971, τελη Ιουλιου. Σε ποια απο τις παραπανω πλαζ κολυμπατε;
( Φωτογραφιες απο πιο δυτικες περιοχες, προσεχως ).

20 Ιουλιου 1974 και μετα

Ετυχε να διαβασω ενα αρθρο στο Antinews για την επετειο και θυμηθηκα εκεινο το καλοκαιρι που αν και ειμασταν μικροι, ημασταν αρκετα μεγαλοι για να καταλαβαινουμε τι γινεται.
Ειχαμε παει για μπανιο στου Μιχαλη (με τον Μιχαλη τον Γιουγια ημασταν οικογενειακοι φιλοι) και τα νεα της επιστρατευσης ακολουθησαν τα νεα απο την Κυπρο.
Για την γενια των γονιων μας αμεσως οι μνημες πολεμων επανηλθαν, για τα παιδια θα ελεγα υπηρχε μια εξαψη, τα γεγονοτα ηταν τελειως διαφορετικα απο οτι ειχαμε γνωρισει. Θυμαμαι την μητερα μου να 'ανεβαζει πιεση' μια και 2 εξαδελφια μας υπηρετουσαςν στο Μηχανικο εκεινη την εποχη, σε συνδιασμο με τις μνημες απο εποχες οχι ευχαριστες.
Αν και απο οτι λενε η επιστρατευση ηταν χαωδης, θυμαμαι τις ατελειωτες ουρες στρατιωτικων φορτηγων να περνανε μεσα απο την Καβαλα προς την Θρακη. Υπηρχε παρα πολυ κοσμος που χειροκροτουσε και εδινε τσιγαρα, γλυκα κτλ στους στρατιωτες. Η πιτσιρικαρια φωναζε φερτε μας την Χουλια (γνωστη Τουρκαλα ηθοποιος που οι ταινεις τις ηταν τοτε πολυ δημοφιλεις).
Εκεινο το καλοκαιρι, ο παιδικος μου φιλος (και φιλος πολλων απο μας) Δοξης Κρυωνας ειχε παει να περασει το καλοκαιρι στη Γερμανια με τους γονεις του. Του εγραψα ενα γραμμα με περιγραφη των γεγονοτων και μαλιστα το εστειλα ανοιχτο μια και στην επιστρατευση ολα τα γραμματα πρεπει να ειναι ανοιχτα.
Σκεφτομενος οτι καποιος μπορει να το διαβασει, αποφασισα να γραψω για τους ηρωικους τροχονομους που βοηθουσαν τα στρατιωτικα να περασουν απο την Καβαλα.
Οταν γυρισαν απο την Γερμανια, η μητερα του Δοξη μου ειπε οτι το γραμμα μου εκανε τους γυρους μια και ηταν μια διαφορετικη ματια στα γεγονοτα.
Οι επομενες μερες ηταν ακομη πιο δραματικες με τα νεα απο την Κυρπο και φυσικα την πτωση της χουντας.
Η Καβαλα ειχε επισης γεμισει απο στρατιωτες και θυμαμαι ενα χειρουργο που συνηθως κυκλοφορουσε με ενα τσιγαρο κολημενο στα χειλη του, να ανεβοκατεβαινει την παραλιακη ντυμενος στρατιωτικα, με πιστολι και φυσικα το τσιγαρο.

Χούλια ερχόμαστε!

Ιδου η φαντασιωση
του κοινου, που
ζητωκραυγαζοντας
τους επιστρατους
απαιτουσε να του
φερουν τη σταρ,
κατεχομενο απο
εντονo αισθημα
ενθουσιασμου για την
βεβαιη νικη!

Η ελληνικη κοινοτητα του Μοντρεαλ

Οι πρωτοι Ελληνες ηρθαν στο Μοντρεαλ το 1850. Η πλειοψηφια των ελληνων ηρθε στις αρχες του 20ου αιωνα. Οι ελληνες αρχικα εγκατασταθηκαν γυρω απο ενα δρομο που λεγεται Avenue du Parc/Park Avenue. Οπως οι περισσοτερες ελληνικες κοινοτητες του εξωτερικου το τριπτυχο, σχολειο, εκκλησια και εστιατορια εδεσαν την κοινοτητα.
Σημερα οι ελληνικης καταγωγης καναδοι εχουν μετακομισει σε αλλα μερη και αλλες κοινοτητες μεταναστων εχουν παρει την θεση τους.
Αλλα οταν ο δημος του Μοντρεαλ προσπαθησε να αλλαξει την ονομασια του Avenue du Parc, οι ελληνες ξεσηκωθηκαν μια και το ονομα ειναι συνδεδεμενο με την ελληνικη παρουσια στο Μοντρεαλ.
Η παρελαση της 25ης Μαρτιου γινεται καθε χρονο στο Avenue du Parc και ειναι ενα σημαντικο γεγονος για την κοινοτητα.

Κοπενχάγη (5-6 Ιουλίου

Ιστορίες για την Καλαμίτσα (II)

Δεν θυμαμαι να εκανα πολλες φορες μπανιο στην Καλαμιτσα. Πηγαιναμε εκει καθε φορα που ερχοταν στο σπιτι μας το σοϊ απο το χωριο που οπωσδηποτε θα κολυμπουσαν στα Δεντρακια.
Η Ραψανη ηταν κυριολεκτικα διπλα μας, και μαλιστα σε αποσταση φωνης (της μανας μου) απο το σπιτι μου. Η θαλασσα παλι στη Καλαμιτσα ηταν πολυ ρηχη και ηταν γι΄αυτους ...που δεν ηξεραν και πολυ καλα μπανιο ( Δραμινοι, περιφερεια κλπ). Οταν αρχισαμε να απομακρυνομαστε απο τη γειτονια, η παρεα και οι συμμαθητες πηγαιναν πλεον στον Μπατη.
Μου αρεσε ομως πολυ, οταν οι γονεις μάς πηγαιναν στην Καλαμιτσα το βραδυ για φαγητο, στα κεντρα που υπηρχαν εκει: Καλαμιτσα, Βασιλης και Τζωνης. Ιδιαιτερα οταν πηγαιναμε με τα βαρκακια που υπηρχαν γι΄αυτο το λογο στο λιμανι. Η εξοδος περιλαμβανε βαρκαδα, φαγητο εξω (σπανιο πραγμα για τοτε) και παιχνιδι στην αμμουδια. Θυμαμαι οταν επιανε η βαρκα στην αμμο, που εβαζαν ενα μαδερι για να κατεβουν οι επιβατες. Και στην επιστροφη ποσο ομορφα που φαινονταν τα φωτα της πολης.
Το χειμωνα παλι, πηγαιναμε στην Καλαμιτσα με το φορτηγο, που ηταν το μεταφορικο μας μεσο λογω της δουλειας του πατερα μου.
( Στην πρωτη φωτογραφια, σε καποιο απ΄τα τρια κεντρακια, με την αδελφη μου και τον ξαδερφο μου).

Ιστορίες για την Καλαμίτσα (I)

Το 1970, ο Σαραντης αγορασε σε διαγωνισμο τη χερσονησο που βρισκεται στην ανατολικη ακρη της Καλαμιτσας και το 1971 αρχισε να χτιζει το προχωρημενο για την εποχη ξενοδοχειο Λουση, ενω την ιδια περιπου 

περιοδο, ο ΕΟΤ ξεκινησε την διαμορφωση της πλαζ. Ομως ο Σαραντης δεν ηταν ο πρωτος που ειχε την ιδεα της τουριστικης αξιοποιησης της περιοχης...

Οταν το παλαι ποτε η Καβαλα δεν εκτεινοταν περα απο το Φαληρο, η Καλαμιτσα ηταν μια ερημικη εκταση και μονο εκδρομεις και κυνηγοι εφταναν μεχρι αυτην (στο αποκομμα του χαρτη αριστερα, Γερμανικης εκδοσης του 1904, διακρινεται η ανυπαρξια δρομου).

Μετα την απελευθερωση της πολης το 1913, η εκταση αυτη χρησιμοποιηθηκε ως λοιμοκαθαρτηριο οπου απομονωνονταν οσοι εφταναν στη Καβαλα σε περιοδους

εμφανισης επιδημιων (πανουκλας, τυφου κλπ). Στην περιοχη αυτην ειχε κτισθει ενα μεγαλο παραπηγμα μεσα στο οποιο εμεναν σε καραντινα ατομα μεχρι και 40 μερες.

Με τα χρονια, κατασκευασθηκε υποτυπωδης δρομος και αρχισε η επαφη της πολης με την Καλαμιτσα. Οι Καβαλιωτες την χρησιμοποιουσαν το καλοκαιρι ως τοπο παραθερισμου και το χειμωνα οι κυνηγοι, γιατι λογω της ερημιας ειχε πολλα θηραματα.

Οταν ανεγερθηκαν τα πρωτα κεντρα και αρχισε η κινηση εκδρομεων, ο παλιος Καβαλιωτης κουρεας Κωστας Χαραλαμπιδης, γνωστος με το παρατσουκλι ''Μερακλης'', σκεφτηκε οτι η εκταση αυτη σε συνδυασμο με το απεναντι νησακι προσφεροταν για 

αξιοποιηση με την κατασκευη ενος εξοχικου κεντρου. Τελικα εκανε το κεντρο πανω στο νησακι. Το κεντρο αυτο λειτουργησε γυρω στο 1927 και οι πελατες πηγαιναν σ΄αυτο με βαρκες.

Καποια χρονια μετα, στην ιδια περιοχη, κατασκευασθηκε και σκοπευτηριο απο το Συλλογο Κυνηγων.

Μεχρι και τα μεσα της δεκαετιας του '40 ο ''πολιτισμος'' σταματουσε στους Μυλους, το οροσημο της πολης. Μετα υπηρχε ενα τεραστιο λατομειο και μετα το αγνωστο.

(Στην τελευταια φωτογραφια στο βαθος δεξια η θεμελιωση του Λουση εχει τελειωσει. Αριστερα στο δρομο τα κεντρα εχουν πλεον κατεδαφισθει. Η πρωτη επανω φωτογραφια ειναι τραβηγμενη στα τελη του '50).

Ο Χρόνης απο τα Ποταμούδια

... Ειμαστε ξανα μεσα στη ταξη και ψαλλουμε το νεο εθνικο μας υμνο: ''Γιατι χαιρεται ο κοσμος και χαμογελαει πατερα ...''. Μια αποτομη χειρονομια, και το τραγουδι, με μερικα ξεφωνητα δεξια αριστερα, σταματησε. Ο δασκαλος εφκιαξε τη γραβατα του, τραβηξε τα μανικια του, εβαλε τα χερια στο στηθος και μας λεει, παιδια μου, εχω να σας αναγγειλω μιαν ευχαριστον ειδησιν. Αυριο θα ερθει στην πολη μας η Αυτου Μεγαλειοτης ο Βασιλευς των Ελληνων, και συσσωμον το σχολειο μας θα παει να τον υποδεχθει. Η αμφιεσις θα ειναι η εξης: μαυρα παπουτσια, ασπρες καλτσες, μπλε παντελονι και ασπρο μπλουζακι. Τα κοριτσια μαυρα παπουτσια, ασπρες καλτσες, ασπρο φουστανακι και μπλε κορδελα.
Φυγαμε πανευτυχεις, που λενε. Παμε σπιτι σφεντονα. Ουτε αλητεια, ουτε τιποτα. Ο,τι ειχανε οι μαναδες μας μας το φορεσαν. Ολος ο μαχαλας ητανε καπνεργατες, αντε τωρα να ταιριαξεις στολη... Τελος, πρωι πρωι, παρατασσεται ενα σχολειο πλυμενο, πεντακαθαρο, αλλα απο αμφιεση; μ' ολα τα χρωματα του κοσμου. Ο δασκαλος, μολις μας ειδε, κοντεψε να του΄ρθει κολπος. Αγριεψε, αφρισε και εβγαλε μια κραυγη, υποθετω κατι σαν ''σαμποταζ'', ηταν βλεπεις και οργανωτης της Ε.Ο.Ν. Μολις συνηλθε, ορμαει μεσα στις σειρες και αρχιζει να μας πεταει εξω απο τη γραμμη. Τελικα μεινανε καμια δεκαρια πιτσιρικια ολα κι ολα. Σε λιγο ηρθε ο διευθυντης και μας λεει, παιδια, εσεις δεν θα ερθετε μαζι μας στην παρελαση, διοτι δεν εχετε την καταλληλον αμφιεσιν. Θα μας περιμενετε εδω μεχρι να επιστρεψουμε. Μαυρισε η καρδια μας. Τι ηταν αυτη η ''αμφιεση '', δεν μπορουσαμε να καταλαβουμε, κι ουτε κανενας μπορουσε να μας εξηγησει. Το κλαμα πηγε συννεφο. Εμεις, με τον Παυλαρα αρχηγο - ηταν δυο τρια χρονια στην πρωτη, και το κεφαλι του ηταν γεματο καρουμπαλα απο το τακουνι της κυρα Εφταλιας - μαζευτηκαμε σε μια γωνια κι αφου μερωσε το κλαμα, λεει ο Παυλαρας: Ρε σεις, λεω να παιξουμε τα σκλαβακια, κι αμα γυρισουνε...
Ετσι, το ριξαμε στο παιχνιδι. Οταν κουραστηκαμε, κοντευε πια μεσημερι, αραξαμε στα παραπετα της γεφυρας και περιμεναμε. Καποια ωρα φανηκαν να΄ρχονται με το κουλουρακι στο χερι και χαμογελα ευτυχιας και περηφανιας. Ε, και τοτε εγινε... Θρηνος και οδυρμος. Δεν εμεινε παντελονακι, πουκαμισακι, κορδελιτσα... Τρεξαν οι μεγαλοι απο τα γυρω μαγαζια να τα γλυτωσουν, οπισθοχωρουμε και αρχιζουμε τον πετροπολεμο, σπασαμε κεφαλια, τζαμια... Την αλλη μερα, παμε σχολειο. Μπαινει ο δασκαλος μ΄ενα ματσο βεργες απο λυγαρια, κλειδωνει την πορτα, κι αφου μας κοιταει καλα καλα, φωναζει: Παυλαρας...
Το κειμενο ειναι αποσπασμα- προσαρμογή απο το βιβλιο του Χρονη Μισιου: '' καλα, εσυ σκοτωθηκες νωρις ''. Η πρωτη φωτογραφια απο την υποδοχη του Γεωργιου του Β΄ στην 7ης Μεραρχιας, το 1937, μπροστα στο σπιτι του δημαρχου Α.Μπαλανου απεναντι απο τον Πυθαγορα. Στη δευτερη μαθητες του σχολειου το 1940, και στη τριτη το 1939, στο δημοτικο κηπο με δασκαλο το Σταυρο Ρωμανια (Απο το εξαιρετικο αφιερωμα: Στα Ποταμουδια, στο 11ο, που επιμεληθηκε ο δασκαλος Μιχαλης Ευαγγελιδης).

Apples and oranges

Median Salary by Job - Country: Denmark (Denmark)

Compare your salary: Get a free Salary Report

Median Salary by Job - Country: Greece (Greece)

Compare your salary: Get a free Salary Report

Viva MAO (...και λοιπά μπαράκια)

Αν μας κακοφαίνεται που πληρώνουμε 5€ για μια μπύρα (με όλα τα συνοδευτικά - ξηροκάρπια, φρουτάκια, αγγουράκια κτλ) στα καβαλιώτικα μπαράκια, διαβάστε τον παρακάτω κατάλογο για μια σκέτη μπύρα:
Κοπενχάγη. Σε εστιατόριο: Ποτήρι 0,25lit 4.65€, ποτήρι 0,4lit 6.70€.
Σε μπιστρό: Ποτήρι 0,4lit 6.70€ (χωρίς απόδειξη)
Στο πλοίο Κοπενχάγη-'Οσλο: Ποτήρι 0,4lit 6.70€.
Όσλο. Σε παραλιακό καφέ: Ποτήρι 0,4lit 7.10€.
Σουηδία - Κάρλσταντ. Σε καφέ/πιτσαρία στον πεζόδρομο: Ποτήρι 0,5lit 6.48€.
Σουηδία - Στοκχόλμη. Σε μπιστρό στον κεντρικό πεζόδρομο: Ποτήρι 0,4lit 5.93€.
Σε στυλάτο καφέ/μπιστρό σε κεντρικό πάρκο: Ποτήρι 0,4lit 6.48€.
Ελσίνκι: Σε ονομαστό καφέ/μπιστρό στο κέντρο της πόλης: Ποτήρι 0,4lit 5.59€ (χωρίς απόδειξη).

Σκανδιναυικές Ανατροπές

Για τα καλά της Σκανδιναυίας όλοι λίγο-πολύ ξέρουμε ή έχουμε ακούσει. Θα ακολουθήσει κι ένα ταξιδιωτικό σημείωμα με φωτογραφίες. Σαν πρώτο σημείωμα, όμως, θα αναφέρω τα αρνητικά:

1. Κοπενχάγη, Nyhavn (New Port). Ένα από τα πιό τουριστικά σημεία της δανέζικης πρωτεύουσας. Τα καφέ/μπαρ/μπιστρό στη σειρά γεμάτα με κόσμο που χαίρεται την ηλιοφάνεια και την υψηλή θερμοκρασία. Παραγγέλνουμε τις μπύρες και τους καφέδες μας. Όταν φωνάζω τον σερβιτόρο για πληρωμή, μένω εμβρόντητος. Έρχεται με ένα τεφτέρι, όπου έχει σημειώσει με μολύβι τις παραγγελίες, διαγράφει με το μολύβι τις εκκρεμούσες προς πληρωμή και μού λέει το σύνολο, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ!!! Ούτε στη Θάσο του '70!!!

2. Στοκχόλμη, παλιά πόλη, κέντρο, εστιατόριο/πιτσαρία πολυτελείας. Μετά το γεύμα, ζητώ το λογαριασμό. Έρχεται το ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ!!! Όταν ζητώ να πληρώσω με πιστωτική κάρτα, έρχεται και η κανονική απόδειξη!!!

3. Κοπενχάγη. Ο συμπαθέστατος αφγανός ταξιτζής μού εξηγεί ότι δεν με συμφέρει να πληρώσω σε euros διότι αυτό θα με επιβαρύνει με 5€ (!) για τον κόπο και τον χρόνο του να πάει στην Τράπεζα να τα αλλάξει! Τελικά, αυτό οδηγεί σε επιβάρυνση της πιστωτικής μου κάρτας κατά 62 DKK (περίπου 8,5€), ενώ άλλοι για την ίδια διαδρομή χρεώθηκαν 13,5€!

4. Δανία, Νορβηγία, Σουηδία έχουν το εθνικό τους νόμισμα, αλλά σχεδόν παντού δέχονται πληρωμή σε euros. Η μετατροπή, όμως, είναι αυθαίρετη και σχεδόν ληστρική. Η ισοτιμία 1:7,3 μεταφράζεται σε 1:7, το 1:7,8 σε 1:7,5 και το 1:9,1 σε 1:9!

5. Όλοι λένε ότι σε όλες τις χώρες το νερό είναι άφθονο και πόσιμο. Επομένως, δεν χρειάζονται εμφιαλωμένα. Όμως, βρύσες δεν υπάρχουν πουθενά. Αν δεν πας με το μπουκαλάκι σου να γεμίσεις νερό από κάποια τουαλέττα, είσαι αναγκασμένος να αγοράσεις νερό.

6. Το μπουκαλάκι το νερό του 0,5 lit κοστίζει από 1,7 (Ελσίνκι) έως 2,4 euros (Κοπενχάγη, Στοκχόλμη)! Είναι πανάκριβο ακόμη και γι' αυτούς.

7. Οι αρμοί από τις πλάκες στα πεζοδρόμια της Στοκχόλμης είναι γεμάτοι αποτσίγαρα! Πλένονται το βράδυ και ως το απόγευμα της επομένης είναι στην ίδια φρικτή κατάσταση.

8. Όλοι διαφημίζουν την ασφάλεια της κυκλοφορίας των πεζών όλες τις ώρες. Όμως, μετά τις 11 το βράδυ, που αυτόν τον καιρό μόλις έχει δύσει ο ήλιος, κυκλοφορούν στα μεταμεσονύκτια στέκια δεκάδες μεθυσμένοι, ξαπλώνουν στα πεζοδρόμια, φωνάζουν.

9. Όλοι, μα όλοι, μιλούν αγγλικά σαν μητρική τους γλώσσα. Όμως, ελάχιστες επιγραφές είναι και στα αγγλικά.

10. 8 μέρες στη Σκανδιναυία ήταν 8 ηλιόλουστες ημέρες. Όλοι είχαν στο μυαλό τους να πάνε στα πάρκα να αράξουν στον ήλιο. Ας μη μας κατηγορούν που σκεπτόμαστε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

11. Τέλος, ο μπακαλιάρος και ο σωλομός είναι απλά ΔΥΟ ψάρια. Με όσους τρόπους και να μαγειρευτούν, δεν παύει να είναι ΔΥΟ ψάρια.

Η αντικαπνιστική εκστρατεία του Κώστα

Και το περιεργο ειναι
οτι δεν καπνιζε!


Στην πρωτη φωτογραφια,
φοιτητης στο Γ΄ετος
στις 23-4-1980 στη
γιορτη των τριων Γιωργηδων,
στο δωματιο του
Γ.Μασουρα.


Στην κατω φωτογραφια
απο την εκδρομη που
πηγαμε 9-14 Απριλιου
του 1981 στο Αγιο Ορος.
Στους κοιτωνες της
μονης Διονυσιου.

Απορια

Τουλαχιστον μια φορα την εβδομαδα στις ειδησεις αναφερεται κατι για την Ελλαδα και κυριοτερα για τις απεργιες.
Λοιπον ολες αυτες οι απεργιες εχουν καποιο αποτελεσμα? Απο οτι καταλαβαινω η κυβερνηση συνεχιζει να παιρνει μετρα που πολλοι αντιτιθενται αλλα εχω την εντυπωση οτι επισης πολλοι λενε οτι ηταν καιρος.
Τι ακριβως λοιπον συμβαινει? Περα απο το ΚΚΕ που πρεπει να γνωριζει μερες που θυμιζουν πανεπιστημιο γυρω στο 1978, οι υπολοιποι τι κανουν ? (εκτος απο μπανια)

Io di notte

O Aλ Μπανο και η Ρομινα Παουερ.
Εκεινος με κοκκινο παντελονι
και ασπρο πουκαμισο και τα
χαρακτηριστικα γυαλακια του
κι εκεινη
με ασπρο ριγε φορεμα,
γοητευτικοι και οι δυο.
Love story αλα Ιταλικα.
Λεγαμε ενα τραγουδακι
γι αυτους. Το θυμαστε;

Συναυλία Θάνου Μικρούτσικου στο Φρούριο

Χθες το βράδυ με έναν φίλο απο Θεσσαλονίκη, ανηφορίσαμε στο Φρούριο και παρακολουθήσαμε την συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου, αφιερωμένη στον Καβαλιώτη λογοτέχνη και διανοούμενο Γιώργο Χειμωνά στα πλαίσια του φετινού Φεστιβάλ Φιλίππων Καβάλας που φέρει τον γενικό τίτλο «Γιώργος Χειμωνάς: Ο Αμλετ της Καβάλας - Δέκα χρόνια από το θάνατό του».



Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιάννης Κούτρας, Χρήστος Θηβαίος και όλοι οι μουσικοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό μπροστά σε ένα κοινό που γέμισε ασφυκτικά το θεατράκι του Κάστρου, μας έκαναν να βουρκώσουμε με τον Άμλετ της Σελήνης



να ανατριχιάσουμε με συγκίνηση με Το Μαχαίρι



και να ξεσηκωθούμε με τον Σταυρό του Νότου

Νεανικη ανεργια

Υπαρχει μια εκφραση που χρησιμοποιειται πολυ για αναγγελια ασχημων εποχων.
'Τα πραγματα θα γινουν χειροτερα πριν γινουν καλυτερα'
Σημερα τα νεα ειναι για την ανεργια μεταξυ πτυχιουχων και τι σημαινει η μετα-κριση εποχη για τους πτυχιουχους του 2010.
Για καθε διαθεσιμη θεση υπαρχουν 70 πτυχιουχοι. Το 2006 ηταν 26 πτυχιουχοι για καθε θεση.
Οι εργοδοτες εχουν γινει ακομα πιο επιλεκτικοι με 78% να ζητουν αποφοιτους με βεθμοθς λιαν καλως και πανω.Αυτο σημαινει οτι για το 1/3 των πτυχιουχων δεν εχουν ελπιδα αν περασουν περα απο το σταδιο της αιτησης. Ο τελικος βαθμος ειναι πιο σημαντικος απο το αντικειμενο και απο το πανεπιστημιο του αποφοιτου
Ανεργια σε πτυχιουχους ειναι 14% με ανδρες να βρισκουν δυσκολοτερα δουλεια.
Ολα τα παραπανω ισχυουν στην Αγγλια και φανταζομαι οτι θα ειναι ακομα χειροτερα στην Ελλαδα.

Οι πίσω μας σελίδες (III)

Τη Κυριακη 4 Ιουλιου 1971 ανακοινωθηκαν στον τοπικο τυπο τα ονοματα των εισαχθεντων μαθητων των Δημοτικων στα δυο Γυμνασια.
Την Πεμπτη 1/7 εξετασθηκαμε στα Ελληνικα και στην Αριθμητικη και την Παρασκευη 2/7 στα Θρησκευτικα-Ιστορια και στη Φυσικη-Γεωγραφια. Δεν θυμαμαι τιποτε για τα μαθηματα, ουτε τι μας ζητουσαν ουτε αν και ποσο δυσκολα ηταν (οταν γυρισει ο Νικος απο το ταξιδι του θα μας τα θυμισει ολα!).
Θυμαμαι ομως το φοβο που ειχα παρει απο τις φωνες των καθηγητων, αλλα και το δεος που αισθανθηκα απο το μεγεθος του νεου σχολειου που θα πηγαινα. Πρεπει να εγραφα σε καποια απο τις νοτιες αιθουσες του 3ου οροφου και επιτηρηση μας εκανε η αξεχαστη Φανή Λιχριδά που μας μαλωνε συνεχεια (στη φωτογραφια κατω η ιδια με αποφοιτους του Οικονομικου Γυμνασιου στις 1/7, μια μερα πριν τις εξετασεις μας).
Ηταν μια σημαντικη αλλα και μεταβατικη εποχη για μας. Αποχαιρετουσαμε τον οικειο και φιλικο χωρο του σχολειου μας (16ο), μερικους απο τους παιδικους φιλους και συμμαθητες απο την γειτονια μας που δεν ακολουθησαν στο Γυμνασιο, επρεπε πλεον να διασχιζουμε ολη την πολη ξεκινωντας απο την Ραψανη που μεναμε, και το κυριοτερο, αποχαιρετουσαμε την παιδικη ηλικια μπαινοντας στην εφηβεια.
Διαβαζοντας τα ονοματα των εισαχθεντων, διαπιστωνω οτι πολλα παιδια απο το σχολειο μου δεν καταφεραν να μπουν στο Γυμνασιο (επισημανα τους επιτυχοντες του 16ου με βελακια). Καποιοι ξαναδωσαν το Σεπτεμβριο, καποιοι γραφτηκαν στο Ιδιωτικο του Λαζαρου Θωμα,καποιοι πηγαν στον Πυθαγορα για να μαθουν τεχνη και καποιοι δεν ειχαν καμια ευκαιρια. Στον Κιρτζη τοτε υπηρχαν και πολυ φτωχες οικογενειες.
Παρατηρησα ακομη και κατι περιεργο: ενω γραψαμε εξετασεις Πεμπτη και Παρασκευη, τα αποτελεσματα ανακοινωθηκαν 2 μολις μερες μετα! Ποτε προφτασαν οι καθηγητες και διορθωσαν τα γραπτα μας; Φαινεται οτι τοτε δεν ειχαν ακομη ανακαλυψει την αποχη απο τη διορθωση των γραπτων!

Hop Farm Festival 2010

H παρεα (Richard, Mark, Mike και εγω) εγινε φεστιβαλικη το περασμενο Σαββατοκυριακο. Περασαμε πολυ καλα μια και η μουσικη ηταν εξαιρετικη, ο καιρος φανταστικος και φυσικα η παρεα κανει την διαφορα.
Το πληθος ηταν μικτο, σιγουρα ειχε περισσοτερους 'μεγαλους' απο αλλα φεστιβαλ αλλα ειχε και νεολαια (που αρνιουνται να κοιμηθουν τουλαχιστον μεχρι τις 5 το πρωι!)


Ειπε καποιος κατι για t-shirt?

Κυριως σκηνη

Flower power

οι γυναικες ηταν πολυ υψηλου επιπεδου για μας

Mr Bob Dylan (ειναι ο τυπος με το λευκο καπελλο στη σκηνη)

Μερικοι νεοι εχουν διαφορετικη γνωμη για την μουσικη

Πάμε για σέικ στους SHAKINS;

Καλοκαιρι του 1966 στην Καβαλα. Μπορει αλλου να ακουγαν τον Bob Dylan (τον οποιο 40 χρονια μετα ο Κωστας θ'ακουσει στο Hop Farm Festival) αλλα και δω σ' εμας υπηρχε μια εντονη κινηση.
Στο κεντρο DELICE ( ή DELIS; ) στο Περιστερι, ακουγονται πιο γρηγοροι ηχοι.
Στο Περιστερι για πολλα χρονια ακουγονταν λαικες και ρεμπετικες φωνες. Μαλιστα περασαν και μεγαλα ονοματα οπως ο Τσιτσανης, ο Γ.Μητσακης, ο Καζαντζιδης και η Μαρινελλα πριν γινουν φιρμες.Εμφανιζεται κατ΄αρχας το μουσικο σχημα των NICK KILLER & THE SHAKINS. Προφανως θα ειναι ιδιαιτερα δημοφιλες γιατι το προβαλλουν οι φοιτητες για το παρτυ τους στις αρχες του Αυγουστου. Δυο περιπου βδομαδες μετα, ο '' διεθνους φημης μιμος και κομφερασιε'' Κουλης Ντομενικος παρουσιαζει τους πασιγνωστους απο την τηλεοραση ADAMS (υπηρχε το 1966 τηλεοραση;), ενω αρχες Σεπτεμβρη εμφανιζονται οι GOLD SPIDERS. Τι μουσικη αραγε να επαιζαν τα παραπανω συγκροτηματα και ποσο ''μοντερνα'' να ηταν; Θα υπηρχαν στο κοινο τους κοριτσια που να ουρλιαζουν και να κλαινε στο ακουσμα τους; Σημερινοι 60ρηδες ισως να ξερουν να μας πουν.
Στο δευτερο μισο της δεκαετιας του 60, στην Αμερικη των χιπηδων, το ροκ αρχιζει να πολιτικοποιειται σαν κινημα εναντια στον πολεμο και την καταναλωτικη κοινωνια. Εδω, σε 8 περιπου μηνες θα επελθει ακρα σιωπη και ταξη.

Που ειναι ο Κωστας;

Glastonbury, England
Το μεγαλυτερο φεστιβαλ της Βρετανιας συμπληρωσε φετος 40 χρονια ζωης.
Ολες οι παραλληλες εκδηλωσεις, σκηνες και αυτοσχεδια παρτι ειχαν εντονο χαρακτηρα.
200.000 νεοι -καθε ηλικιας- ξεδωσαν ενα τριημερο, ακουγοντας απο Στιβι Γουοντερ ως τους Radiohead. To πιο δυνατο κομματι ομως του φεστιβαλ ηταν το ''after'' πανηγυρι μετα το τελος των συναυλιων ( Απο το περιοδικο Ταχυδρομος).
Μηπως ο Κωστας περασε απο εδω και δεν πηγε για dadrock;

Μη καλοκαιρινα και αλλα

Η νεα βρεττανικη κυβερνηση ανακοινωσε τον προυπολογισμο της με βαθυ κοψιμο σε ολους τους τομεις. Ολοι οι τομεις  (εκτος απο υγεια και διεθνους αναπτυξης) πρεπει να κοψουν τα εξοδα τους κατα 25%.
Οπως γινεται παντου αυτο σημαινει θεσεις εργασιας θα εξαφανιστουν, με 1.5 εκ στον δημοσιο τομεα και 700,000 στον ιδιωτικο (κυριως σε εταιρειες που εχουν δουλειες με το δημοσιο). Οι αντιδρασεις εχουν αρχισει ηδη και στον χωρο μπηκε η αντι-τρομοκρατικη υπηρεσια μια και οι περικοπες στον προυπολογισμο της λεει οτι θα αυξησει τον κινδυνο επιθεσης απο το Αλ-κα'ι'ντα.
Η κυβερνηση πιστευει οτι ο ιδιωτικος τομεας θα δημιουργησει 2.5 εκ θεσεις εργασιας και οτι στο τελος της πενταετιας θα υπαρχουν περισσοτερες δουλειες απο τωρα. Αυτο το νουμερο φαινεται να ειναι περισσοτερο επιθυμια απο πραγματικοτητα μια ακομα και στο χρονια της μεγαλης αναπτηξης ο ιδιωτικος τομεας δεν δημιουργησε τοσες θεσεις.
Ο ΦΠΑ ανεβηκε απο 17.5% σε 20% και διαφορα επιδοματα ανεργειας και υγεια εχουν κοπει.
Υπαρχουν φημες οτι θα ανεβασουν τα διδακτρα στα πανεπιστημια (υπαρχουν φημες οτι μπορει να διπλασιασθουν απο 3,000 λιρες το χρονο σε 6,000), θα το μαθουμε τον Σεπτεμβριο οταν περισσοτερες λεπτομερεις για τις περικοπες θα δημοσιευθουν.
Το θεμα των πανεπιστημιων απασχολει αρκετους απο τους επισκεπτες του μπλογκ και ιδιαιτερα για αυτους με παιδια που τελειωνουν το τι θα γινει μετα.
Λοιπον εδω η ανεργια στους πτυχιουχους ειναι 10%. Στη Ελλαδα μαλλον ειναι υψηλοτερη αλλα κρυβεται μεσα απο την υποστηριξη των γονιων (και παππουδων, θειων κτλ)
Τελος παντων θα τα ξεχασω ολα για λιγο μια και η παρεα παει φεστιβαλ αυτο το σαββατοκυριακο http://www.hopfarmfestival.com. Ο γυιος μου αποκαλει την μουσικη dadrock και φανταζομαι οτι η πλειψηφια θα ειναι 40+ . Το κανουμε κανονικα με αντισκοινο, υπνοσακκους κτλ
Το Σαββατο το μεγαλο ονομα ειναι Bob Dylan (ποιος θα το πιστευε οταν ακουγαμε τα τραγουδια του στη δεκαετια το 70 τα οποια ηταν γραμμενα το 60σ, οτι σχεδον 40 χρονια αργοτερα ο Bob Dylan ειναι ακομα στη γυρα.)

Καλοκαιρινα μοντελα

Νομιζω οτι το μπλογκ χρειαζεται ολιγον guerilla marketing για να γινει πιο ευρυτερα γνωστο και προτεινω το παρακατω t-shirt design που σιγουρα θα γινει η κορυφαια μοδα για το καλοκαιρι 2010.

Μια παραλλαγη στη μπροστινο μερος