Όλα αυτά τα χρόνια της ζωής μου έχω κολυμπήσει σε αρκετές ελληνικές παραλίες, αλλά σε κάθε περίπτωση, όχι σε πάρα πολλές, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται και μερικές πασίγνωστες και κατά γενική ομολογία πανέμορφες (π.χ. Ψαρρού, Ναυάγιο, Μπάλος, Ελαφονήσι κλπ).
Παρακάτω καταγράφω τις δέκα καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, παραλίες, στις οποίες έχω κολυμπήσει, χωρίς σειρά αξιολόγησης.
- Παράδεισος (Κοίνυρα, Θάσος)
- Χρούσσω (Παλιούρι, Χαλκιδική)
- Τσαμπίκα (Ρόδος)
- Αγία Παρασκευή (Σπέτσες)
- Σίμος (Ελαφόνησος)
- Καλαδί (Κύθηρα)
- Πόρτο Κατσίκι (Λευκάδα)
- Πλατύς Γιαλός (Μύκονος)
- Σούπερ Πάραντάιζ (Μύκονος)
- Μαγγανάρι (Ίος)
Όλες αυτές οι παραλίες έχουν όλα ή πολλά από αυτά που θεωρώ σημαντικά κριτήρια για να απολαύσω μια παραλία.
Και αυτά είναι:
1. Άμμος. Κατά προτίμηση χονδρή και πάντως όχι βράχια ή πέτρες.
2. Κόλπος κατά το δυνατόν απάνεμος.
3. Συνδυασμός με πράσινο, αν είναι δυνατόν μέχρι τη θάλασσα.
4. Πυθμένας αμμώδης με κατά το δυνατό προοδευτικότητα στο βάθεμα.
Τώρα, αν αυτά συνδυάζονται και με ένα γενικότερα όμορφο τοπίο και μια ήσυχη και καλή ταβέρνα, ακόμη καλύτερα!
Εκτός από τις παραπάνω, υπάρχουν και οι παραλίες ιδιαίτερης ή μοναδικής μορφολογίας, που τις κάνουν ξεχωριστές, όπως π.χ. Μαύρα Βόλια (Χίος), Διρός (με κατάλευκες κροκάλες), Πρασονήσι (Ρόδος), Αβλέμονας (Κύθηρα).
Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο στην αξιολόγηση μιας παραλίας παίζει η κατάσταση, που θα την βρει κάποιος, όταν την επισκευθεί. Για παράδειγμα, στο ονομαστό Κάθισμα στη Λευκάδα πήγα μια μέρα που η θάλασσα ήταν βρώμικη. Ενώ το Πόρτο Κατσίκι ήταν όπως το βλέπουμε στους τουριστικούς οδηγούς.
Και ένας τελευταίος παράγοντας, που θα μπορούσε να επηρεάσει την αξιολόγηση και τον οποίο επιμελώς προσπάθησα να αποφύγω, είναι ο συναισθηματικός.
Π.χ. ο Μπάτης είναι η εφηβεία μου και η νιότη μου και καθώς συνδυάζει και πολλά όμορφα χαρακτηριστικά, είναι για εμένα, η καλύτερη παραλία της Ελλάδας!
