«Απαγορεύεται η άνοιξις!»

Ξάφνου μια

πινακίδα - σύννεφο απειλεί.

Αμέσως μια βροχή άρχισε και έλεγε

εις βάρος της ανοίξεως

και εις βάρος μου,

ένας δύσθυμος άνεμος

μου κατάσχει τα άνθη,

μου κατάσχει τα συναισθήματα

και μ' οδηγεί στο γραφείο...

''Αυτά τα μαθηματικά θέλουμε...''

    

ΜΔ    Τρία επί τρία μας κάνουν οχτώ, ένα και ένα μας κάνουν εφτά, τέσσερα μείον τρία μας κάνουν έξι, εννιά δια τρία μας κάνουν δώδεκα, η τετραγωνική ρίζα του σαράντα επτά είναι το δεκαεφτά, το πέντε είναι ακριβώς το μισό του δεκατέσσερα, ο άγνωστος χ μιας πρωτοβάθμιας εξίσωσης είμαι σχεδόν πάντα εγώ. Αυτά.

ΜΜ     Δάσκαλε, τα ψυχεδελικά μαθηματικά είναι κατά πολύ ανώτερα των κανονικών. Θα προτιμούσα, αντί να φιλοσοφούμε, να συνέχιζες αυτούς τους ενδιαφέροντες υπολογισμούς σου.
ΜΔ     Ωραία! Ρωτάω εσένα τώρα: Ένα κι ένα;

ΜΜ    Εφτακόσια δεκατέσσερα.

ΜΔ     Συγχαρητήρια! Προοδεύεις ανησυχητικά. Θα πρέπει κι εγώ, βέβαια, να ασκηθώ στο τρέξιμο, γιατί, αργά ή γρήγορα, ο πατέρας σου θα μας πάρει χαμπάρι.

(Από το βιβλίο του Γιάννη Αγγελάκα, Ο Μεγάλος Μαθητής και ο Μικρός Δάσκαλος. που μου χάρισαν μαθητές μου).

Άνοιξη σε φόντο γκρι