Μέσα από το βλέμμα μιας φωτογράφου

Η Ellen Auerbach γεννήθηκε το 1906 στην Καρλσρούη της Γερμανίας. Ξεκίνησε σπουδάζοντας γλυπτική, αλλά μια  κάμερα που της χάρισε ο θείος της έγινε η αιτία να μετακομίσει στο Βερολίνο όπου έλαβε το Master of Photography στη σχολή Τέχνης και Σχεδίου στο Bauhauss στο Dessau. Το έντονο και διαισθητικό  της βλέμμα, η αίσθηση του χιούμορ της σε συνδυασμό με την ξεχωριστή ατμόσφαιρα του Βερολίνου της δημοκρατίας της Βαΐμάρης, ανέδειξαν το στούντιο φωτογραφίας  που άνοιξε με τη φίλη της  Crete Stern σε κάτι τόσο πρωτοποριακό, που  μόλις στα τέλη της δεκαετίας του  ΄80 ανακαλύφθηκε από τα Γερμανικά μουσεία. Η Auerbach ανήκε στη γενιά των γυναικών που προσπάθησαν να αλλάξουν τους παραδοσιακούς γυναικείους ρόλους και να γίνουν ανεξάρτητες με τη δουλειά τους. Ανέπτυξε το δικό της ξεχωριστό ύφος, ψάχνοντας "την ουσία πίσω από τα πράγματα''. 

'Οταν το μίσος για τους Εβραίους έγινε κρατικό δόγμα στην Γερμανία, η νεαρή φωτογράφος που δημοσίευε με το ψευδώνυμο Pit και της οποίας το πραγματικό όνομα ήταν Rossenberg κατέφυγε στην Παλαιστίνη. Όμως εκεί επηρεάστηκε πολύ από τις δυσκολίες συνύπαρξης μεταξύ Αράβων και Εβραίων και ένοιωσε ότι η Γη της Επαγγελίας δεν χρειαζόταν το ''τρίτο μάτι'' της, αυτό που προίκιζε τις φωτογραφίες της με μια μαγική ομορφιά. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη το 1940. Οι φωτογραφίες της με τους κατοίκους αυτής της αντιφατικής Μητρόπολης είναι μοναδικές . Το μυστικό της τέχνης της, όπως δήλωσε, ήταν η εξαιρετική ενσυναίσθηση.

Στην ηλικία των 60 ετών θα αλλάξει επάγγελμα και θα γίνει εκπαιδευτικός θεραπευτής για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Δεν θέλησε πλέον να φωτογραφίζει . ''Ίσως ένας λόγος είναι ότι δεν νομίζω ότι πρέπει να κάνεις το ίδιο πράγμα για πάντα. Σκέφτομαι ακόμη και σήμερα πρέπει να ξεκινήσω κάτι νέο'', εξήγησε το 1992, όταν ήταν ογδόντα έξι χρονών. 

Οι γονείς της επέζησαν από το ολοκαύτωμα, αλλά η ίδια παρέμεινε στην Αμερική.

" Δεν αισθάνομαι Ευρωπαία ή Αμερικάνα αλλά μάλλον ως μία  ανεπαρκής πολίτης του κόσμου'' .

Oi φωτογραφίες της Καβάλας που παρατίθενται είναι τραβηγμένες το 1953 από την  Ellen Auerbach.  
                            1. Το λιμάνι. Λήψη από το ξενοδοχείο Ακρόπολις.
                            2. Ανηφορίζοντας την οδό Αμύντα.
                            3. Στην αρχή της οδού  Κουντουριώτου.
                            4. Το κτίριο του Λιμενικού Ταμείου.

Η  Ellen   φωτογραφημένη  από τη φίλη και συνεργάτιδά της     Crete Stern.               


Πηγή: Ακαδημία της Τέχνης, Βερολίνο
(Οι φωτογραφίες της Καβάλας δημοσιεύτηκαν στον ιστότοπο ''Φωτογραφικά άλμπουμ της Ελλάδας'')

Καυταντζόγλειο Στάδιο

Ψάχνοντας χθες παλιές φωτογραφίες, εντόπισα μία που μου στάλθηκε στα τέλη του 1968, οπότε πιθανολογώ ότι είναι προγενέστερη, ίσως από τις αρχές της δεκαετίας του '60. 

Αν και δεν έχει άμεση σχέση με το blog, την δημοσιεύω, καθώς πολλοί από εμάς μέναμε στο παρελθόν κάπου εκεί κοντά, περπατήσαμε στην Αγίου Δημητρίου, φοιτήσαμε στο Πανεπιστήμιο ή παρακολουθήσαμε αγώνες στο στάδιο.

Θοδωρος Μουριαδης - Δημαρχος Καβαλας

Συγχαρητηρια στον Θοδωρο Μουριαδη για την εκλογη του στο αξιωμα του Δημαρχου Καβαλας.
Η μεχρι τωρα συμμετοχη του στην τοπικη αυτοδιοικηση ειναι νομιζω ενα καλο προηγουμενο και ελπιζουμε να μπορεσει πλεον απο την κορυφη του Δημου να χαραξει μια νεα πορεια για την πολη.
Τα οικονομικα των δημων ειναι περιορισμενα και χρειαζεται προσεκτικη διαχειρηση και νεες ιδεες για το πως θα βρεθουν χρηματα και το πως θα ξοδευθουν.
Η Καβαλα χρειαζεται το νεο 'καπνο', κατι που θα απασχολησει και θα πληρωσει καλα πολλους. Ο τουρισμος ειναι ενα μερος της λυσης αλλα χρειαζεται κατι αλλο. Η γνωμη μου ειναι οτι μονο νεες τεχνολογιες θα μπορεσουν να δημιουργησουν ικανες θεσεις εργασιας που με την σειρα τους θα υποστηριξουν την υπολοιπη οικονομια.
Ελπιζω οτι ο κ. Μουριαδης και οι συνεργατες του να εχουν τις ιδεες, ειμαι σιγουρος οτι υπαρχει η θεληση. Καλη επιτυχια.