Γιατί έχουμε ξεχάσει την δύναμή μας.......

"Όλοι οι δρόμοι...

... Οδηγούν στην Καλαμίτσα".
Έτσι επιγράφεται το βιντεάκι που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα www.kavalabc.gr, ενώ κυκλοφορεί και στο youtube στη διεύθυνση http://www.youtube.com/watch?v:PngwtqKbOAY. Μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια, που "δείχνει" την διαδρομή από τις Καμάρες ως το Κλειστό της Καλαμίτσας μέσω των καλαθοσφαιριστών της Ένωσης Καλ. Καβάλας.
Δείτε το !!!

Λυπάμαι...

Λυπάμαι που από τον μισθό μου κόπηκαν (μέχρι στιγμής) μόνον 90 €.
Λυπάμαι που έτσι δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο τα πολιτικά κόμματα που ενέκριναν για τον εαυτό τους το ποσόν των 7.720.000 € για το πρώτο τρίμηνο του 2012.
Λυπάμαι που λένε ότι τα παίρνουν για "ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς".
Λυπάμαι κυρίως για τα κόμματα της "Αριστεράς" που αγωνίζονται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υποτίθεται για το καλό των μη προνομιούχων.
Λυπάμαι, δηλαδή, για το ΚΚΕ (περίπου 700.000 €), για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (περίπου 550.000 €), για τους "Οικολόγους-Πράσινους" (περίπου 250.000 €).
Λυπάμαι που απέναντι στο χρήμα όλοι συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο : της πλήρους υποταγής και απεμπόλησης κάθε υποτιθέμενης ιδεολογίας!

ΥΓ 1: Το έχω ξαναγράψει και το έχω υποστηρίξει δεκάδες φορές στις συζητήσεις μας ότι κάποιοι δεν έχουν πάρει μυρωδιά με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία! Και δυστυχώς πολλοί από αυτούς μας κυβερνούν!!!
ΥΓ 2: Ντροπή ρεεεεε!!!!!!

Ενδιαφεροντες αριθμοι

Διαβαζω οτι για το προγραμμα κοινωνικη εργασιας υπαρχουν ακαλυπτες θεσεις, το οποιο ειναι λογικο μια και θα υπαρχουν μερικες θεσεις που χρειαζονται ειδικα προσοντα. Ομως οτι υπαρχουν 12 θεσεις οικοδομων στην δημο Καβαλας μου κανει εντυπωση, με την ανεργια στον κλαδο.
Σε αλλο μερος γινεται αναφορα στα 5 ευρω που πρεπει καποιος να πληρωσει για να τον δει γιατρος στο νοσοκομειο. Αν ησουν πορτογαλος τα 5 ευρω ειναι φθηνα. Στην Πορτογαλια - χωρα με παρομοια προβληματα με την Ελλαδα - ειναι 20 ευρω. Στο νοσοκομειο  υπαρχει τιμοκατοαλογος για τα παντα, απο ενεσεις μεχρι ραματα.
Ο ελαχιστος μισθος στην Πορτογαλια ειναι 432 ευρω και η συνταγη λιτοτητας εχει τα ιδια αποτελεσματα με την Ελλαδα

...Ψαροκασσέλες!

Το 1963 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για την πόλη.
Βρήκα ότι, εκτός του ότι η πόλη έγινε γνωστή λόγω του γυρίσματος δύο ταινιών, κι εκτός και της πολύ μεγάλης χιονόπτωσης που σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκε, συνέβη και το εξής:
Το τριήμερο 23-24-25 Απριλίου αλιεύτηκε η μεγαλύτερη ποσότητα γαύρου και σαρδέλλας στα χρονικά! 35 τόννοι γαύρου και 40 τόννοι σαρδέλλας έβγαλαν τα καϊκια, που γεμάτα μέχρι τα ''μπούνια'' κόντευαν να βουλιάξουν από τη πρωτοφανή ποσότητα αλιεύματος. Βέβαια η γιορτή και η χαρά σύντομα μετατράπηκαν σε λύπη λόγω της πολύ χαμηλής τιμής που πήραν οι ψαράδες.
(Οι ποσότητες των αλιευμάτων, η ποιότητα , αλλά και οι τιμές που αναφέρονται στο άρθρο ανήκουν πλέον στο χώρο της Ε.Φ.)

Αλλαγες

Ισως να εχετα παρατηρησει οτι  η διευθνση του μπλογκ ειναι διαφορετικη. Η επισημη διευθυνση παραμανει (30xronia.blogspot.com) αλλα ειναι πιθανον οτι ειναι ελαφρα διαφορετικη και αυτο εξαρταται απο ποια χωρα ερχεστε το μπλογκ.
πχ απο την Αυστραλια αν πληκτρολογησησεις 30xronia.blogspot.com, η διευθυνση αλλαζει σε 30xronia.blogspot.com. au kai apo tin Agglia se 30xronia.blogspot.co.uk
Αυτο γενικα δεν ειναι προβλημα αλλα ο αριθμος σχολιων για καθε αρθρο παραμενει 0. Ο λογος ειναι οτι τα σχολια βασιζονται στο 30xronia.blogspot.com και αν η διευθυνση αλλαζει, ο μετρητης δεν δουλευει.
Το 30xronia.blogspot.com εναι διαθεσιμο αλλα πρεπει να πληκτρολογησεις 30xronia.blogspot.com/ncr (οπου ncr = no country redirect). Τουλαχιστον για μενα, οταν χρησημοποιησα το 30xronia.blogspot.com/ncr για πρωτη φορα, καθε φορα που παω στο 30xronia.blogspot.com, μενει εκει χωρις να πηγαινει στην αγγλικη διευθυνση.
Η αυτοματη αλλαγη στην διευθηνση εχει γινει απο το Google που ειναι ιδιοκτητης τοu Blogger. Λεπτομερης εξηγηση

ΔΙΚΑΙΩΣΗ...

Στις 17 Ιουνίου 2009 είχα δημοσιεύσει μια φωτογραφία μου, πάνω σε ποδήλατο, τραβηγμένη στις 13/5/1963. Εκεί ανέφερα ότι βρισκόμουν στην είσοδο του μώλου του ΝΟΚ.
Αυτό αμφισβητήθηκε τότε από κάποιους, που επέμεναν ότι ήμουν ανατολικότερα.
Και χθες ήρθε η δικαίωσή μου: O Γιώργος επισύναψε πέντε φωτογραφίες στο σχόλιό του στην ανάρτηση "Τοπ Καπί". Και, ω του θαύματος!, στην δεύτερη, το λευκό cabrio αυτοκίνητο (Cadillac; Ford;) βρίσκεται στην ίδια περίπου θέση, όπου είχα φωτογραφηθεί πριν από έναν χρόνο! Αδιάψευστος μάρτυρας η ... μπασκέτα, μπροστά από τους Ναυτοπρόσκοπους - έστω και χωρίς στεφάνη στην δεύτερη φωτογραφία.
Υ.Γ.: Ξαναθυμήθηκα τις καρώ καρέκλες του ΝΟΚ. Φανταστικά όμορφες και εξαιρετικά άβολες...

Ομίχλη...

Όσοι περπατούσαν απόψε το βράδυ στο λιμάνι, αντίκρυσαν ένα σπάνιο θέαμα.
Πυκνή ομίχλη κάλυπτε τα πάντα, κάνοντας τα όλα να φαίνονται διαφορετικά.
Τα φώτα θαμπά κι απόμακρα και τα περιγράμματα των κτιρίων ασαφή και θολά.
Πυκνή ομίχλη καλύπτει εδώ και καιρό το μέλλον μας και τη ζωή μας...
Και δε προβλέπεται να φυσήξει σύντομα κανένα ευεργετικό βοριαδάκι για να την διαλύσει. Αντίθετα αρχίζουν πάλι να συζητούνται νέα μέτρα και περικοπές.

Καβαλα και Τοπ Καπι

Ο Γιωργος ειχε γραψει ενα αρθρο σχετικα με το γυρισμα της τανιας Τοπ Καπι στην Καβαλα και ειχε συνδεση σε ταινια απο τα Επικαιρα της εποχης.
Στο YouTube υπαρχει το κομματι της ταινιας(Εγχρωμο) απο τα γυρισματα στην παραλια της Καβαλας. Καντε κλικ εδω

Χαιρετισμούς από...

Το πρωί αναχώρησε η κόρη μου με την τάξη της λόγω της καθιερωμένης πενταήμερης εκδρομής της Γ' Λυκείου. Μέχρι το απόγευμα είχαμε ήδη πάρει δύο μηνύματα στο κινητό, για το πού βρίσκονται. Σήμερα η επικοινωνία είναι πλέον πολύ εύκολη, σε αντίθεση με τα χρόνια που ταξιδεύαμε εμείς, κι οι γονείς γνωρίζαν ελάχιστα για το πού ακριβώς είμαστε και πώς περνάμε. Εκείνα τα χρόνια, πριν τα κινητά, τα SMS και το Skype όποιος ταξίδευε έγραφε κάνα γράμμα ή, πιό συχνά, έστελνε ταχυδρομική κάρτα. Τα τηλεφωνήματα από το εξωτερικό ήταν λόγω κόστους, σπάνια και λακωνικά. Κάτι ανάλογο είχε σχολιάσει και ο Κώστας σε προηγούμενη ανάρτηση με αφορμή καρτ ποστάλ που είχε ταχυδρομήσει στους γονείς του από το Νεπάλ.
Στο πολύ αξιόλογο μυθιστόρημα του Τζούλιαν Μπαρνς '' Ένα κάποιο τέλος'', διάβασα πρόσφατα κάποιες παρόμοιες απόψεις. Είναι τέλη της δεκαετίας του ΄60 και ο αφηγητής, έχοντας μόλις τελειώσει τις σπουδές του στο Μπρίστολ, αναχωρεί για περιπλάνηση στις Η.Π.Α.
''... Έτσι οι γονείς μου με αποχαιρέτησαν καθώς ξεκινούσα για το άγνωστο και το δελτίο ειδήσεων που θα ελάμβαναν για λογαριασμό μου περιοριζόταν στα '' ναι, έφτασε καλά'', ''την τελευταία φορά που είχαμε νέα του, βρισκόταν στο Όρεγκον'' και ''τον περιμένουμε να γυρίσει σε μερικές βδομάδες''. Δεν λέω ότι αυτό ήταν απαραίτητα καλύτερο, πόσο μάλλον εποικοδομητικό, για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, λέω απλώς ότι στη δική μου περίπτωση βοήθησε να μην έχω τους γονείς μου σε απόσταση πατήματος ενός κουμπιού, να με βομβαρδίζουν με αγωνίες, μακροπρόθεσμες καιρικές προβλέψεις και προειδοποιήσεις για πλημμύρες, επιδημίες και ψυχωσικούς δολοφόνους που κυνηγούσαν νεαρούς με σλίπιν μπαγκ....''
Περισσότερη ελευθερία για μας, αλλά η αγωνία για τους γονείς μας μεγαλύτερη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και η ταχύτητα που υπάρχει στις επικοινωνίες μας βοηθάει, αλλά μας έχει κάνει και ανυπόμονους. Αν δεν πάρουμε σε δυό-τρεις μέρες απάντηση σε μέηλ που στείλαμε, νομίζουμε ότι ο παραλήπτης μας ξέχασε, κι όταν κάποιος δικός μας δεν απαντήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα στο κινητό του, αρχίζουμε να ανησυχούμε.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! στο ΛΑΔΙ

Με αφορμή τον "πόλεμο της πατάτας" ή "κίνημα της πατάτας", επεσήμανα προχθές τους κινδύνους για τη Δημόσια Υγεία, που εγκυμονεί η επέκταση του "κινήματος της πατάτας" σε άλλα προϊόντα, όπως το λάδι ή τα σφάγια.
Ήδη, πολλοί απ' αυτούς που αγόρασαν φθηνές πατάτες απ' ευθείας από τους παραγωγούς, παραπονούνται ότι ανάμεσά τους υπήρχαν πολλές σάπιες. Είναι πολύ φυσικό. Δυστυχώς, λαμόγια δεν υπάρχουν μόνον ανάμεσα στους υψηλά ιστάμενους. Υπάρχουν πολλοί κακοί παραγωγοί, που εκμεταλλεύονται την απουσία ελέγχων. Και καίνε και τους καλούς παραγωγούς ταυτόχρονα.
Εξάλλου, όταν αγοράζουμε "αγνά" προϊόντα απ' ευθείας από τον παραγωγό, (πρέπει να) γνωρίζουμε ότι αναλαμβάνουμε τον κίνδυνο να αγοράσουμε προϊόντα στα οποία έχουν γίνει άκαιρες ή ακατάλληλες φυτοπροστατευτικές επεμβάσεις ή έχουν χρησιμοποιηθεί ακατάλληλα ή απαγορευμένα φυτοπροστατευτικά προϊόντα.
Όμως, από χθες, έχει αρχίσει να γίνεται λόγος για διάθεση λαδιού με τον ίδιο τρόπο τις ερχόμενες μέρες. Και στην περίπτωση του λαδιού τα πράγματα είναι πολύ πιό σοβαρά. Πέρα από τους κινδύνους από φυτοπροστατευτικά προϊόντα, υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος νόθευσης του ελαιόλαδου με διάφορα σπορέλαια ή άλλες επιμολυντικές ουσίες, που μπορεί να επιφέρουν από απλή ποιοτική υποβάθμιση του προϊόντος και πρόβλημα στην τσέπη μέχρι σοβαρό πρόβλημα στην λειτουργία ζωτικών οργάνων του ανθρώπινου οργανισμού.
Γι' αυτό εμείς ποτέ, Ποτέ, ΠΟΤΕ και ΠΟΤΕ δεν αγοράζουμε χύμα ελαιόλαδο.
Αγοράζουμε πάντα, Πάντα, ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΑ τυποποιημένο "ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ".

Λέξεις και εικόνες

Οι εικόνες είναι ίσως το φτωχότερο συμβολικό σύστημα, σε σχέση με τα άλλα δύο βασικά που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι: γλώσσα και γραφή.
Μπορεί μερικές εικόνες να επιβεβαιώνουν ότι << μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις >>, αλλά ούτε με χίλιες εικόνες δεν μπορεί να εκφραστεί το νόημα της έκφρασης μέσα στα εισαγωγικά. Πάντα κατώτερες από το πρωτότυπο που απεικονίζουν, δεν μπορούν να εκφράσουν νοήματα ή έννοιες, δεν δημιουργούν ιστορίες όπως η γλώσσα και η γραφή.
Αλλά και οι λέξεις ακόμη, δεν μπορούν πάντα να εκφράσουν αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς με τις αισθήσεις του: το δροσερό αεράκι του ανοιχτού χώρου, τις αντανακλάσεις των φώτων στα νερά της θάλασσας, τους ήχους, τις μυρωδιές και κυρίως την αίσθηση της κίνησης.
(Όλα αυτά τα γράφω μήπως και ξεκουνηθείτε από το καναπέ και βγείτε για περπάτημα. Ο χειμώνας σιγά-σιγά φεύγει και ο καιρός φτιάχνει. Σάββατο 6.30 μ.μ. Η άνοιξη μπήκε.)

Ο "Πόλεμος της Πατάτας"

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες τον "πόλεμο της πατάτας". Μέσω κάποιων φορέων γίνεται διακίνηση/πώληση πατάτας σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή (για τα ως τώρα δεδομένα) απ' ευθείας από τους παραγωγούς στους πελάτες της λιανικής.
Επειδή, όπως σε όλα, είμαστε λαός των άκρων και φοβάμαι ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η κίνηση αυτή θα καταστρατηγηθεί, θα εκφυλιστεί και τελικά θα στραφεί σε βάρος του καταναλωτικού κοινού, θα εκθέσω κάποιες επιφυλάξεις, αλλά και μια πρόταση:
1. Με τι παραστατικά διακινούνται όλες αυτές οι ποσότητες πατάτας; (Κι ας τολμήσει κάποια αρμόδια αρχή να κάνει έλεγχο!!!...)
2. Πως διασφαλίζεται η υγιεινή κατάσταση και η εν γένει καταλληλότητα της πατάτας που διακινείται με αυτόν τον τρόπο; (Κι ας τολμήσει κάποια αρμόδια αρχή να κάνει έλεγχο!!!...)
3. (Και κυριότερο). Μα... Αυτός δεν είναι ο λόγος ύπαρξης των λαϊκών αγορών;;;;; Να μπορούν, δηλαδή, οι ίδιοι οι παραγωγοί να διαθέτουν μέρος της παραγωγής τους απ' ευθείας στο καταναλωτικό κοινό προς οικονομικό όφελος και των δύο πλευρών; Ή κάνω λάθος;;;
Και βέβαια το ερώτημα είναι τελείως θεωρητικό αφού όλοι γνωρίζουμε ότι για διάφορους λόγους οι λαϊκές αγορές έχουν παύσει να λειτουργούν για τον σκοπό που δημιουργήθηκαν (αν ποτέ λειτούργησαν με αυτόν τον τρόπο...).
Εν τω μεταξύ, έρχεται το Πάσχα και κάτι μου λέει ότι κάτι ανάλογο πρόκειται να συμβεί με τα αρνιά και τα κατσίκια. Μόνο που τότε θα τεθεί επιτακτικά το θέμα της προστασίας της Δημόσιας Υγείας και θα πρέπει οπωσδήποτε να προστατευθεί το καταναλωτικό κοινό, αλλά και να κοπεί η όρεξη σε διάφορα λαμόγια να παίξουν, ενδεχομένως, τα παιχνίδια τους που έχουν όλον τον καιρό για να τα σχεδιάσουν και να οργανωθούν κατάλληλα. Και θα ακολουθήσουν οι φράουλες, τα κεράσια, τα ροδάκινα, τα καρπούζια...
Μήπως είναι καιρός να σταματήσει η τριτοκοσμική εικόνα της πόλης, όπου σε οποιοδήποτε σημείο σταματά κανείς το ημιφορτηγό του και πουλά προϊόντα της εποχής;
Πρόταση: (Που δεν ξέρω αν είναι εφικτή τεχνικά)
Να διατεθεί μια μέρα της εβδομάδας, κατά προτίμηση Κυριακή, όπου στην κεντρική πλατεία ή (και) σε άλλους ανοιχτούς χώρους περιφερειακά (π.χ. Πλατεία Ποταμουδίων, μπροστά από το "Ανθή Καραγιάννη", στο πάρκινγκ έξω από το Κλειστό της Καλαμίτσας κλπ) να μπορούν οι πραγματικοί παραγωγοί, αφού καταβάλουν ένα μικρό αντίτιμο στον Δήμο, να πωλούν τα προϊόντα τους. Όμορφα και συντεταγμένα. Και με τον φόβο του ελέγχου, όχι όπως-όπως και ανεξέλεγκτα. Και βέβαια αυτό συμπεριλαμβάνει συνεχή ανελέητο έλεγχο και απομάκρυνση όλων των μη συμμορφούμενων (που φαίνεται να αποτελεί και το δυσκολότερο κομμάτι της επιχείρησης).