Koνίτσης 19

Σεπτέμβριος 1979. Β΄εξεταστική περίοδος, στο 2ο έτος. Η πιο σημαντική εξεταστική για να περάσεις μαθήματα. Δύο φοιτητές του Φυσικού ( Παντελής-Κώστας) κάνουν διάλειμμα μετά από έντονη μελέτη, στο σπίτι μου απέναντι από το Παπάφειο.
Στο διπλανό δωμάτιο ο Μάκης εμβαθύνει στον Αλτουσέρ.

Ο ταλαντούχος κύριος Wix

Στις 10 Ιουλίου εγκαινιάσθηκε το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θάσου.
Ολοκληρώθηκε η επέκτασή του, που είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν.
Στα εγκαίνια παρευρέθη ο υπουργός πολιτισμού Π. Γερουλάνος, τονίζοντας με την παρουσία του τη σπουδαιότητα της λειτουργίας του Μουσείου.
Μεταξύ των σημαντικότερων εκθεμάτων, παρουσιαζόταν και τα εξής:


Η σφίγγα του Wix (570-560 π.χ.)
Το κεφάλι της, που βρέθηκε στις αρχες του 20ου αιώνα, κατέληξε άγνωστο πως, στη συλλογή του καπνεμπόρου Wix και από εκεί στο Μουσείο της Κοπενχάγης.
Μόλις την περασμένη δεκαετία έγινε αντιληπτό ότι κολλούσε ακριβώς με το σώμα του φτερωτού τετράποδου που είχε βρεθεί στην αρχαία Αγορά της Θάσου.
Ετσι στο μουσείο εκτίθεται με αντίγραφο του κεφαλιού.


Το ανάγλυφο με τη θεά (490 π.χ.) και τις δύο νεαρές είχε βρεθεί το 1911 στα ερείπια του ιερού του Απόλλωνα αλλά κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου εκλάπη.
Πέρασε από την ιδιωτική συλλογή του Α.Wix στην Ευρώπη και τελικά αγοράστηκε από το Μουσείο Γκετύ.
Επαναπατρίστηκε το 2006.


Ποιός ήταν τελικά ο Adolf Wix de Zsolnay; Ούγγρος Βαρώνος, Εβραϊκής καταγωγής και Διευθυντής της εταιρείας Herzog, που στην Καβάλα ήταν γνωστή ως Αυστροουγγρική. Μέχρι τις 26-1-1906 (;) διετέλεσε και πρόξενος επι τιμή της Αυτοκρατορίας (Αυστροουγγαρία) στην Καβάλα, αντικαθιστώντας τον chevalier Mich. Sponty.
Το όνομά του μάς είναι γνωστό απ΄το ψευτογοτθικού ρυθμού κτίριο δίπλα στο Δημαρχείο (κτίσθηκε το 1899), από τις στέρνες Wix που υπήρχαν στα Ποταμούδια και από τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας του δίπλα στο '' Παλιό Ωδείο ''. Φαίνεται ότι στην Καβάλα δεν ασχολιόταν μόνο με τα καπνά. Θεωρείται ότι είχε στην κατοχή του μία εξαιρετική συλλογή αρχαίων ευρημάτων.
Η κεφαλή (της σφίγγας) του Wix είχε φύγει από την Καβάλα γύρω στα 1904, εκτέθηκε αρχικά στη Βιέννη από τον ''κάτοχό'' της και μετα κατέληξε στο Μουσείο της Ny Carlsberg Glyptothek της Κοπενχάγης (με χορηγό τη γνωστή μπύρα). Προμηθευτής του Βαρώνου ήταν ο Γεώργιος Χριστίδης από την Παναγιά της Θάσου, με το όνομα του οποίου στο Λούβρο υπάρχει Θασίτικος Κούρος.
Ανάμεσα στα 1933-1936 η Αυστροουγγρική ήταν απροσπέλαστη. Τότε εψηφίσθη νόμος για την υποβολή δήλωσης όσων έχουν στην κατοχή τους Αρχαία, οπότε έγινε κάποια συνάντηση σε μιά οικοδομή γωνία Κομνηνών και 7ης Μεραρχίας. Τα Αρχαία που υποδείχθησαν ήταν ασήμαντα. Το πιό αξιόλογο εύρημα της τέως συλλογής Wix, παρουσιάσθηκε όταν κατεδαφίσθηκε ο τοίχος-φρούριο που περιέκλειε το σημερινο Δημαρχείο, δίπλα στο κτίριο Wix. Σε μιά γωνιά του τοίχου, κάτω από μία συκιά κείτονταν ένα μεγάλο κομμάτι αναγλύφου που κατέληξε τελικά στο Μουσείο Καβάλας. Ποιός ξέρει τι περιελάμβανε εκείνη η διάσημη συλλογή και πόσα σημαντικά κομμάτια βρίσκονται σήμερα σε χέρια ιδιωτών ή ξένων Μουσείων.
(Στην τελευταία φωτογραφία, στο κέντρο με το ανοικτόχρωμο κουστούμι ο A. Wix. Οι άνδρες φορούν μαρτυρίκια και οι ένστολοι είναι μέλη μιάς μπάντας.)

Τελευταίες Αυγουστιάτικες νύχτες

9.20 μ.μ. στην Τενέδου. Το φεγγάρι ανέτειλλε ήδη, χαρίζοντας στην Αυγουστιάτικη νύχτα κάτι μαγευτικό. Έχει ζέστη, αλλά που και που φυσάει ένα δροσερό αεράκι.
9.55 μ.μ. Επιστροφή στο σπίτι. Το φεγγάρι είναι ήδη πιό ψηλά. Η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο καθαρή λόγω της υγρασίας αλλά το νυχτερινό τοπίο εξακολουθεί να είναι ωραίο. Ξεπορτείστε επιτέλους!

Αρχίσαμε πάλι...........

Με την αναπάντεχη εμφάνιση του Γιάννη Ν., κατευθυνθήκαμε στο Λαδοφάναρο για να τα πούμε μετά απο αρκετό καιρό απραξίας. Δροσιά (μιας και άρχισαν να σφίγγουν πάλι οι ζέστες.......), καλό φαγητό και ακόμα καλύτερη παρέα...... τί άλλο να ζητήσει κανείς;

Και το ένα είναι πολύ

Σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου, υπάρχουν κάποιοι τρόποι εισαγωγής ενός αριθμού υποψηφίων που έχει σχέση με τις ανάγκες της χώρας. Εμείς έχουμε τον ελληνικό τρόπο, που περισσότερο μοιάζει με μηχανή παραγωγής πτυχίων και χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται προς το ελληνικότερο.
Μοναδική για φέτος πρωτοτυπία, να εισαχθεί υποψήφιος που εγραψε κάτω από ένα (1) μέσο όρο στα 6 μαθήματα που έδινε. Υποψήφιοι που απλώς προσήλθαν στην αίθουσα και γράψαν στην κόλλα το όνομά τους θεωρούνται πλέον ακαδημαϊκοί πολίτες. Πολύ πιθανό να εγκατασταθούν στην έδρα της σχολής τους και να σπουδάσουν κάτι που ούτε γνωρίζουν και ίσως και να μη μπορούν. Κάποια στιγμή, κάποτε, θα βγουν στην αγορά εργασίας και θα βάλουν λυτούς και δεμένους για να βρουν μία θέση στο δημόσιο.
Από την άλλη, ο τεράστιος αριθμός των εισακτέων. Βέβαια κάποιοι θα πουν ότι αν δεν εισαχθούν όλοι οι υποψήφιοι στην Ελλάδα, θα φύγουν για σπουδές στο εξωτερικό, κάτι ιδιαίτερα αρνητικό για την οικονομία. Υπάρχει όμως μία διαφορά: όποιος φεύγει για σπουδές έξω πηγαίνει με δικά του έξοδα, ενώ όλες αυτές οι εκατοντάδες σχολές και τμήματα που υπάρχουν λειτουργούν με δημόσιο χρήμα.
( Αξίζει να μελετήστε τον πίνακα με το πλήθος εισακτέων το 1959. Εισάγονταν γύρω στα 5.700 άτομα ).

Εξ όνυχος o ... Τούρκος

Επιστρέψαμε προχτές απο την Κωνσταντινούπολη, όπου πήγαμε οικογενειακώς. Η Πόλη είχε πάρα πολλούς τουρίστες και ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Άλλαξαν αρκετά από την τελευταία μου επίσκεψη πριν από 11 χρόνια. Αυξήθηκαν οι τιμές, η ευρωπαική αίσθηση που σου έδινε, αλλά μειώθηκε η ευγένεια των Τούρκων καθώς και οι ευχαριστίες μετά από κάθε αγορά. Μάλλον μας βλέπαν και κάπως ειρωνικά! Ο τουρισμός για την Πόλη είναι βασική πηγή εσόδων. Στην Αγιά Σοφία κάθε χρόνο εισέρχονται 25.οοο.οοο τουρίστες πληρώνοντας έκαστος 10 Ευρώ.
Αξίζει οπωσδήποτε να επισκεφτεί κανείς το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου εκτίθενται αντικείμενα των πολιτισμών που πέρασαν απο την Μικρά Ασία. Το περίεργο είναι οτι ενώ ο κάθε πολιτισμός περιγράφεται με την ταυτότητά του, όταν πρόκειται για ελληνικό έκθεμα, χαρακτηρίζεται γενικά ως κομμάτι της κλασικής αρχαιότητας.
Πολύ ενδιαφέρον ήταν το υπόγειο Βυζαντινό Υδραγωγείο. Στο εισιτήριο της εισόδου(φωτογραφία κάτω) φαίνεται ένα τμήμα του. Στο πίσω μέρος του εισιτηρίου όμως, ο εθνικισμός καραδοκεί. Διαφημιζόταν το Μουσείο της κατάκτησης (Άλωσης για τους Δυτικούς) της Πόλης. Κάθε χρόνο η τουρκική κοινωνία γιορτάζει τη μέρα της Άλωσης με ιδιαίτερες τελετές, το δε Μουσείο επισκέπτονται δημοτικά σχολεία από όλη τη χώρα. Δε ξέρω πόσο πολιτισμένος είναι ένας λαός που κομπάζει για την καταστροφή της πιο σημαντικής και λαμπρής πόλης που υπήρξε στον τότε πολιτισμένο κόσμο.

Χάρτινο το φεγγαράκι...

Άλλη μία άποψη της πανσέληνου απο το roof garden του Εγνατία, χτες το βραδυ.

Αυγουστιάτικη Πανσέληνος

Ακολουθώντας και φέτος την παράδοση, νυχτερινό μπάνιο με την Αυγουστιάτικη πανσέληνο.
Φέτος δεν είχε αμμόλοφους. Ο "Βράχος", το μπαράκι εδώ μπροστά ήταν η επιλογή, και με συνοδεία καλής μουσικής, απολαύσαμε με την Αγγελική αυτή την όμορφη βραδιά.

ΟLD SCHOOL MOTORCYCLES - Καβάλα 28-29 Αυγούστου 2010

Αυτό το Σαββατοκύριακο, στην Παραλία της Καβάλας.
Όσοι πιστοί προσέλθετε............
Και μιά μικρή πρόγευση:

Τα πραγματα ξεκαθαριζουν

Εχω σταματησει να κοιταζω το Αντινιους αλλα ο τιτλος για επισημους υποψηφιους της ΝΔ για τις επερχομενες εκλογες με εκανε να κανω κλικ.
Εκει αναμεσα στα αλλα, εχει οτι κ. Καλιοτζης ειναι υποψηφιος της ΝΔ στην Καβαλα. Απο οτι καταλαβαινω ο κ. Καλιοτζης δεν εχει ανακοινωσει επισημα την αππφαση του αλλα ισως μερικοι ξερουν καλυτερα.
Ο ανταγωνισμος των κκ Καλιοτζη και Σιμιτση θα δημιουργησει μια ενδιαδερουσα προ-εκλογικη περιοδο αλλα αναρωτιεμαι αν θα εχει καποια ουσια. Το παρελθον δειχνει οτι μαλλον μια απο τα ιδια πρεπει να περιμενουμε.

Τουριστική Προβολή της Καβάλας (εδώ γελάμε.......)

Κώστα, καλά όλα αυτά, αλλά πρώτα απο όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε τουρισμό, και τί είδους τουρισμό θέλουμε.........
Γιατί βάζω το αν; Γιατί, αν πραγματικά θέλεις τουρισμό, δεν αφήνεις τον επισκέπτη έρμαιο στα νύχια επιτηδείων ταβερνιάρηδων, αετονύχηδων πλανόδιων μικροπωλητών, ρυπαρών ταξιτζήδων, βρωμερών λεωφορείων, επικίνδυνων και ασφυκτικά γεμάτων απο οχήματα και εμπορεύματα πεζοδρομίων, δεν αποκλείεις, κάθε Σάββατο, το Αρχαιολογικό σου Μουσείο με το βρωμερό και άθλιο παζάρι και την παραλία σου με τα φορτηγά τους, δεν........ δεν.......... δεν........... Και φυσικά δεν επιτρέπεις να λειτουργούν άθλια καταλύματα τύπου "Γαλαξία" κλπ που δίνουν αφορμή για αυτές τις εικόνες

να κάνουν το γύρο του κόσμου (από εδώ: http://www.tripadvisor.co.uk/Galaxy_Hotel-Kavala )

Πατήστε το link, αξίζει τον κόπο για να δείτε πώς πραγματικά μας βλέπουν οι επισκέπτες της πόλης μας, είναι πολύ διαφορετικό απο το πώς θέλουμε εμείς να βλέπουμε τους εαυτούς μας.......... 86% αρνητικά σχόλια παρακαλώ........... Περιγραφές όπως: ντροπή για το επάγγελμα των ξενοδοχείων, βρωμερό ερειπωμένο κτίριο, βρώμικα κλινοσκεπάσματα, χαλιά, τουαλέτες, επικίνδυνα μπαλκόνια, σπασμένα κρεβάτια, αηδιαστική μυρωδιά στα δωμάτια, σίγουρα αποτελούν μεγάλο δέλεαρ για τους τουρίστες.............

Και αφού λοιπόν κάνεις σοβαρά βήματα στο να διορθώσεις όλα αυτά τα κακώς κείμενα, τότε απευθύνεσαι σε σοβαρούς ανθρώπους για την προώθηση του "πακέτου" που προσφέρεις, δεν το αφήνεις σε τυχάρπαστους λιγούρηδες, που την συμμετοχή τους στις αποστολές που περιφέρονται τις ανά τον κόσμο τουριστικές εκθέσεις την βλέπουν σαν ευκαιρία για τσάμπα διακοπές & επιβράβευση της κομματικής τους προσφοράς.

Με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν θέλουμε τουρισμό, μαλάκες ψάχνουμε, που θα τους τα αρπάξουμε (για μια, όμως, φορά μόνο).

Τουριστικη προβολη της Καβαλας

Η απαντηση του Παναγιωτη στην απορια του Νικου για το σκαφος, σε συνδιασμο με αρθρο της Πρωινης για επισκεψη τουρκικου τηλεοπτικου σταθμου στην Καβαλα και με την προσφατη εμπειρια της Κροατιας με εκαναν να σκεφθω ορισμενους τροπους για την προβολη της Καβαλας.
Παντα διαβαζουμε για συμμετοχες παραγοντων σε διαφορες τουριστικες εκθεσεις που ειναι χρησιμο, αλλα δεν ειμαι σιγουρο το πως κανει ενα μερος γνωστο στο ευρυτερο κοινο.
Οι τοπικες αρχες θα πρεπει να καλεσουν/προωθησουν την Καβαλα σε δημοσιογραφους που ασχολουνται με τα ταξιδιωτικα ωστε να υπαρξει πιθανοτητα να γραψουν ενα αρθρο για την Καβαλα και την περιοχη. Επισης πολλοι σταθμοι εχουν ταξιδιωτικες εκπομπες και θα ηταν ιδανικο να εχει κατι για την Καβαλα μια τετοια εκπομπη.
Διαφημισεις σε εφημεριδες μεγαλης κυκλοφοριας, επισης μπορουν να δουλεψουν, πχ διαφημηση σε μιας μεγαλης κυκλοφοριας εφημεριδας της Κωνσταντινουπολης 'η' σε μια που απευθυνεται στους λεγομενους μορφωτες ιδεων.
Φυσικα υπαρχει και το Ιντερνετ, θα ηθελα οταν ψαχνεις για kavala στην πρωτη σελιδα να εμφανιστει ο τουριστικος κομβος της Καβαλας (υπαρχει αραγε?). Οι τροποι προωθησης στο Ιντερνετ ειναι πολλοι και αξιζει να ξοδευτουν χρηματα για την σωστη προωθηση.
Σκοπος μας πρεπει να ειναι η προσελκυση τουριστων της μεσαιας ταξης απο τις γειτονικες χωρες, που θα πουν στους φιλους της που πηγαν και πως περασαν.
Η νεα δημοτικη αρχη θα πρεπει φυσικα να κανει κατι με το παρκαρισμα και το κυκλοφοριακο χαος ωστε οι επισκεπτες να μπορουν να ερθουν με τα αυτοκινητα τους

Boυτιές στα ανατολικά της πόλης (Ι)

Εκτός απ΄την Ραψάνη, την Καλαμίτσα και το Μπάτη που πήγαιναν οι περισσότεροι από μας, υπήρχαν ανατολικά κι΄άλλα μέρη για μπάνιο, όπου κολυμπούσαν οι συμμαθητές μας του Α΄Αρρένων και οι συμμαθήτριες του Β΄Θηλέων. Στα βράχια κάτω από το Φάρο της Παναγίας πήγαινε αρκετός κόσμος. Βέβαια δεν είχε άμμο και έπρεπε να προσέχεις που πατάς, όμως όσοι κολυμπούσαν εκεί ήξεραν τα κατατόπια. Μάλιστα κολυμπώντας λίγο έβρισκες το ''Βαθάκι'' απ΄όπου μπορούσες να κάνεις και βουτιές (δεξιά φωτογραφία, δεκαετία του '60).

Απορίες

1. Έχει ο Δήμος Καβάλας ιστιοπλοϊκό σκάφος; (Ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο, με πανί, φλόκο και μηχανή - δεν έχω ιδέα απ΄ αυτά)
2. Αν ναι, ποιούς σκοπούς εξυπηρετεί;
3. Πόσο κοστίζει η συντήρησή του;
4. Ποιός το διαχειρίζεται;

Τόλμη και Λογοκρισία

Αρκετές μέρες πριν, διαφημίσθηκε
στον τοπικό τύπο.
Θα δινόταν δύο παραστάσεις,
μία την Τετάρτη (2 Μαρτίου 1966)
και μία την Πέμπτη.
Τελικά στον Απόλλωνα δόθηκε
μόνο η παράσταση της Τετάρτης.
Η επόμενη δόθηκε στο κρατητήριο
όπου μπουζουριάστηκε ο άτυχος
εραστής της Λαίδης.

Κροατια και Μαυροβουνιο

Περασα τις καλοκαιρινες μου διακοπες στη Κροατια και στο Μαυροβουνιο. Ηταν η πρωτη φορα που πηγαινα σε αυτες τις χωρες και αποδειχθηκε οτι ηταν μια εξαιρετικη επιλογη.
Στην Κροατια περα απο το Ντουμπροβνικ πηγαμε σε 3 νησια - Βις, Χβαρ, Κορτσουλα (Ισσα, Φαρος, Κερκυρα τα αρχαια ελληνικα ονοματα τους)
Μετα απο την πρωτη νυχτα στο Ντουμπροβνικ, πηραμε το λεωφορεια για ενα εξαωρο ταξιδι στο Σπλιτ (210 χιλ). Ο δρομος ειναι καλης ποιοτητας αλλα με μια λωριδα μονο, πολλα αυτοκινητα, γεματο στροφες. Βορεια απο το Ντουμπροβνικ, η ακτη ειναι ιδιαιτερα ομορφη με πολλους κολπισκους. Για να φτασεις στο Σπλιτ, παιρνας απο τη Βοσνια, η οποια χωριζει την Κροατια στα δυο.
Το Βισ ειναι το πιο απομακρυσμενο απο την ακτη, μικρο νησι, με 2 χωρια (Βις και Κομιζα). Το νησιωτικο στιλ ειναι πετρινα σπιτια με κεραμιδενιες σκεπες, με βενετσιανικη επιρροη (κατι που ειναι εμφανες σε ολη την παραθαλασσια Κροατια και Μαυροβουνιο)
Αν καποιος περιμενει παραλιες ελληινκες, θα απογοητευθει μια και οι παραλιες ειναι λιγες (και γεματες αυτη την εποχη), ο περισσοτερος κοσμος κολυμπα απο τα βραχια. Το νερο ηταν πεντακαθαρο, κρυσταλλινο. Φαγαμε ψαρι (50 ευρω το κιλο στο εστιατορια για πρωτη κατηγορια ψαριου), ηπιαμε κροατικο κρασι (μετριο κατα την γνωμη μου για την τιμη (18 ευρω και πανω το μπουκαλι). Καλυτερη επιλογη ηταν το χυμα κρασι σε 8 ευρω το λιτρο.Η μπυρα ειναι 2 με 2.5 ευρω το μπουκαλι
Οπως και σε αλλα μερη της περιοχης το Βις ειναι δημοφιλες λιμανι για γιοτς και ηταν απολαυση νωρις το βραδυ να καθομαστε στο μπαλκονι μας και να βλεπουμε το λιμανι να γεμιζει σιγα-σιγα.
Σχεδον καθε βραδυ ειχε ζωντανη μουσικη στη παραλια στα πλαισια του τοπικου φεστιβαλ.
Μετα το Βις, πηγαμε στο Χβαρ για μια μερα. Το Χβαρ ειναι το νησι που τραβαει ατομα με πολλα λεφτα, τα τεραστια γιοτς στο λιμανι του δειχνουν το ειδος τουριστα. Οι Ρωσσοι εναι εκει σε μεγαλους αριθμους και γεματοι μπλινγκ!
Στη Κορτσουλα μειναμε μια εβδομαδα. Ειχαμε σπιτι πανω στη θαλασσσα και ηταν υπεροχο το να σηκωνεσαι το πρωι και να βουτας στη θαλασσα (απο τα βραχια φυσικα). Μειναμε σε ενα χωριο που λεγεται Λουμμπαrντα, 5 χιλιομετρα απο την Κορτσουλα. Ηρεμο χωριο με αρκετα εστιατορια και μπαρς, συνεχισαμε την ψαροφογια αλλα φαγαμε και κρεας. Υπαρχουν εκατονταδες μικρα νησια και μια μερα νοικιασαμε βαρκα και βαρκαρη και καναμε μια περιοδεια σε μερικα απο αυτα.
Οπως και τα αλλα νησια, η Κορτσουλα ειναι καταπρασινη (οι Ελληνες την ονομασαν Μαυρη Κερκυρα επειδη εχει τοσο δασος). Εχουν δικο τους κρασι (ενα λεγεται Grk)
Το Ντουμπροβνικ ειναι διασημο για την παλια του πολη αλλα υπαρχουν και αλλα μερη στη Δαλματια με παλιες πολεις. Η Κορτσουλα εχει μια πολυ ωραια παλια πολη, παρομοια με το Ντουμπροβνικ αλλα σε μικροτερη κλιμακα.Το καλυτερο κρασι του ταξιδιου το ηπιαμε σε ταβερνα της παλιας πολης.
Απο την Κορτσουλα, επιστρεψαμε στο Ντουμπροβνικ και απο εκει πηγαμε στο Μαυροβουνιο. Μειναμε στο Κοτορ το οποιο τεχνικα ειναι παραθαλασσιο αλλα η θαλασσα του ειναι εσωτερικη, μοιαζει περισσοτερο με λιμνη με βουνα γυρω-γυρω. Δυσκολο να το περιγραψω
Το Μαυροβουνιο ειναι γεματο απο εκκλησιες και Ρωσσους οι οποιοι εχουν αγορασει ακινητα σε μεγαλους αριθμους. Το νομισμα της χωρας ειναι το ευρω και εχει 2 βιομηχανιες - ακινητα και τουρισμο. Το οδηγημα στο Μαυροβουνιο ανεβασε την πιεση μου σε ψηλα επιπεδα (φανταζομαι οτι ΕΛληνες θα  βρουν απολυτα φυσιολογικο τον τροπο οδηγησης)
Η παλια πολη του Κοτορ ειναι πολυ ομορφη, με τειχος γυρω γυρω και μαλιστα το τειχος ανεβαινει στο βουνο. Η περιοχη εχει μεγαλη ναυτικη παραδοση, ενα αλλο μερος που λεγεται Περαστ ηταν διασημο για τους καπετανιους και πλοηγους του.
Το Μαυροβουνιο εχει μεγαλες παραλιες, κατειλημενες απο ομπρελες, ξαπλωστρες, Ρωσσους και Σερβους. Ειναι μια πολυ μικρη χωρα με παρα πολλους επισκεπτες και θα ελεγα ειναι καλυτερα να την επισκεφθει καποιος Ιουνιο/Σεπτεμβριο.
Οι τιμες στο Μαυροβουνιο ειναι χαμηλοτερες απο την Κροατια (ψαρι πρωτης κατηγοριας ειναι 35 ευρω το κιλο) αλλα εχει και μερικα πανακριβα ξενοδοχεια (το παλατι του πρωην βασιλια της Γιουγκοσλαβιας ειναι διαθεσιμο με 500 ευρω το δωματιο)
Μερικες φωτογραφιες παρακατω (για τους φωτογραφους ειναι τραβηγμενες με την καμερα του τηλεφωνου και Olympus Tough - αποφασισα να μην κουβαλησω την digital SLR λογω μεγεθους)
Ιχνη του πολεμου υπαρχουν ελαχιστα αλλα στη Βοσνια βλεπεις καμμενα σπιτια (δεν τα ειδα εγω, μου το ειπε μια φιλη που επισκεφτηκε ενα μοναστηρι στη Βοσνια). Το Ντουμπροβνικ. βομβαρδιστηκε απο τους Σερβους απο την περιοχη του τελεφερικ (το οποιο κατεστρεψαν) και μπορεις εκει να δεις φωτογραφιες απο την καταστροφη.
Του χρονου Αλβανια στο πλαισιο αναζητησης της ιδανικης παραλιας!

Croatia Montenegro 2010

Το καλό να λέγεται

Έχοντας πάει πολλές φορές στη Θάσο. Έχοντας μάλιστα μείνει, για επαγγελματικούς λόγους, συνολικά περισσότερους από επτά μήνες (έστω και πριν από είκοσιτόσα χρόνια). Έχοντας περπατήσει την περιοχή από Πρίνο μέχρι Κοίνυρα (anti-clockwise). Πίστευα ότι ήξερα σε μεγάλο βαθμό τις πιό καλές τοποθεσίες. Και χθες πιάστηκα αδιάβαστος! Ψάχνοντας για άλλο, βρέθηκα σε έναν καταπληκτικό ορμίσκο. Άσφαλτος μέχρι τα όρια της άμμου, μέσα-έξω άμμος, ρηχά καταγάλανα νερά και στον μυχό μια ταβέρνα με μια τεράστια κληματαριά. Τιμές προσιτές και ποιότητα κι εξυπηρέτηση αρκετά πάνω από τα αναμενόμενα, ιδιαίτερα για μια δύσκολη μέρα σαν τη χθεσινή.
Info: Παραλία/Ταβέρνα ¨Γλυφονέρι¨. Πηγαίνοντας από Λιμένα προς Πρίνο, στην ευθεία του Παχύ, πρώτος κάθετος δρόμος δεξιά. Υπάρχει σχετική πινακίδα.

'Οταν ξανακούστηκε ο Λόγος των Τραγικών

Η πρώτη παράσταση δόθηκε στο θέατρο των Φιλίππων το 1957, όταν ο '' Όμιλος της Αρχαίας Τραγωδίας '' του Κωστή Λειβαδέα έπαιξε την Ηλέκτρα του Ευριπίδη. Δύο χρόνια μετά ο Έφορος Αρχαιοτήτων Δημ. Λαζαρίδης θυμάται:
Όταν τα μεσάνυχτα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1957, έπειτα από τη βραδυνή παράσταση της Ηλέκτρας, το αυτοκίνητο που μάς μετέφερε στην Καβάλα ανέβαινε στα υψώματα του Αγίου Σίλα, ασυναίσθητα το κεφάλι μου γύρισε πίσω, στο χώρο των Φιλίππων, εκεί όπου έπειτα από 2000 χρόνια ξανακούστηκε ο τραγικός λόγος και ξανάζησαν οι ηρωικές μορφές των Μυκηνών, αντίκρυσα ένα θέαμα που θα μου μείνει εξέχαστο.
Εκατοντάδες προβολείς αυτοκινήτων φώτιζαν όλο το δρόμο, κάπου 13 χιλιόμετρα. Πολλά άλλα αυτοκίνητα είχαν προηγηθεί με κατεύθυνση τη Δράμα και την Ελευθερούπολη.
Χαμογέλασα τότε ικανοποιημένος. Η προσπάθειά μας είχε πετύχει...

Η Δεκαπενταυγουστιάτικη φυγή

Παρασκευή 15 Αυγούστου 1969

Ομαδική φυγή εσημειώθη των Καβαλιωτών και των ξένων επισκεπτών προς την Θάσον την ημέραν της Παναγίας. Τα φέρυ μπόουτ τα εκτελούντα την συγκοινωνίαν καθιερώσαντα και έκτακτα δρομολόγια ήταν πάντοτε κατάμεστα από εκδρομείς.
Ανωτέρω το πλήθος αναμένει καρτερικώς την έλευσιν των φέρυ μπόουτ τα οποία και τα κατελάμβανε εξ΄εφόδου.
Όλο και κάποιος από μας θα περίμενε στην αποβάθρα με τους γονείς του, για να περάσουν απέναντι.

Ήταν μαγικά τα χρόνια ή μαγική ήταν η νιότη μας;

'' Μερικές μνήμες χαράζονται τόσο βαθιά μέσα μας: μοιάζουν με τατουάζ που δεν σβήνονται ποτέ απ' την ψυχή μας. Ήταν θυμάμαι, βράδυ Κυριακής, πρώτη μέρα του Αυγούστου 1964. Η καθιερωμένη Κυριακάτικη οικογενειακή βόλτα στην παραλία της πόλης μας. Το Κάστρο, στη χερσόνησο της Παναγίας, με λαμπιόνια στη σειρά φώτιζε την επιγραφή: ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ. Ο ίδιος πρωτόγνωρος φωτισμός και στο ''μέτωπο'' του μεγάλου μόλου. Η παιδική μου περιέργεια δε θεραπεύτηκε απ΄τους δικούς μου στο ερώτημα τί σήμαινε αυτή η επιγραφή. Από άλλο, ωστόσο, δρόμο - την επιθυμία της μάνας μου να δει το ίνδαλμά της, Δημήτρη Παπαμιχαήλ - την επόμενη Κυριακή βρέθηκα στο κοίλο του Αρχαίου Θεάτρου, θεατής αυτής της ιστορικής παράστασης. Ομολογώ ότι δεν καταλάβαινα και πολλά πράγματα. Ήταν από τις φορές που συνειδητοποιείς πως το ''νοιώθω'' είναι πιό δυνατό από το ''καταλαβαίνω''. Γιατί εκείνες τις στιγμές ένοιωθα πως κάτι το μαγικό συμβαίνει σ΄αυτό το ''αλώνι''. Χρόνια αργότερα κατάλαβα πως σε τούτο το χώρο, μέσα απ΄το λόγο των Τραγικών, γινόταν το ξεκαθάρισμα του άναρχου και ατελεύτητου Λόγου απ΄τα λόγια της μίζερης και ελλειμματικής σε πνευματικότητα καθημερινότητάς μας.... ...Δεν είμαι σε θέση να πω με βεβαιότητα αν ήταν μαγικά τα χρόνια. Ίσως ήταν ''μαγική'' η νιότη μας. Ωστόσο, για ένα πράγμα είμαι βέβαιος. Η πόλη μας φωτιζόταν μέσα απ΄το Φεστιβάλ και για μία έστω, απ΄τις τέσσερις εποχές συμπρωταγωνιστούσε, μαζί με την Επίδαυρο, στην πολιτιστική ζωή της χώρας....'' (Από κείμενο του Τάκη Εμμανουηλίδη που δημοσιεύτηκε στο Περιωδικό της Πόλης. Στην τελευταία φωτογραφία οι Σωκράτης Καραντινός, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δ. Παπαμιχαήλ και πολλοί συντελεστές του Κρατικού Θεάτρου Β. Ελλάδος, στα παρασκήνια του Αρχαίου Θεάτρου Φιλίππων μετά τo πέρας της παράστασης που περιγράφεται στο κείμενο.)

Η πρώτη TV στην Καβάλα

Μ. Πέμπτη απόγευμα, στις 6 Απριλίου 1966 οι Καβαλιώτες αντίκρυσαν για πρώτη φορά στις βιτρίνες του καταστήματος Σίνγκερ τη μελλοντική συσκευή αποβλάκωσής τους.


Πήραμε τηλεόραση το 1972 (Α΄ Γυμνασίου).
Αμέσως ετέθησαν από τη μάνα μου οι παρακάτω όροι:
α) Θα παρακολουθούμε μόνο το Σάββατο και την Κυριακή μέχρι τις 9 γιατί έχουμε σχολείο την άλλη μέρα ( συν τις γιορτές) .
β) Η τηλεόραση τοποθετήθηκε στο σαλόνι, όπου η πόρτα θα κλείδωνε κάθε φορά που θα έλειπε από το σπίτι.
Φάγαμε το τόπο με την αδελφή μου μέχρι επιτέλους να βρούμε πού έκρυβε το κλειδί. Οπότε, όταν έβγαιναν με τον πατέρα μου για κάποια επίσκεψη, εμείς προφασιζόμασταν διάφορα και καθόμασταν σπίτι για να δούμε ότι θέλαμε. 'Αλλες πάλι φορές που ήταν σπίτι, περίμενα μέχρι να κοιμηθούν και έβλεπα-χωρίς ήχο-τις σειρές που ήθελα. Κάποιες φορές που ξύπναγαν άκουγα τα σχετικά. Και να βλέπαμε και τίποτε της προκοπής.....

Ο Κύριος 10%

Την χρωστούσα τη φωτογραφία, και τώρα που την βρήκα, ιδού:
Ο "Υφυπουργός Αναπτύξεως αρμόδιος για θέματα Εμπορίου", γνωστότερος στο εξωτερικό με το προσωνύμιο "Mr 10%" από τη θητεία του στον Ε.Ο.Τ. και στο εσωτερικό από τα σάπια κρέατα που εισήγαγε επί Υπουργείας του από την Αργεντινή η εταιρεία του αδελφού του, στα εγκαίνια της Έκθεσης Προϊόντων Νομού Καβάλας στον χώρο του Μαρούλη, επισκέπτεται το περίπτερο της Β.Φ.Λ. και φωτογραφίζεται μαζύ με τον Δήμαρχο και τον Γεωπόνο της Εταιρείας. Δεν λείπουν, βέβαια, και τα απαραίτητα γεμιστικά της φωτογραφίας: Ο στρατιωτικός και η "εθνικώς ενδεδυμένη κορασίς".

Έχει χαθεί η μπάλα λέμε

Επιστολή του Προέδρου Επιμελητηρίου Μεσσηνίας προς το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,
Με την επιστολή μας αυτή, επιθυμούμε να σας μεταφέρουμε πρόταση των Επιμελητηρίων Μεσσηνίας και Αρκαδίας για ανακήρυξη του Προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Λιβύης Μουαμάρ Αλ Καντάφι, προσωπικότητας φιλικά προσκείμενης στην Ελλάδα, σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών Καλαμάτας.

Η πρόταση εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια που έχουμε ξεκινήσει για μετατροπή της Μεσσηνίας σε Νότια Πύλη της Ελλάδας στη Μεσόγειο, μέσω της θαλάσσιας σύνδεσης της Καλαμάτας με την Κρήτη και τον λιμένα της Darnah της Λιβύης, στην επιτυχία της οποίας η εν λόγω προσωπικότητα μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη υπογραφή ‘Μνημονίου’ της Λιβύης με τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου.

Πρόκειται για μια προσπάθεια η οποία υπαγορεύθηκε από την ανάγκη εξωστρέφειας, μοναδικής διεξόδου από την κρίση που μαστίζει την οικονομία της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Το Επιμελητήριο Μεσσηνίας σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Αρκαδίας δραστηριοποιούνται εδώ και τρία χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση, έχουν ήδη γίνει επαφές με τα Επιμελητήρια και φορείς της Λιβύης με εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα και έχει εκπονηθεί σχετική μελέτη από Πανεπιστημιακή Ομάδα Μελετητών του περιφερειακού χωροταξικού σχεδιασμού και του Πανεπιστημίου Αιγαίου –τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών- οι οποίες τεκμηριώνουν επιστημονικά τη σημασία και τη βιωσιμότητα της διασύνδεσης της Καλαμάτας με την Τέρνα της Λιβύης και Αλεξάνδρειας Αιγύπτου.

Η προτεινόμενη διάκριση θα συμβάλλει στην ευόδωση του παραπάνω στόχου με προφανή οφέλη για την ευρύτερη περιοχή και θα ανοίξει νέες προοπτικές συνεργασίας ή και υποστήριξης πολυάριθμων φορέων των εμπλεκόμενων περιοχών συμπεριλαμβανομένου και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της νέας πολιτικής «εξωστρέφειας» της Λιβύης και της αναζήτησης ενός ποιοτικού μοντέλου ανάπτυξης που επιχειρείται στη χώρα (Πράσινη Ανάπτυξη), η Αυτού Εξοχότης κ. Μ. Αλ Καντάφι είναι θετικά διακείμενος σε μια πολυεπίπεδη συνεργασία με τη γειτονική Πελοπόννησο σε τουριστικό, εμπορικό αλλά και επιστημονικό επίπεδο δεδομένου ότι η επίτευξη του παραπάνω στόχου προϋποθέτει την καταρχήν κατάκτηση της γνώσης στον τομέα της τεχνολογίας και της έρευνας.

Με τη βεβαιότητα ότι το αίτημα αυτό, το οποίο αποτελεί αίτημα και των λοιπών Επιμελητηρίων της Πελοποννήσου και του επιχειρηματικού κόσμου της περιοχής γενικότερα, θα τύχει θετικής αντιμετώπισης από μέρους σας, σας διαβιβάζουμε τους θερμούς χαιρετισμούς μας.

Με εκτίμηση,

Γιώργος Καραμπάτος Πρόεδρος Επιμελητηρίου Μεσσηνίας

Ιωάννης Μπουντρουκάς Πρόεδρος Επιμελητηρίου Αρκαδίας

	Ρε παιδιά, αυτός κομματάκι δικτάτωρ δεν είναι ή μου φαίνεται; ή είναι απο τους "καλούς" ; Πολύ θα ήθελα πάντως να παρακολουθούσα μία διάλεξή του, περί ανθρωπιστικών και άλλων συναφών......... επιστημών. Απο ΕΔΩ

Μία ωραία κοπάνα και ο αδυσώπητος κύριος Γεωργίου.

''... Στο Φάληρο, όταν ακόμη εκει ευρίσκοντο τα λεγόμενα ''λιμανάκια'', τόπος ψαρέματος και θαλασσινών μπάνιων για τους γαβριάδες της Καβάλας και όχι μόνο.

Μια ωραία ανοιξιάτικη μερα του 1959 με μερικούς 

συμμαθητές μου, τη κάναμε κοπάνα απο το γυμνάσιο (σμπόμπα οπως τη λέγαμε τότε), κατηφορίσαμε προς τα λιμανάκια, ''δανειστήκαμε'' μια βάρκα και περνώντας απο το στενό θαλάσσιο διάδρομο τον ευρισκόμενο κάτω απο το κόμβο του Φαλήρου, ανοιχτήκαμε προς τον πάλαι ποτέ γκρεμισθέντα Μύλο. Αρχίσαμε να τραγουδάμε ξετσίπωτα τραγούδια, να διηγούμαστε χοντρά αστεία και να καπνίζουμε Άρωμα ή Πενταράκι σαν αχόρταγοι σελέμηδες. Η ημέρα προχωρούσε, ο ήλιος ζέστανε την ατμόσφαιρα και τι το φυσιολογικότερο; 

Αποφασίζουμε να ρίξουμε μια βουτιά διατηρώντας τα σώβρακα μας εν είδει μαγιού. Προς το απομεσήμερο παίρνουμε την απόφαση να επιστρέψουμε στα ''λιμανάκια'' χωρίς να ντυθούμε ολοσχερώς. Από μακριά είδαμε ένα άτομο να κάθεται, εκεί που βρίσκεται τώρα η είσοδος του πάρκου Φαλήρου, ακίνητο, δίνοντας την εντύπωση αναμονής. Πράγματι αυτό το άτομο εμάς περίμενε. Ήταν ο τότε γυμνασιάρχης Γ.Γεωργίου.

«Αποβάλεσθε για μία εβδομάδα και αύριο να είναι στο γραφείο μου οι γονείς σας, ήταν η φράση της υποδοχής που μας επεφύλαξε» ...''

(To κείμενο έγραψε ο Μιχ. Μαυρόπουλος που ζει στο Παρίσι από το 1968, και το διάβασα στην Πρωινή. Στην πρώτη φωτογραφία μια γυναικεία παρέα έτοιμη για βαρκάδα. Πίσω τους, το σημερινό Δημ. Ωδείο. Στη δεύτερη το Φάληρο και η καπναποθήκη Εμφιετζόγλου (νυν Αγροτική), αριστερά της το Αρχαιολογικό Μουσείο (νυν κόμβος Φαλήρου) και πίσω της το -τότε- τριώροφο σπίτι του Πετρίδη. Στην τρίτη, η ίδια καπναποθήκη και ένα τμήμα της συνοικίας Αγ. Ιωάννου).

Η πιο δροσερή γωνιά της Καβάλας........

Οι θερμοκρασίες ανέβηκαν πολύ, ορδές βαρβάρων επέλασαν στις παραλίες όπου γινόταν ο χαμός ο μαύρος, οπότε, τι καλύτερο απο ένα δροσερο πικ-νικ, μακρυά απο την φασαρία και τον κόσμο. Σαντουϊτσάκια, κρύο νερό και καφές, μαγιώ, πετσέτες και φύγαμε...............

Ευτυχώς, πολλοί δεν το ξέρουν το μέρος (και για τον λόγο αυτό δεν θα το αποκαλύψω δημοσίως), αλλά σε είκοσι λεπτά απο το σπίτι αντικρίσαμε αυτό το θέαμα: Το νερό παγωμένο, τα πλατάνια δεν άφηναν παρά ελάχιστες ακτίνες ήλιου στον γύρω χώρο, ΔΡΟΣΙΑ...............
Βουτιές και πλατσουρίσματα στα παγωμένα νερά, πέρασαν τέσσερεις ώρες χωρίς να το καταλάβουμε..............

Ιδανικό για μια τόσο ζεστή μέρα, μόνο που ήδη έχει γίνει αρκετά γνωστό και, παρά την ύπαρξη κάδων απορριμάτων στην είσοδο του μονοπατιού, και τις φιλότιμες προτροπές ορισμένων, οι κάφροι αφήνουν έντονα τα ίχνη της βρωμερής τους ύπαρξης απο όπου περάσουν..........



Έναν να πιάσω μια φορά, έναν.........................