Τα θερινά τα σινεμά.

Υπαρχει ενα ωραιο τραγουδι του Κηλαηδονη για τα θερινα σινεμα:

Ειναι κατι νυχτες με φεγγαρι
μες τα θερινα τα σινεμα
νυχτες που περνουν που δεν θα ξαναρθουν
μ'αγιοκλημα και γιασεμια.

Στις δυο πρωτες φωτογραφιες τα θερινα Ολυμπια.Στις δυο που ακολουθουν η Ροδοπη που κατεδαφιστηκε το 1980.Η τελευταια ταινια που θυμαμαι να ειδα στα Ολυμπια ηταν "Η αρχοντισα και ο αλητης", μαζι με τον Ασαδορ που ηταν φανατικος λατρης του ελληνικου σινεμα.

Ραντεβου στο Συνταγμα

Την Παρασκευη στις 7 το απογευμα καθε πολιτης που σεβεται τον εαυτο του και το περιβαλλον
ειναι καλεσμενος στη συγκεντρωση διαμαρτυριας που θα γινει στο Συνταγμα.Η προσκληση που
κυκλοφορει ευρεως στο Διαδικτυο εχει ηδη τεραστια απηχηση.Αναμετεται να βρισκονται στο
συνταγμα ατομα καθε ηλικιας και πολιτικης πεποιθησης,φορωντας μαυρα ρουχα,προκειμενου
να ζητησουν ακομη μια φορα να κηρυχθουν αυτοματα αναδασωτεα ολα τα καμενα των τελευταιων
ετων. Αναδασωτεα στην πραξη και οχι στα λογια.
Ακομη θα κατατεθει αιτημα να καταδικαζονται με την κατηγορια του κακουργηματος ολοι οι
ιδιοκτητες,οι εργολαβοι και οι υπευθυνοι που εδωσαν αδεια σε οποιοδηποτε κτισμα ανεγερθηκε
σε δασικες ή αναδασωτεες εκτασεις.
Αντιστοιχη συγκεντρωση ειχε γινει πριν δυο χρονια για τις φονικες πυρκαγιες του Αυγουστου 2007.
Μακαρι αυτη τη φορα το μηνυμα να ειναι πιο ηχηρο και πιο αποφασιστικο.
Στις εφημεριδες γραφηκε οτι ενα μεγαλο μερος απο τις κατοικιες που καηκαν ηταν αυθαιρετες
και κατεδαφιστεες (πανω απο 3200 σπιτια ).

Φωτογραφιες Καβαλας (και απο αλλου)

Βρηκα αυτο τον κομβο που εχει πολλες φωτογραφιες απο την Καβαλα. Αν δεν κανω λαθος ανηκει σε ενα καβαλιωτη φωτογραφο που λεγεται Θοδωρος Παπαδοπουλος

Ποιούς σας θυμίζουν;

Για να δούμε:..................

Καλοκαιρινος πολεμος

Δεν αναφερομαι στον πολεμο κατα της φωτιας αλλα στους πολεμους που καναμε σαν παιδια με αλλες γειτονιες ειδικα το καλοκαιρι.
Ο λογος που το θυμηθηκα ηταν η λεξη Τζαμουρτα.
Λοιπον εγω ανηκα στους χωραφινους (απο την χωραφα που ηταν ο χωρος μπροστα στο σπιτι μου). Απο γνωστους αλλοι χωραφινοι ηταν ο Αργυρης ο Σταματης.
Οι μεγαλυτεροι εχθροι μας ηταν οι πλατεινοι (απο την πλατεια οπως ονομαζοταν ο χωρος απο το σπιτι του Χρηστου Σαββιδη σχεδον μεχρι το σπιτ της Μαριας Παπανικολαου. Αλλος γνωστος πλατεινος ηταν ο Θεμης Κοσμιδης. Υπηρχαν φυσικα και πολλοι αλλοι σε ηλικιες +-2 χρονια.
Το φρουριο των χωραφινων ηταν ενα αδειο σπιτι απεναντι απο το σπιτι μου το δε φρουριο των πλατεινων ηταν η Τζαμουρτα.
Ανταλασσαμε επιθεσεις και νυχτερινες επιδρομες σε ολη την διαρκεια του καλοκαιριου. Το αστειο φυσικα ηταν οτι ολοι ημασταν συμμαθητες, φιλοι και παιζαμε ποδοσφαιρο αλλα και εχθροι ταυτοχρονα.

Προβλημα με σχολια

Το μπλογκ εχει ενα συστημα σχολιων το οποιο δεν εχει αμεση με το κομβο που φιλοξενει το μπλογκ.

Τελευταια το συστημα σχολιων εχει αλλαξει γιατι απο οτι φαινεται προσπαθουν να προσελκυσουν χρηστες στο να γινουν μελη αντι για guests.
Οταν καποιος αφηνει ενα σχολιο η παρακατω οθονη εμφανιζεται

Αγνοηστε τα παντα και πατηστε στο τελος της εικονας που λεει Skip this step. Post my comment as Guest

Επισης μερικες φορες σχολια θεωρουνται spam και δεν εμφανιζονται. Δεν ειμαι σιγουρος τα κριτιρια που χρησιμοιποιουνται για την ταξινομηση των σχολιων. Αν καποιος νομιζει οτι εχει κανει σχολιο το οποιο δεν εμφανιζεται ας μου στειλει εμαιλ

Είναι αυτός;;;

Είναι πράγματι ο Παναγιώτης από την περιπλάνησή του στις ιταλοαυστριακές Άλπεις με καλή παρέα;

Γι αυτό άραγε δεν μας αποκάλυπτε ποιά ήταν αυτή η καλή παρέα;

Συνεντευξη

Ο Ξενοφων στην Πρωινη
Εδω

Woodstock Festival

Το περιφημο φεστιβαλ αρχισε στις 15 Αυγουστου πριν 40 χρονια. Το θυμαμαι αμυδρα αλλα θυμαμαι την ταινια που ειδα στα φοιτητικα μας χρονια, δεκα χρονια μετα.
Για την διδακτορικη Ελλαδα, η ιδεα ενος τετοιου γεγονοτος θα πρεπει να ηταν αναθεμα αν και φυσικα ενα μεγαλο μερος της συντηρητικης Αμερικης ειχε ακριβως την ιδια ιδεα.
Μια αμερικανιδα γειτονισα μου ηταν εκει αλλα οπως λενε για την δεκαετια του 60 -αν την θυμασει δεν ησουν εκει!

Χρονια πολλα

Χρονια πολλα σε οσους και οσες γιορταζουν σημερα. Συμφωνα με το εορτολογιο, η λιστα των εορταζωντων ειναι μεγαλη (υπαρχει αλλη μερα με τοσους εορταζοντες?)

Τα μακαρονια να ειναι....

Απορία: Τι μακαρόνια τρώγατε μικροί;
Δεν θυμάμαι η μητέρα μου να μαγείρεψε κάτι άλλο από ΑΒΕΖ, κάτι που με παραξένευε αφού και την Φ. Φ. γνωρίζαμε και μπροστά από το σπίτι της περνούσαμε καθημερινά πηγαίνοντας για μπάνιο.
Περιστέρι. Δεκαετία του ’70. Στο βάθος
οι πολυκατοικίες αρχίζουν και πυκνώνουν.

Γιωργος Μητρου

Και μια τελευταία...

Φεβρουάριος 1967. Καρναβάλια. Κάποια από τα παιδιά της Β΄τάξης φωτογραφίζονται μασκαρεμένα μαζύ με τη δασκάλα τους, την κυρία Πολυξένη.
Από αριστερά: Ν. Μπάξερ, Ν. Τακάς, Ν. Τσάλτας, Αγ. Παπαγεωργίου, Ελ. Παπάζογλου, Μ. Παπανικολάου, Στ. Ζηνοπούλου, Σμ. Γεωργιάδου, Άννα Καραβιώτου, Ν. Βουδούρογλου, Φ. Φουρλή, Ευγ. Παπαδοπούλου, Μ. Χλουβεράκης.
ΥΓ 1: Δεν αναγνώρισα αυτόν που φαίνεται λίγο πάνω από τον Τσάλτα και δίπλα στον Άγη, καθώς και την κοπέλλα πίσω από την Καραβιώτου (Ο Άγης ισχυρίζεται ότι είναι η Ελ. Σαραϊδάρη - εγώ έχω επιφυλάξεις).
ΥΓ 2: Η κυρία Πολυξένη έβγαζε, συνήθως, στις φωτογραφίες τα γυαλιά της, προφανώς για να δείχνει πιο νέα και πιο όμορφη!
ΥΓ 3: Με μεγάλη μου έκπληξη, στη μεγέθυνση, διαπίστωσα ότι τα γράμματα πίσω στον πίνακα είναι γραμμένα από μένα! Τουλάχιστον γι΄αυτά που είναι γραμμένα στο δεξιό μέρος του πίνακα μαζύ με την ημερομηνία είμαι 100% σίγουρος ότι είναι δικά μου. Για το κυρίως κείμενο δεν είμαι κατηγορηματικός.

Κι άλλες από γενέθλια...

Φωτο 1 και 2: 10 Ιουνίου 1966, γενέθλια του Άγη. Στην 1 διακρίνονται ο εορτάζων, η Ελ. Λολίδου, η Φ. Τσιμπρικίδου, ο μικρός Τσάλτας, ο Νικ. Τσάλτας (κομμένος) και ο Γ. Ναλμπάντης (γκρο πλαν).

Στην 2 από αριστερά: Γ. Ναλμπάντης, Β. Σαμαράς, Κ. Βαρδάκα, ο εορτάζων με την μητέρα του, Ελ. Λολίδου, Φ. Τσιμπρικίδου, Νικ. Τσάλτας.

Φωτο 3: Γενέθλια Τζίνας Ξηρού. Από αριστερά, Ελ. Λολίδου, Κ. Βαρδάκα, η εορτάζουσα, Αγ. Παπαγεωργίου, Ν. Μπάξερ, Ευγ. Παπαδοπούλου, Ελ. Σαραϊδάρη(κατά δήλωση του Άγη - εγώ πολύ αμφιβάλλω). Επίσης, και στις 3 φωτογραφίες, πολλά γνωστά πρόσωπα από άλλες τάξεις. Όποιος θέλει ας κάνει συμπληρώσεις και διορθώσεις.

Κι άλλες παλιές φωτογραφίες

Ιούνιος 1967. Και πάλι γυμναστικές επιδείξεις. Τα αγόρια της Α΄και Β΄τάξης μαζύ.

Ντυμένοι ψαράδες. Ευτυχώς, σαφώς πιο καλοκαιρινή φορεσιά από τη σάουνα της προηγούμενης χρονιάς.

Νικ. Βασιλειάδης και Λεων. Ζαχαρόπουλος, Αγ. Παπαγεωργίου και Δημ. Τζίρκας (κατά δήλωση του Άγη), Άγης και Λάκης Φαρσάκογλου.

Παλιές Φωτογραφίες

Αν και κινδυνεύουμε να γίνουμε κουραστικοί επαναλαμβανόμενοι, ιδιαίτερα εμείς οι εξ Αγίου Ιωάννου ορμώμενοι, δημοσιεύω κάποιες παλιές φωτογραφίες μετά από παράκληση του συμμαθητή μου στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Άγη Παπαγεωργίου, που μου τις εμπιστεύτηκε γι΄αυτόν τον λόγο. Ο Άγης μας άφησε στα μισά της Γ΄Δημοτικού και έκτοτε διαμένει μόνιμα στην Αθήνα. Κοντά στις δικές του φωτογραφίες κόλλησα και κάποιες δικές μου με το ίδιο θέμα.

Εδώ, από τις επιδείξεις της Α΄τάξης τον Ιούνιο του 1966. Θυμάμαι ότι ήταν ένα μεγάλο και δύσκολο χορευτικό. Είχαμε ντυθεί πουλάκια. Κίτρινες μπαλαρίνες, κίτρινα πουκάμισα, κίτρινα σορτσάκια τα αγόρια, κίτρινες μπαλαρίνες, κίτρινα φορέματα, κίτρινες κορδέλλες τα κορίτσια. Όλα αυτά διακοσμημένα με ραμένα πολύχρωμα φτερά. Δυστυχώς, αν και βραδάκι, η μέρα ήταν πολύ ζεστή και η ζέστη γινόταν αφόρητη με τα πούπουλα. Εξοντωτική βραδιά. Αξέχαστη. Παρεμπιπτόντως, την ίδια εποχή έγραφαν οι εφημερίδες ότι στα Τρίκαλα έκανε 42 βαθμούς και πέθαιναν οι κότες. Εκείνο το βράδυ τις κατάλαβα πολύ καλά τις κότες και τις συμπόνεσα αφάνταστα!

Εδώ, εκτελώντας φιγούρα του χορευτικού με την παρτεναίρ μου Βαρβάρα (Ρούλα) Παπαδοπούλου και στις άλλες ο Άγης μόνος και με το δικό του ζευγάρι, την Στέφη Ζηνοπούλου.

Συγκρίσεις

Επάνω, ο Μπάτης σήμερα.

Κάτω, ο Μπάτης άλλοτε (Δεκαετία '70).

Διαλέγετε και παίρνετε.

Για μένα, ο Μπάτης κάτω είναι η ακτή που αγάπησα.

Είναι η ακτή που πρώτη φορά κολυμπήσαμε μόνοι χωρίς την επίβλεψη των γονέων μας, που παίξαμε, λιαστήκαμε, ερωτευτήκαμε, κάναμε όνειρα και φιλίες.

Προσωπικά, στη δωδεκαετία 1972-1983 που ήμουν μόνιμος θερινός κάτοικος Μπάτη, πάνω από 500 φορές είχα την τύχη να βρέξω τα πόδια μου στα γαλανά νερά του, να κολυμπήσω μέχρι το βραχάκι, να κάνω μακροβούτια από τη μια σημαδούρα μέχρι την άλλη.

Οι αναμνήσεις ατέλειωτες όσο και η νοσταλγία. Άραγε είναι μόνο για το τοπίο ή και για την προ πολλού παρελθούσα εφηβεία;