Το βιβλιο της Νοελ

Μαθαινω οτι το βιβλιο ειναι κυκλοφοριακη και κριτικη επιτυχια. Ελπιζω συντομα να εχουμε οπτικο ακουστικο υλικο απο την παρουσιαση του βιβλιου στην Καβαλα.

Αναρωτιεμαι εαν υπαρχουν αλλα ατομα της σειρας μας που εχουν επιτυχει στον πνευματικο τομεα - οτιδηποτε, συγγραφεας, ποιητης, ζωγραφος, φωτογραφος, γλυπτης, τραγουδιστης, ηθοποιος τελος παντων κατι το διαφορετικο απο το 9-5 που ζουμε οι περισσοτεροι/ες.

Λογω της απουσιας μου απο την χωρα, δεν ξερω αλλο ατομο περα απο την Νοελ - και αυτο το εμαθα προσφατα - επομενως χρειαζεται βοηθεια για να ανακαλυψουμε τα ατομα που ειναι καλλητεχνικα ανησυχα

Τό μέλλον της χώρας.......

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;
Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.

Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.

Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.

Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.

Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.

Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας.

Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.

Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει
κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και
βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί..

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός!

Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους
θορύβους...πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα
τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!

- "Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με την
υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το
μωρό;;;, εγώ δεν ξέρω να το κάνω..."

Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο
μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.

- Και τι συμπέρασμα έβγαλες;

- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί, και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!!

Αντιγαφή απο το mybike.gr

No news means good news?

Δεν εχω ακουσει τιποτα περισσοτερα για την συναντηση της 6ης Σεπτεμβριου περα απο αυτα που εχουν ηδη γραφτει.

Πως πανε τα πραγματα? Ισως ο περισσοτερος κοσμος να ειναι σε διακοπες?

Χρειαζεται λιγο περισσοτερος ενθουσιασμος και μια και το μπλογκ διακρινεται για την επιστημονικη αντιμετωπιση, υπαρχει ενα poll για να μας δωσει μια ιδεα το τι γινεται.

Χρονια Πολλα για...

Δέσποινα, Δεσποινούλα, Δέσπω, Δεσπούλα, Δεσποίνου, Δεσποίνω, Δεσποινιώ, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω, Πιπίνα, Συμέλα, Σιμέλα, Σουμελά, Ελώνα, Ελλώνα, Ελόνα, Θεοτόκης, Θεοτοκία, Κρυστάλλω, Κρουστάλλω, Κρουστάλω, Κρυσταλία, Κρυσταλλία, Κρουσταλένια, Κρίστι, Κρύστα, Μαρία - για παντρεμένες γυγναίκες, Μάριος, Μάρω, Μαριώ, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαριέττα, Μαρούσα, Μάρσια, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μιρέλλα, Μυρελλα, Μιρέιγ, Μιρέϊγ, Μιρεϊγ, Παναγιώτης, Πάνος, Πανούσος, Παναγής, Πανάγος, Γιώτης, Πανίκος, Παναγιώτα, Γιώτα, Παναγιούλα, Γιούλα, Παναγούλα, Πρέσβεια, Πρεσβεία, Γεσθημανή, Ιεσθημανή, Γεθσημανή, Μαρινίκη, Ηλιοστάλακτη

Μου χρειαστηκε λιγος χρονος για να καταλαβω οτι οι Μαριες εχουν διαφορετικες γιορτες αναλογα με την οικογενειακη τους κατασταση. Οι χωρισμενες τι κανουν?

Προσκληση στα οπλα

Το μπλογκ χρειαζεται σχολια απο τους επισκεπτες. Η θεματολογια ειναι απο εθνικα θεματα, μεχρι καλο φαγητο. Οδηγιες για το πως μπορει καποιος να σχολιασει βρισκονται στα αριστερα. Για νεα αρθρα, ενα νεο συστημα σχολιων θα χρησιμοποιηθει, το οποιο ελπιζω να κανει τον σχολιασμο ευκολοτερο. Το μονο που μας απομενει ειναι να εχουμε μερικα νεα αρθρα

Να οργανωθουμε ρε παιδια

Κώστα, συμφωνω και το βρίσκω τόσο περίεργο να ακούω εγω η Καβαλιώτισα απο φίλους στην Αθήνα,οτι ορίστηκε συνάντηση, τόσο φιλόδοξη και τόσο μεγάλη, και να εισοποιήσω οσους ξέρω, ενω δεν ειχε κανονιστεί αιθουσα,δεν γνωρίζαμε για πόσα άτομα για το catering, ποιά ειναι αυτά, που βρίσκονται για να ειδοποιηθούν, σε εποχή αδειών, προγραμματισμένων ταξιδιών, 3 εβδομάδες πρίν, χωρίς, χωρίς...τι ακριβώς ειχαν στο μυαλό τους αυτοί που άρχισαν την ιστορία; Να δούν τους φίλους τους και οσους τυχαία τότε βρεθούν στην Καβάλα;Και αυτό ειναι reunion;

Το παραπανω μυνημα ειναι απο φιλη (η οποια παραμενει ανωνυμη οχι εθελοντικα, μια και ο τροπος που πηρα το μυνημα ηταν καπως παραξενος. Τιποτα το σκοτεινο - permissions με το μπλογκ, to μυνημα ειχε το ονομα μου, δεν ειμαι σιγουρος το πως ακριβως εγινε!)

Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν. Όπως με πληροφόρησε η Τίνα Καλαμπούκα, συγκαλείται συνάντηση παλαιών συμμαθητών για το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη. Κλείστηκε ο ανακαινισμένος χώρος της Tosca για 100 άτομα στις 9 το βράδυ. Η ιδέα ήταν της Μαρίας Ανδρονικίδου. Προσκεκλημένοι θα είναι όλοι οι απόφοιτοι του 1977 και από τα τέσσερα Λύκεια Αρρένων και Θηλέων.
Λοιπόν, αυτή ήταν η είδηση. Όμως, δεν κρατιέμαι να μην εκφράσω την προσωπική μου άποψη...
1. Προφανώς, πρόκειται για σύγκληση και όχι για οργάνωση συνάντησης. Η οργάνωση απαιτεί χρόνο, δημιουργία Οργανωτικής Επιτροπής και αλλεπάλληλες συναντήσεις για ρύθμιση σοβαρών θεμάτων αλλά και λεπτομερειών.
2. Η ημερομηνία, όταν αναγγέλεται για αρχές φθινοπώρου στα μέσα του καλοκαιριού, είναι προφανές ότι δεν εξυπηρετεί πολλούς. Κάποιοι έχουν τελειώσει τις άδειές τους, κάποιοι έχουν αναλάβει άλλες υποχρεώσεις ή έχουν προγραμματίσει άλλες δραστηριότητες. Και, κυρίως, δεν εξυπηρετούνται οι εκτός Καβάλας ευρισκόμενοι. Οι μόνοι που, ενδεχομένως, εξυπηρετούνται είναι όσοι θα βρίσκονται τυχαία τη συγκεκριμένη ημερομηνία στην Καβάλα και θα έχουν τη δυνατότητα να δουν πολύ γνωστό κόσμο σε λίγο χρόνο.
3. Η μέθοδος σύγκλησης "από στόμα σε στόμα" είναι μια συνηθισμένη ελληνική μέθοδος, που όμως έχει αμφίβολα αποτελέσματα. Ποιός γνωρίζει όλους όσους αποφοίτησαν το 1977; Ποιός εγγυάται ότι δεν θα γίνουν λάθη που θα φέρουν, ενδεχομένως, κάποιους σε δύσκολη θέση; Και ποιός εγγυάται ότι δεν θα παραληφθούν άτομα που θα ήθελαν να παρευρυθούν και απλά κανένας δεν τους ειδοποίησε;
Τελειώνοντας, θα θυμίσω τι έγινε για να πραγματοποιηθεί με επιτυχία η συνάντηση των αποφοίτων του 1977 από το Β΄ Αρρένων Καβάλας πέρσι στις 23 Ιουνίου, όχι για να ευλογήσω τα γένια μας, αλλά για να δείξω τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος:
Από τα μέσα Φεβρουαρίου πήραμε τις καταστάσεις των αποφοίτων του 1977. Αρχές Μαρτίου φτιάχτηκε αυτό το blog και ξεκινήσαμε τακτικές εβδομαδιαίες συναντήσεις για δημιουργία άτυπης Οργανωτικής Επιτροπής και ορισμό ενός άτυπου Προέδρου της, που να παρακολουθεί και να ελέγχει τις εξελίξεις. Χρειάστηκαν δυο εβδομάδες για να καταλήξουμε στον χώρο συνάντησης και άλλες τρεις για να οργανωθούν οι λεπτομέρειες στον χώρο. Χώρος προβολής slides, είδος εδεσμάτων, ποτών, τιμές. Κάποιοι διέθεσαν πολλές ώρες στη συλλογή και δημιουργία οπτικοακουστικού υλικού, καθώς και χρήμα για τηλέφωνα ειδοποίησης, ενεργοποίησης, συζήτησης και επιβεβαίωσης. Παρά το περιθώριο των τεσσάρων μηνών, κάποιοι συμμαθητές ειδοποιήθηκαν μόλις τον τελευταίο μήνα. Και, τέλος, η ημερομηνία ήταν σε πολύ καλύτερη εποχή, πολύ έγκαιρα γνωστοποιημένη και πριν τις καλοκαιρινές άδειες.
Αυτά για την ώρα, με την ευχή για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Εκδρομή σε Κόνιτσα – Λευκάδα.

Σάββατο πρωί, 6.00, και με την Αγνή φορτώνουμε το Varadero με τα ¨απαραίτητα¨ των διακοπών και ξεκινάμε. Προορισμός μας η Κόνιτσα για Σ/Κ και μετά Λευκάδα.

Η Θεσσαλονίκη κοιμάται, δρόμοι άδειοι και σε μια ώρα έχουμε περάσει την Κοζάνη και στη διασταύρωση της Σιάτιστας εγκαταλείπουμε την Εγνατία Οδό με κατεύθυνση προς Νεάπολη – Κόνιτσα. Κάπου εκεί έρχεται και η πρώτη στάση για καφέ. Ο δρόμος δεν είναι πολυσύχναστος και η μόνη λύση είναι σε βενζινάδικο που έχει τρία τραπεζάκια στην αυλή. Ο καφές δεν πίνεται, και στο καπάκι, το 3χρονο πιτσιρίκι του βενζινά αποζητά την προσοχή της Αγνής. Ένας δαγκωμένος καρπός, μία τούφα μαλλιά και δύο χαλασμένα στομάχια είναι ο απολογισμός της άτυχης αυτής στάσης, και φεύγουμε άρον – άρον, ευελπιστώντας σε καλύτερη τύχη στη συνέχεια.

Ο δρόμος στριφτερός και με ελάχιστη κίνηση, και άφιξη στην Κόνιτσα, με καταπληκτικό καφέ στην πλατεία κάτω από ένα πλατάνι. Το ξενοδοχείο μας ¨Το Γεφύρι¨, είναι στην άκρη του χωριού, δίπλα στο ποτάμι (Αώος),με το μονότοξο γεφύρι να δεσπόζει (είναι λένε το ψηλότερο της Ηπείρου - προσέξτε τον καταράκτη που διακρίνεται δίπλα απο το αριστερό μου γόνατο). Δροσιά, βόλτα στο ποτάμι, περιήγηση στην περιοχή και ένα ανέβασμα στη Άνω Κλειδωνιά, ένα Χωριό – Φάντασμα, σαν από ταινία του Αγγελόπουλου. Τα μόνα κτίσματα που στέκονται είναι το σχολείο που έχει γίνει ξενώνας, η εκκλησία και δύο σπίτια, όλα τα άλλα είναι μισογκρεμισμένα ή τελείως χαλάσματα. Απόλυτη ησυχία, νόστιμο γλυκό σύκο και επιστροφή στην Κόνιτσα. 298 τα σημερινά χιλιόμετρα, και λαμπάκι ρεζέρβας. Φαΐ (μέτριο) και ύπνος.

Το πρωί εγερτήριο και ξεκίνημα της βόλτας για τα Ζαγοροχώρια: Αρίστη για καφέ και κουλουράκια, και μετά Μονοδένδρι, Οξιά, Δίλοφο, Ασπράγγελοι, Τσεπέλοβο, Βίκος, σύνολο 250 χιλιόμετρα στις ορεινές διαδρομές, πού σε συνδυασμό και με τον δυνατό ήλιο, μας κούρασαν λιγάκι……. Αξιομνημόνευτα: Η θέα του φαραγγιού από την Οξιά, (δεν συνιστάται για κατεχόμενους από υψοφοβία, το βλέμμα της Αγνής κολλημένης στον βράχο τα λέει όλα). Το Δίλοφο, βγαλμένο από άλλο αιώνα. Το δροσερό Τσεπέλοβο. Το πετρόδασος. Η θέα του φιδίσιου δρόμου για το Πάπιγκο. Όμορφες εικόνες, συναρπαστικά τοπία. Επιστροφή στην Κόνιτσα για φαγητό και……..τι έγινε ρε παιδιά; Κυριακή, επτά το απόγευμα και ΟΛΕΣ οι ταβέρνες κλειστές. Κάνα δυό καφενεία δεν μας γέμισαν το μάτι (για μπαρμπουτιέρες τα κόψαμε), οπότε γύρος σε λαδόπιτα και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ντους, ποτάκι στην αυλή και ύπνο. Ο οποίος ύπνος όμως, έγινε εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες, όταν καμιά εικοσαριά παπάκια με ελεύθερες εξατμίσεις το έριξαν για δύο ώρες στις καγκουριές στην περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο. Μετά σου λένε πώς φτάνει ο άνθρωπος στο έγκλημα……..Κάποια στιγμή μετά τις 12, οι επίδοξοι Γαρδέληδες συμμαζεύονται και τότε η ησυχία διαταράσσεται από μια παρέα αγροτών που μαλώνουν σε παρακείμενη ταβέρνα για την τιμή του νερού. Το μαρτύριο του Ταντάλου τραβάει μέχρι τις 3.30…… Έλεος….. Θέλουν και τουρισμό, τρομάρα τους…….

Το πρωί εγκαταλείπουμε την Κόνιτσα με τις χειρότερες εντυπώσεις και κατευθυνόμαστε προς Γιάννενα, Πρέβεζα. Περνάμε στο Άκτιο με την υποθαλάσσια και από την κινούμενη γέφυρα στη Λευκάδα. Με προτεραιότητα την ανεύρεση καταλύματος κατευθυνόμαστε Νοτιοδυτικά και στη τύχη μπαίνουμε στον οικισμό του Άγιου Νικήτα. Η διαίσθηση της πλοηγού, μας οδηγεί σε ένα πολύ καλό μικρό ξενοδοχείο, 12 δωμάτια, καθαρό, ήσυχο και με βεράντα με θέα στα πρασινοτυρκουάζ νερά του Ιονίου. Οι οιωνοί είναι άριστοι………

Και πράγματι, η Λευκάδα μας κατέπληξε. Οι όμορφες παραλίες της, με κορυφαία το Κάθισμα, η ευγένεια που αποπνέουν το περιβάλον και οι φιλόξενοι άνθρωποι, η όμορφη αγορά της Λευκάδας, η εξυπηρέτηση, το φαγητό και σε γεύσεις και σε τιμές, θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να απαριθμήσω τις όμορφες εντυπώσεις που μας άφησε αυτό το νησί.

Στα γρήγορα λοιπόν: Η δυτική πλευρά είναι όλα τα λεφτά. Καταπράσινα και βαθειά, κρυστάλλινα νερά, φιδίσιοι και στενοί δρόμοι, πολύ βλάστηση και ΔΡΟΣΙΑ. Ειδικά την Τρίτη και την Τετάρτη που φυσούσε, τα κύματα ήταν απόλαυση και το βράδυ ήθελες μέχρι και κουβέρτα. Για φαγητό όπου φάγαμε, είτε σε μαγειρεία, είτε σε ψαροταβέρνες, ήταν από πολύ καλά έως άριστα και οι τιμές φτηνές. Όχι φτηνές για νησί, πραγματικά φτηνές. Δώσαμε υπόσχεση στους εαυτούς μας πως θα ξαναγυρίσουμε.

Δυστυχώς όμως, έφτασε το Σάββατο, και με το δεξί μου καλάμι να πρήζεται χάρις σε στενή επαφή τέταρτου τύπου με μια σφήκα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. 450 τα χιλιόμετρα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, βγήκαν εύκολα μέχρι την Κοζάνη, μετά όμως η ζέστη μας πελέκησε…….

Απολογισμός: Με μόνο αρνητικό της εκδρομής την επιλογή της Κόνιτσας για τις διανυκτερεύσεις του Σαββατοκύριακου, όλο το υπόλοιπο ταξίδι ήταν εξαιρετικό. Η εποχή βοήθησε στο να μην σαρδελοποιηθούμε πουθενά, δεν τα χώσαμε στους σκυλοπνίχτες που λυμαίνονται τις θάλασσες μας, και ήταν αυτό που λέμε, καλό αλλά λίγο. Νά 'ταν κάνα δυο – τρείς βδομάδες ακόμα………

Και τέλος, στατιστικά και ενημερωτικά: 1675 χιλιόμετρα, 112 λίτρα, Μ.Ο. 6,8 lt/ 100 km. Όχι και άσχημα για μικτή διαδρομή, πάντα δικάβαλο και τα 950 από αυτά και με πλήρες φορτίο, tank bag, σαμάρια κλπ.

Άντε και του χρόνου πάλι με υγεία……..

.....................καλά που είδα τις φωτογραφίες και τα θυμήθηκα. Φο-βε-ρα χειροποίητα μαντολάτα, παστέλια και παξιμάδια………….μην τολμήσετε να δοκιμάσετε, μετά δεν έχει σταματημό………