Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Xθες το απόγευμα...


Την ιδέα μου την έδωσε ο Χρήστος Χ. Είχα καιρό να κάνω μια βόλτα στην προβλήτα του ΝΟΚ. Ο χειμωνιάτικος ήλιος που δύει, αντανακλάται στα παράθυρα των σπιτιών της Παναγίας και του Ιμαρέτ και βάφει χρυσά τα νερά του λιμανιού, δίνοντας έτσι μια ιδιαίτερη ομορφιά στη χερσόνησο. Στο βάθος μπροστά, όταν υπάρχει διαύγεια διακρίνεται ο Άθως και λίγο πιο αριστερά η Θάσος. Όπου κι αν σταθείς βλέπεις τη θάλασσα.
Υ.Γ. Απαιτείται, νομίζω, μια εκτενέστερη μελλοντική ανάρτηση για το ΝΟΚ...

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Προσκληση σε διαλεξη Ξενοφωντος


Ο ΜΠΙΛΗΣ ΚΑΝΤΙΛΗΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Στο πλαίσιο των δράσεων της Μοτολέσχης μας (peramosmotoclub), ο Πασχάλης Τσαρούχας παρουσιάζει το δεύτερο βιβλίο της σειράς "ΜΠΙΛΗΣ ΚΑΝΤΙΛΗΣ", η γνωριμία του "νεαρού ΜΠΙΛΗ" με τα μέτρα ασφαλείας και τη σωστή χρήση της μοτοσικλέτας. Η παρουσίαση θα γίνει στο ΚΑΦE "ΤΣΙΓΚΑΣ" στην Νέα Πέραμο Καβάλας την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011 στις 19:00. Μετά την παρουσίαση, θα ακολουθήσει συζήτηση με το συγγραφέα και μέλη της Λέσχης, σε θέματα οδικής ασφάλειας αλλά και γενικότερα μοτοσικλετιστικού ενδιαφέροντος.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Περί Επιχειρηματικότητας και Επιχειρηματιών

Με αφορμή τις καθημερινές προσαγωγές στη Δικαιοσύνη "επιχειρηματιών" για χρέη προς το Δημόσιο, καταγράφω τις δικές μου απόψεις σχετικά με το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ την επιχειρηματικότητα.
Κατ' αρχή, επιχειρηματία θεωρώ αυτόν που διαθέτει ένα αρχικό κεφάλαιο και αποφασίζει, αντί να το καταθέσει στην Τράπεζα και να καρπώνεται τους τόκους, να ρισκάρει την επένδυση του κεφαλαίου του σε μια δουλειά προσδοκώντας μεγαλύτερη και διαρκέστερη απόδοση. Να σημειωθεί ότι αρχικό "κεφάλαιο" μπορεί να είναι και μια ιδέα και το χρήμα ή μέρος αυτού για την υλοποίηση της ιδέας να προέρχεται από δανεισμό.
Εφ' όσον ο επιχειρηματίας αναλάβει το ρίσκο της επένδυσης, αποδέχεται έμμεσα και την περίπτωση της αποτυχίας και της απώλειας του κεφαλαίου του.
Εάν η επιχείρησή του "περπατήσει" και αρχίσει να κερδίζει χρήματα, τότε κύριο μέλημά του, πέρα από την σκληρή και διαρκή δουλειά, πρέπει να είναι η επένδυση μέρους των χρημάτων του στην επιχείρησή του και η διατήρηση υψηλής ρευστότητας, αφού βεβαίως μεριμνήσει προηγουμένως για την κάλυψη των ενδεχόμενων δανείων του..
Σπίτια, βίλλες, αυτοκινητάρες, κότερα, πισίνες, εξωτικά ταξίδια, γκόμενες, τσόχες δεν έχουν θέση, για πολλά χρόνια, στη ζωή και στις επιδιώξεις του επιχειρηματία.
Πρέπει συνεχώς να έχει στο μυαλό του ότι τα επιπλέον χρήματα που έχει κάθε βράδυ στην τσέπη του δεν είναι όλα δικά του. Ένα μεγάλο μέρος αφορά υποχρεώσεις του προς το Κράτος (ΦΠΑ, φόροι, ασφαλιστικές υποχρεώσεις), προς εταιρείες υποστήριξης (φως, νερό, τηλέφωνο) και προς τρίτους (μισθοί και δώρα υπαλλήλων, απαιτήσεις ενδεχομένων προμηθευτών). Πολύ περισσότερο που επιχειρεί μέσα σε ένα αναξιόπιστο κράτος που όχι μόνο δεν προσφέρει σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, αλλά συνεχώς εφευρίσκει τρόπους για να προκαλεί προβλήματα.
Παίρνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μου προκαλεί οδυνηρή έκπληξη η επιείκια που επιδεικνύει η Δικαιοσύνη απέναντι στους προσαγόμενους "επιχειρηματίες". Ευημερούντες επιχειρηματίες με χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, έχοντας κλέψει τον ΦΠΑ, αρνούμενοι να καταβάλουν φόρους και ασφάλειες, απολύοντας απλήρωτους και χωρίς αποζημίωση μεροκαματιάρηδες υπαλλήλους. Κάποιοι απ' αυτούς έχουν το θράσος να καταθέτουν στον εισαγγελέα το Ε9 τους επικαλούμενοι το γεγονός ότι οποιοδήποτε από τα ακίνητά τους αν πουληθεί, θα είναι σε θέση να υπερκαλύψουν τις υποχρεώσεις τους, δεν το κάνουν όμως γιατί η κτηματαγορά είναι "πεσμένη"!!! Και ο εισαγγελέας αποδέχεται το επιχείρημα και χαϊδεύει τον προσαχθέντα!!!

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Ξεσπάθωσε ο Nigel Farage

Άλλη Φάμπρικα...

Όταν πριν καιρό, κάπου μετά τα φιλικά προετοιμασίας και μετά τον αγώνα Κυπέλλου, αν δεν κάνω λάθος, διάβασα ότι ο Δήμαρχος αγόρασε εισιτήριο διαρκείας για τους αγώνες της Ένωσης στο μπάσκετ και καλούσε και τους άλλους καβαλιώτες να τον μιμηθούν, εντυπωσιάστηκα. Πίστευα ότι ο Κωστής θα είχε έγκαιρα προμηθευτεί το δικό του εισιτήριο διαρκείας, αφού και τακτικότατος θεατής των αγώνων στο Κλειστό της Καλαμίτσας είναι, αλλά και έχει συνδέσει από πολλά χρόνια πριν το όνομά του με το καβαλιώτικο μπάσκετ.
Θεώρησα ότι πιθανότατα η κίνησή του ήταν συμβολική και σε συνεννόηση με την Διοίκηση της Ένωσης για να τονωθεί η πώληση των εισιτηρίων διαρκείας. (Πράγματι, όταν στις αρχές Αυγούστου έβγαλα το οικογενειακό μας διαρκείας, η κίνηση ήταν προφανώς περιορισμένη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.)
Η (όποια) δημοσιότητα της πράξης του Δημάρχου φαίνεται ότι άνοιξε την όρεξη των πολιτικάντηδων, ακόμη και των πιό νέων (δυστυχώς), ακόμη και αυτών που ήταν παρόντες στους προηγούμενους αγώνες.
Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε ότι η Περιφερειακή Διοίκηση Καβάλας σε μια σεμνή τελετή θα προμηθευόταν εισιτήρια διαρκείας. Μπήκα στον ιστότοπο της Ένωσης (kavalabc.gr) και ρώτησα αν η Περιφερειακή Διοίκηση θα αγόραζε τα διαρκείας ή θα της δίνονταν τιμής ένεκεν. Δεν μου απάντησαν, αλλά την επόμενη μέρα όλες οι τοπικές εφημερίδες και ο ιστότοπος είχαν κατακλυστεί από φωτογραφίες της εκδήλωσης για την αγορά εισιτηρίων, δημοσιεύοντας μάλιστα τα ονόματα των τεσσάρων (4) (!!!) Συμβούλων που τα αγόρασαν.
Στις σημερινές τοπικές εφημερίδες υπάρχει η φωτογραφία τοπικού βουλευτή, που αγόρασε δυο διαρκείας, ενώ στο ίδιο φύλλο υπάρχει ανακοίνωση άλλου βουλευτή που καλεί τα μέσα ενημέρωσης να παρευρεθούν στη σημερινή εκδήλωση, στη διάρκεια της οποίας θα αγοράσει το δικό του εισιτήριο διαρκείας.
Έλεος πιά! Πολιτικάντηδες της δραχμής... Που τρελαίνεστε για μια φωτογραφία της αφεντομουτσουνάρας σας στον Τύπο... για μια παρουσία σας στα τοπικά κανάλια... Που ανάγετε σε ανδραγάθημα την υποχρέωσή σας...

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Μιά πραγματική ιστορία...

Με αφορμή την ανάρτηση για την πιθανή επανεμφάνιση των Pony, διαβάστε μία σχετική ιστορία από το Χρήστο Χ.:
Κάποτε ένας καπετάνιος του ΕΛΑΣ έφυγε κυνηγημένος και κατέληξε μαζί με την οικογένεια του στην ΕΣΣΔ (Τασκένδη). Εκεί, ο γιος του σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός με πολύ καλές επιδόσεις στις σπουδές του. Οι Ρώσοι του έδωσαν υποτροφία και συνέχισε τις σπουδές του στη Μόσχα όπου και έκανε Διδακτορικό με αντικείμενο τον σχεδιασμό ειδικών οχημάτων. Μετά δούλεψε για κάποια χρόνια σε ένα ερευνητικό κέντρο σχεδιασμού ειδικών οχημάτων (οχήματα για χρήση στη Σιβηρία και για ειδικές κατασκευές και πιο συγκεκριμένα για κατασκευές αρδευτικών έργων). Το 1974 με την μεταπολίτευση αποφάσισε να έρθει στη Ελλάδα και για αυτό έκανε μια δοκιμαστική επίσκεψη για ένα μήνα στη Θεσσαλονίκη όπου και γνώρισε κάποιον βιομήχανο σχετικό με οχήματα και στο άψε-σβήσε του σχεδίασε ένα πρώτο πλάνο για ένα όχημα το οποίο μετά μπήκε σε γραμμή παραγωγής και έγινε το γνωστό PONY. O βιομήχανος του πρότεινε άμεσα επαναπατρισμό και δουλειά με φοβερές προοπτικές. Έτσι και έκανε. Μετά ήταν ο σχεδιαστής των γνωστών Σταγιερ που είχαμε στο στρατό και σε λίγα χρόνια η βιομηχανία έγινε η γνωστή ΕΛΒΟ (ελληνική βιομηχανία οχημάτων). Μέχρι που ανέλαβαν την παρτίδα οι συνδικαλιστές το εργοστάσιο έγινε κρατικό και σε λίγο έκλεισε για πάντα.
Ο Μηχανικός αυτός έμεινε άνεργος. Σε λίγο βρήκε δουλειά στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης όπου και ίδρυσε στο ΤΕΙ το τμήμα Τεχνολογίας Οχημάτων. Δούλευε σε αυτό από τα χαράματα μέχρι τα μεσάνυχτα. Τελικά έγινε και Πρόεδρος του ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Σήμερα είναι συνταξιούχος Μηχανικός και έχει φτιάξει ένα μηχανουργείο με τόρνους και φρέζες στο υπόγειο του σπιτιού του και ασχολείται με κατασκευή ειδικών εξαρτημάτων για οχήματα απλά για το χόμπι του. Ήταν και συνεχίζει να είναι κομμουνιστής και υποστηρίζει ότι αν δεν ήταν η Ρωσία δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα στη ζωή του από αυτά που έκανε. Όλα αυτά τα χρόνια είχε ένα LADA το οποίο κάθε απόγευμα το έλυνε και το έδενε έτσι για την πλάκα του. Η ιστορία είναι αληθινή και με τον γιο του ανθρώπου αυτού (μηχανικός κι αυτός) ήμαστε 5 χρόνια συνάδελφοι και μου διηγήθηκε πολλά για τον πατέρα του.

Pony και πάλι;

Διαβάζω ότι ετοιμάζεται να ξαναλειτουργήσει η εταιρεία που παρήγαγε μέχρι το 1982 το ελληνικό αυτοκίνητο Pony. Πέρα απο το χαρμόσυνο της αναγγελίας της λειτουργίας ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας, θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή στους επίδοξους επενδυτές: Μην ξεχάσετε να προσλάβετε τους συνδυκαλιστές. Τους ίδιους ή τους επιγόνους τους που σας έκλεισαν τότε το Εργοστάσιο κάνοντας 120 ημέρες απεργία με αιτήματα αυξήσεις 35% (!), επιπλέον ημέρες κανονικής άδειας κλπ κλπ.

Που εναι τα σχολια?

Ισως να εχετε παρατηρησει οτι ο αριθμος σχολιων ειναι παντα μηδεν ανεξαρτητα απο το αν υπαρχουν σχολια 'η' οχι. Μαλλον ειναι ενα προβλημα του συστηματος σχολιων, παρα κατι με το μπλοκγ μια και αλλα μπλογκς που χρησιμοοποιουν το ιδιο συτημα σχολιων, εχουν το ιδιο προβλημα.
Εχω επικοινωνησει με την υποστηριξη τους αλλα μια και ειναι δωρεαν υπηρεσια, η επιλυση ισως καθυστερησει.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

...και εγγόνια

Παρά τη μελαγχολία και την εθνική κατάθλιψη, οι άνθρωποι είναι αισιόδοξοι και ελπίζουν.
Πρόσφατα ο συμμαθητής μας Θόδωρος Δομουτσόγλου μας ανακοίνωσε ότι η κόρη του παντρεύτηκε και το Φλεβάρη θα αποκτήσει εγγόνι. Τόση ήταν η χαρά του που δήλωσε ότι θα στήσει γιορτή εκείνη τη μέρα έξω από το γραφείο τους. Βέβαια δεν είναι ο πρώτος συμμαθητής που αποκτά εγγόνι. Προηγήθηκε εδώ και δυόμισυ χρόνια ο Ανέστης Μπούρας. Ο Θόδωρος παντρεύτηκε αρκετά μικρός. Ενώ εμείς- μαθητές στη Γ΄Λυκείου-πηγαίναμε στο Λαλάκο για τα γνωστά μπιφέκια του, αυτός είχε άλλα κατά νού...
Το αξιοπερίεργο για την κόρη του είναι ότι ο παππούς της ο Λαλάκος , ο πατέρας της, αλλά και ο σύζυγός της ανήκουν στον ίδιο επαγγελματικό χώρο (... ο τελευταίος είναι ιδιοκτήτης στις Γλάστρες, για όσους αναρωτιούνται για τη φωτογραφία της ανάρτησης...).

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

"Carpe Diem" - Oράτιος

"Άδραξε τη μέρα".
Μετά την αναφορά του Γιώργου στην ταινία "Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών" και μετά το σχόλιο για τις κατά Πέμπτη απουσίες μερικών, σκέφτηκα να θυμίσω κάποια γνωμικά:
- Fugit inreperabile tempus - Βιργίλιος (Ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί)
- Τίποτε δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την παρούσα στιγμή - Γκαίτε
- Ο χρόνος πετάει. Από σένα εξαρτάται αν θα είσαι ο πιλότος - Robert Orhen
- Εξουσιάζεις τη στιγμή, εξουσιάζεις την ζωή - Marie von Ebner-Eschenbach
Κι ένα τσιτάτο από τοίχο: Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο καιρός περνάει...

Xθες, Πέμπτη βράδυ

Νομίζω ότι η παρέα είναι από τα λίγα αντίδοτα στην γενική κατάθλιψη που επικρατεί.
Άλλη μία έξοδος λοιπόν, ξεχωριστή όπως και κάθε προηγούμενη, και με μία αναπάντεχη παρουσία μαζί μας: του Μάξη Τουφ.
Πιστεύαμε ότι είχε πάρει μετάθεση, αλλά τελικά πάλι στην Καβάλα βρέθηκε. Εμείς βέβαια είμαστε χαρούμενοι που θα είναι μαζί μας αλλά, δυστυχώς γι αυτόν, θα συνεχιστεί η ταλαιπωρία του.
Προφανώς και ένα από τα θέματα συζήτησης ήταν οι δύο τελευταίες αναρτήσεις για τους καθηγητές μας στο σχολείο. Ο Μάκης διεπίστωσε ότι υπήρχε ένταση στα σχόλια μας, πράγμα περίεργο τόσα χρόνια μετά, μη παραλείποντας βέβαια και μία ψυχαναλυτική προσέγγιση του θέματος.
Το αρνητικό ήταν ότι η μουσική ακουγόταν υπερβολικά δυνατά με αποτέλεσμα να βραχνιάσουμε προσπαθώντας να ακουστούμε. Χώρια που οι πάντες κάπνιζαν. Τέλος πάντων όμως '' πότε μήλα, πότε φύλλα'' όπως διεπίστωσε κι ο Παναγιώτης (αναφερόμενος σε άλλο θέμα βέβαια)....

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Κόντρα στο φως


Όσο κι αν έχουμε καταστρέψει το περιβάλλον της πόλης, τόσο το οικολογικό όσο και το κοινωνικό, ευτυχώς η φύση μας αποζημιώνει. Μιά βόλτα προχτές το μεσημέρι, πηγαίνοντας για τη δουλειά. Μιά ματιά στη θάλασσα, στα σύννεφα και στον ουρανό, χωρίς να κοιτάς τα σκουπίδια και τις πολυκατοικίες και η διάθεση αλλάζει.
Το φως του φθινοπώρου είναι διαφορετικό από εκείνο του καλοκαιριού. Οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πιο ξυστά και κάνουν πολύ ενδιαφέρουσες αντιθέσεις το φως και η σκιά.
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες δεν λένε και πολλά, αλλά με είδε ο Νίκος εκείνη την ώρα και αναρωτήθηκε για το τι θα έβγαινε...

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Τι σου είναι ο Χρόνος (2)

Διάβασα την "αγιογραφία" του Αποστολίδη στην προηγούμενη ανάρτηση. Αν και ο Γιώργος πάντα καταφέρνει να πει αυτά που θέλει, έστω και πολύ συγκαλυμένα, το κείμενό του μου άφησε ερωτηματικά στο κατά πόσο οι δικές μου αναμνήσεις συμφωνούν με τις δικές του και συνθέτουν την ίδια εικόνα.
Βέβαια, ο χρόνος (35 χρόνια πέρασαν!!!) απαλύνει τον πόνο, μας κάνει να ξεχνάμε τα άσχημα, διατηρεί στη μνήμη πιο έντονα τα ευχάριστα. Όμως, για την αποκατάσταση της (δικής μου) αλήθειας, θα ήθελα να προσθέσω και τις δικές μου αναμνήσεις.
Κατ' αρχήν ο Αποστολίδης ήταν ένας φιλόλογος με όλη τη σημασία της λέξης. Άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αλλά και με ευρύτερη παιδεία, όπως διαφαινόταν στο μάθημά του, ένας φιλόλογος καθηγητής με ίση αγάπη τόσο στα Αρχαία όσο και στα Νέα Ελληνικά, κάτι που, τότε τουλάχιστον, δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο.
Προσπάθησε να μας μυήσει στη μαγεία της γλώσσας μας, να μας κάνει κοινωνούς των γνώσεών του, αλλά πώς;
Στους 4-5 μήνες της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου, σε ένα τμήμα Πρακτικού που είχε δικαιολογημένα στραμμένη την προσοχή του σε άλλα μαθήματα και που δεν επρόκειτο οι μαθητές του να ξανασχοληθούν στη ζωή τους με τα Αρχαία Ελληνικά; (Παρεμπιπτόντως, με τα Αρχαία έμελλε να ξανασχοληθώ 27 χρόνια αργότερα, βοηθώντας την μεγάλη μου κόρη, οπότε και προς δική μου μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι θυμόμουν σχεδόν τα πάντα. Όχι όμως από τους τέσσερεις μήνες του Αποστολίδη, αλλά από τα τέσσερα χρόνια της Δήμου - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα της αφιερώσω στο μέλλον ξεχωριστή ανάρτηση).
Να μην ξεχνάμε ότι μπήκε σε ένα τμήμα Πρακτικού, όπου οι μισοί και παραπάνω ΞΕΡΑΜΕ Αρχαία! Είτε γιατί υπήρχαν πολλοί πολύ καλοί μαθητές που ήταν άριστοι σε όλα είτε γιατί κάποιοι είχαμε περάσει την τετραετή "δοκιμασία" της Δήμου, αμφιβάλλω αν ποτέ στην καριέρα του του ξανάτυχε τέτοιο τμήμα. Και όμως! Αυτό, το θεωρητικά αδιάφορο για το μάθημά του Τμήμα, το χαντάκωσε! Κατ΄αρχήν ανέλαβε το Τμήμα για τρεις βδομάδες και επανήλθε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Καθώς οι ημερομηνίες για το κλείσιμο του τετραμήνου άρχιζαν να πιέζουν και έπρεπε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα να παραδόσει βαθμολογίες, προχώρησε στην εύκολη λύση: Διαγώνισμα! Με όλα τα σχετικά: Μετάφραση, γραμματικές, συντακτικές και πραγματικές παρατηρήσεις, όλα με μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Μας χώρισε σε 1 και 2 (δεξιά ή αριστερά στο θρανίο). Στην δική μου σειρά, υπήρχε μια πραγματική παρατήρηση, που έπιανε 5 μονάδες και έπρεπε για να θεωρηθεί σωστή η απάντηση, να αναφερθεί η λέξη "συμβολισμός". Δυστυχώς, κανένας από την σειρά μας δεν απάντησε σωστά και όλοι βαθμολογηθήκαμε ουσιαστικά με άριστα το 15 - εγώ πήρα 14 γιατί είχα κι ένα λαθάκι στο συντακτικό. Τελικά, απ΄όλη την Τάξη, ένας πήρε 17, ένας 16 (το ένα από τα δυο ο Γιώργος - που ήταν στο 1), ένα-δυο 15άρια και πλήθος μέγα μονοψηφίων. Στο εναπομείναν διάστημα προσπάθησε, με προφορική εξέταση, να ανεβάσει τον βαθμό αυτών που πήραν μονοψήφιο, ακολουθώντας όμως πολύ αργούς ρυθμούς. Παρά τις εκκλίσεις κάποιων από μας να μας εξετάσει προφορικά ώστε να βελτιώσουμε τον βαθμό μας, μας αγνόησε. Φιλοδωρήθηκα, λοιπόν, με ένα ωραιότατο 14 στον έλεγχο. Με πείραξε πάρα πολύ. Ως τότε δεν είχα πάρει στα Αρχαία λιγότερο από 18. Το 14, επίσης, δεν άφηνε μεγάλα περιθώρια βελτίωσης του τελικού βαθμού, έτσι το Απολυτήριό μου κοσμείται από ένα μεγαλοπρεπές 16. Πέρα απ΄αυτό ο τελικός βαθμός μετρούσε, έστω και όχι πάρα πολύ, για τις Εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο. Όλα αυτά, μ΄έκαναν να "επαναστατήσω". Σε όλη τη συνέχεια, επέδειξα μια, τουλάχιστον για τα μέτρα της εποχής εκείνης, αυθάδη συμπεριφορά απέναντι στον Αποστολίδη. Απέστρεφα το βλέμμα μου από πάνω του, δεν "σήκωνα χέρι", δεν συμμετείχα στο μάθημα και δεν απαντούσα στις ερωτήσεις του παρά μόνον όταν απευθυνόταν σε μένα προσωπικά. Μάλιστα, μια φορά δεν δίστασα να κριτικάρω με αγένεια τον τρόπο που είχε να εξετάζει προφορικά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι, στην μεταβατική εκείνη εποχή, με βοήθησε ώστε να ξεπεράσω φοβίες εσωτερικές και να εκφράσω έναν πρώιμο αν και ονορθόδοξο επαναστατισμό.
Επίσης, πρέπει να του αναγνωρίσω ότι το 1 μόριο, που μου στέρησε με την χαμηλή βαθμολογία στα μαθήματά του, με "έκοψε" από το Γεωλογικό και με "έστειλε" στο Γεωπονικό του ΑΠΘ. Και γι΄αυτό τον ευχαριστώ πολύ και ισοβίως.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Α, ζωή, τρελή που είσαι!

 Στην παρουσίαση του πονήματος του Λ. Αποστολίδη την Παρασκευή κατάφερα να παρευρεθώ κι εγώ. Ίσα που πρόφτασα τό γλαφυρό λόγο του Τάκη Εμμανουηλίδη που ξεκίνησε αναφέροντας στο κοινό μιά εμπειρία του. Μαθητής στο Ε΄Κ1 (1ο τμήμα του κλασσικού) και 6 χρόνια πριν από μας πληροφορείται μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές του ότι θα τους αναλάβει ο Αποστολίδης. Ένα βαθύ ωωωωωχ ακούστηκε απ΄ όλη την τάξη. Ο Αποστολίδης ήταν γνωστός για την αυστηρότητά του και για τις πολλές του απαιτήσεις. Όμως -συνέχισε ο Τάκης- αυτό που ακολούθησε ήταν συγκλονιστικό... Κάτι παρόμοιο όμως δεν ζήσαμε και μεις, στην Γ΄Λυκείου, κάποια χρόνια μετά; Το ίδιο ωωωωωχ  ακούσθηκε να αναδύεται από το σύνολο σχεδόν των μαθητών της τάξης όταν μάθαμε ότι θα μας κάνει μάθημα ο Αποστολίδης στην τελευταία τάξη , ενώ ελπίζαμε ''να τη βγάλουμε χαλαρά''. Στο κάτω -κάτω μαθητές του Πρακτικού ήμασταν. Όσοι δεν έμαθαν Αρχαία μέχρι τότε, στην τελευταία τάξη θα τα μάθαιναν; Εμάς μας ενδιέφεραν τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Χημεία. Τι ήθελαν και μας έβαλαν αυτόν τον απαιτητικό καθηγητή; Μαυρίλα και απαισιοδοξία στην τάξη... Και ήρθε η στιγμή του πρώτου μαθήματος. Δεν το έχω ξεχάσει. Μπήκε στην τάξη, μας κοίταξε σοβαρά, έβγαλε από το χέρι το ρολόι του καταργώντας τις δεσμεύσεις του χρόνου, κι άρχισε να απαγγέλλει με πραγματικά συνταρακτικό τρόπο τον τραγωδό. Ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ακούσει και ζήσει στο σχολείο κάτι τέτοιο. Πρώτη φορά ο λόγος των Αρχαίων ερχόταν στ΄αυτιά μου με τέτοιο χρώμα και ύφος. Κι αυτό συνεχίστηκε και στα άλλα μαθήματα. Πρώτη φορά κάποιος μας διάβαζε ένα ποίημα ή κάποιο πεζό, με συναίσθημα, με φωνή να πάλλεται, με την ψυχή του ολόκληρη. Κι όταν κατόπιν άρχιζε να εξηγεί και να αναλύει το κείμενο-μακριά από τις στερεότυπες και γνωστές απόψεις που κυκλοφορούσαν στις ματσαράγκες- άρχισα να καταλαβαίνω γιατί όλοι θαύμαζαν τον αρχαίο λόγο. Πραγματική μυσταγωγία το μάθημά του. Ο Αποστολίδης ζητούσε πολλά, όμως έδινε και πολλά. Δεν τον ένοιαζε που ήμασταν στο Πρακτικό και είχαμε διαγράψει τα Αρχαία από τη ζωή μας. Ζητούσε δουλειά, μας εξέταζε και μάλιστα και σε άγνωστο κείμενο. Θυμάστε που σήκωσε κάποιον από μας στον πίνακα -γνωστό για την ανορθογραφία του- και άρχισε να του υπαγορεύει το άγνωστο; Χαμός! Ίσως θα έπρεπε να μετριάσει τις απαιτήσεις του. Ίσως θα έπρεπε να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι οι περισσότεροι στα Αρχαία αλλά και στα Νέα είχαμε ήδη γυρίσει την πλάτη. Όμως επέμενε χωρίς να τον νοιάζει η δημοφιλία του γιατί πίστευε ότι έπρεπε έστω και την τελευταία χρονιά στο σχολείο κάτι να μάθουμε. Γιατί ένας άνθρωπος, είτε μηχανικός, είτε μαθηματικός, πρέπει να ξέρει να γράφει και να εκφράζεται σωστά στη γλώσσα του. Φυσικά εμείς είχαμε τελείως διαφορετική άποψη. Κι όταν ο Πιστοφίδης μας ανακοίνωσε -μπροστά του- ότι θα μας αναλάβει ο Αρρενόπουλος μέχρι και στα θρανία ανεβήκαμε χοροπηδώντας από χαρά.... Η συνέχεια γνωστή. Ο Αποστολίδης τελικά επανήλθε στην τάξη μας, λόγω αλλαγής προγράμματος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Κι αυτούς που απερίσκεπτα πανηγύριζαν τότε που έφευγε τους έζωσαν τα μαύρα φίδια. Τι θα τους έκανε; Τι βαθμό θα τους έβαζε; Νομίζω ότι προσπάθησε να μη μας συνερισθεί. Και η συμπεριφορά του ήταν σωστή. Εμείς όμως είχαμε λερωμένη τη φωλιά μας και βλέπαμε άλλα πράγματα στις πράξεις του... Και η ατμόσφαιρα ήταν πάντα φορτωμένη. Νομίζω ότι αν είχαμε τη τύχη να μας δίδασκε ο Αποστολίδης από μικρότερες τάξεις, όχι μόνο τα Ελληνικά μας θα ήταν ''τόσο λίγα'', αλλά θα μαθαίναμε να ''βασανίζουμε'' περισσότερο το μυαλό μας και την κρίση μας.... Υ.Γ. Ο τίτλος από το πεζό του Ζ. Παπαντωνίου ΖΩΗ, ένα από τα κείμενα που μας δίδαξε απαγγέλοντάς το με ξεχωριστό τρόπο. Είμαι βέβαιος ότι ακόμη θα το θυμάστε.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Επί του Πιεστηρίου

Λίγο (;) πριν ανακοινωθεί η σύνθεση της νέας ελληνικής κυβέρνησης, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, ιδού η σύνθεσή της:
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Α. Μerkel
AΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
N. Sarkozy
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Chr. Lagarde
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
M. Draghi
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
H. van Rompay
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
J. Cl. Junker
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
J. M. Barroso
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Ol. Rehn
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
G. Papandreou
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΨΗΣΤΑΡΙΩΝ, ΤΑΒΕΡΝΩΝ, DELIVERY και PLAY-STATION (Παραμένει ως είχε)
C. Karamanlis
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΑΛΟΥΡΓΙΑΣ και ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ
Ant. Samaras

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Scripta manent

Αναρωτιεται κανεις για ποιο λογο η ΕΕ απαιτει γραπτη βεβαιωση απο την Ελλαδα οτι οι συμφωνιες θα εφαρμοσθουν. Ολοι ξερουμε οτι αν υπαρχει προβλημα οτι και να εχεις υπογραψει θα ξεχαστει.
Εντυπωση μου κανει η φρασεολογια που χρησιμοποιειται ειδικα τις τελευταιες μερες, λεξεις σαν υποταγη, χασιμο ανεξαρτησιας κτλ ακουγονται συχνα.
Που ηταν ολοι αυτοι οταν η Ελλαδα εμπαινε στο ευρω? Δεν καταλαβαιναν τι ακριβως σημαινει 'η' η δυνατοτητα να μπορεις να δανεισθεις στο ιδιο επιτοκιο με την Γερμανια σκιαζε τα παντα?
Μου θυμιζει (παιδικες) συζητησεις για την ενταξη στη Κοινη Αγορα - θα εχουμε φθηνοτερα ηλεκτρικα ειδη. Ισως τα πραγματα 20 χρονια αργοτερα ηταν στο ιδιο επιπεδο.
Ο κυριος λογος που η Βρετανια δεν μπηκε στο ευρω, ηταν το θεμα της εθνικης κυριαρχιας και γενικα αντιδραση στην κυριαρχια μη-εκλεγμενων στις Βρυξελες. Κανενας δεν εχει αντιρρηση σε μια κοινη αγορα αλλα κοινο κρατος οχι.
Το αστειο φυσικα ειναι οτι μια απο τις λυσεις της κρισης, ειναι μεγαλυτερη ενωση μεσα στην ευρωζωνη, κατι φυσικα που δεν προκειται να γινει.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Τι σου είναι ο Χρόνος

Κυριακή μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη.
Καθήσαμε να φάμε στο "Κρεοπωλείο", Βενιζέλου 4.
Μόλις καθήσαμε, τον είδα στο παραδιπλανό τραπέζι.
Συνέτρωγε με μια κυρία και έναν κύριο.
- Κοιτάξτε, με τρόπο. Αυτός δεν είναι οοο?...... πώς τον λένε......?
- Ναι, αυτός είναι. Αλλά, πώς τον λένε.....
- Άντε, ρε. Δεν είναι αυτός. Κατάλαβα για ποιόν λες, αλλά δεν είναι αυτός, απλώς του μοιάζει.
- Όχι, όχι. Δεν είναι αυτός.
(Τέσσερεις είμασταν)
- Είμαι σίγουρος. Αυτός είναι. Αλλά θα σκάσω. Πώς τον λένε.
- Χρήστο, τον λένε. Αλλά ποιό είναι το επίθετό του?
Μάταια προσπαθούσα να θυμηθώ το επίθετό του. Το ίδιο και οι υπόλοιποι.
Κάποια στιγμή, τελείωσαν το γεύμα τους και σηκώθηκαν να φύγουν. Πήρε τις (μπλε ρουά!!!) πατερίτσες του και με δύσκολα βήματα αποχώρησε.
Στάθηκε αδύνατο να θυμηθεί κάποιος από τους τέσερείς μας το επίθετό του.
Κι ας μην έχουν κλείσει καλά-καλά τέσσερα χρόνια από τότε, που η περίπτωσή του συγκλώνισε το πανελλήνιο.
Γύρισα στο σπίτι και έβαλα στο γκουγκλ "πρώην γ.γ. υππο που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας" και έτσι ξαναθυμήθηκα το όνομα του Χρήστου, που κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και για ανεξιχνίαστους λόγους τον Δεκέμβριο του 2007 πήδηξε από το μπαλκόνι του σπιτιού του στον έκτο όροφο της πολυκατοικίας στο Κολωνάκι.


Ποιός φταίει;

Ποιός φταίει;
Ο τοκογλύφος, που περιμένει το θύμα του στο σαλόνι του Καζίνο, ή ο τζογαδόρος;
Ο τραπεζίτης, που δίνει αφειδώς δάνεια, ή ο δανειολήπτης που τα παίρνει χωρίς να έχει χιλιοεξασφαλίσει την δυνατότητα αποπληρωμής;
Ο πωλητής κλεψίτυπων CDs και DVDs ή ο ευυπόλυπτος αγοραστής τους;
Ο Αιγύπτιος παράνομος πωλητής ψαριών ή αυτός που τα αγοράζει;
Ο κλέφτης χρυσαφικών ή ο κλεπταποδόχος;
Ο δωροδοκών ή ο δωροδοκούμενος;
Ο ανίκανος ή διεφθαρμένος πολιτικός ή αυτός που τον ξαναψηφίζει;

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Επι ψηφου κρεμαμενος

Τα δελτια ειδησεων κυριαρχουνται με νεα απο την Ελλαδα. Φυσικα το χαος που επικρατει κανει αδυνατη οποιαδηποτε προβλεψη για το τι θα συμβει. Αυτη η εβδομαδα ομως ειναι σημαντικη για το γεγονος οτι για πρωτη φορα επισημα εγινε αναφορα στην εξοδο της Ελλαδας απο το ευρω.
Οταν ξεπεραστει ενα τετοιο θεμα ταμπου, καταλαβαινει κανεις οτι τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα και κατι το οποιο ηταν σχεδον σεναριο φαντασιας, γινεται προετοιμασια για κατι που ειναι πολυ πιθανον να γινει. Φανταζομαι οτι τα τραπεζικα δυκτια θα βρισκονται υπο μεγαλη πιεση, με ολες τις καταθεσεις που οδευουν εκτος Ελλαδος.

"Θα τα Κάψω...

... τα ρημάδια τα αυτοκίνητά μου", (παραφράζοντας το γνωστό λαϊκό άσμα) φαίνεται ότι τραγουδούν κάποιοι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, που στο πρόσφατο αλλά ταυτόχρονα τόσο μακρινό παρελθόν απέκτησαν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στις βόρειες και νότιες συνοικίες της Αθήνας, κατά τις τελευταίες δυο εβδομάδες αυξήθηκαν σημαντικά οι περιπτώσεις εμπρησμού πολυτελών αυτοκινήτων.
Η Αστυνομία διαπίστωσε ότι τα πολυτελή αυτά αυτοκίνητα δεν βρίσκονταν στην κατοχή μελών κάποιων κοινωνικών ομάδων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχο τρομοκρατικών ενεργειών. Έτσι, τώρα διερευνάται η πιθανότητα τα αυτοκίνητα να τα παραδίδουν στη φωτιά οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους. Άνθρωποι, δηλαδή, που μη προβλέποντας ή παραβλέποντας την επερχόμενη οικονομική κρίση ξόδεψαν πάνω από 40000€ για να αποκτήσουν το αυτοκίνητο των ονείρων τους και τώρα, που άλλαξαν τα δεδομένα, προσπαθούν να το ξεφορτωθούν. Υψηλό κόστος λειτουργίας και συντήρησης, υψηλά ασφάλιστρα, ειδική εισφορά, νέα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, σε συνδυασμό με κατακόρυφη πτώση της αξίας των μεγάλου κυβισμού μεταχειρισμένων, που ένα αυτοκίνητο 2000-2200 cc τριετίας αρχικής αξίας 40-50000€ δεν βρίσκουν να το πουλήσουν ούτε 15000€, φαίνεται ότι ωθούν τους πιο παράτολμους από τους ιδιοκτήτες τέτοιων αυτοκινήτων να γίνονται οι εμπρηστές τους, προσδοκώντας, πιθανόν, και κάποια αποζημίωση από την ασφαλιστική τους!!!

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Σύλληψη. Ε, και;

Την προηγούμενη βδομάδα έσκασε η "βόμβα" με τη σύλληψη με την διαδικασία του αυτόφωρου βορειοελλαδίτισσας επιχειρηματία για μη απόδοση ΦΠΑ ύψους 620000€ περίπου.
Η παραπάνω επιχειρηματίας, που σημειωτέον ότι είχε βραβευθεί ως "επιχειρηματίας της χρονιάς" πριν από δυο χρόνια, βαρύνεται και με τις κατηγορίες των οφειλών προς το Δημόσιο από φορολογικές υποχρεώσεις και υποχρεώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία ύψους 7000000€, καθώς και για οφειλές μισθών ύψους 140000€ περίπου.
Να υπογραμμίσω ότι η είσπραξη ΦΠΑ δεν αποτελεί εισόδημα για τον επιχειρηματία, αλλά φόρο που πληρώνει ο πελάτης προς το Κράτος και ο επιχειρηματίας απλώς τον εισπράττει σαν ενδιάμεσος για να τον αποδώσει στο Δημόσιο. Επομένως, με απλά λόγια, παρακράτηση και μη απόδοση του ΦΠΑ είναι σα να μπαίνει κάποιος οπλισμένος στο Δημόσιο Ταμείο και να ληστεύει κρατικά χρήματα. Πολύ χειρότερο, κατά τη γνώμη μου, από το να ληστέψει κανείς μια Τράπεζα, που στο κάτω κάτω είναι μια ιδιωτική επιχείρηση και έχει και τα χρήματά της ασφαλισμένα.
Επίσης, η μη καταβολή των εισφορών στα Ταμεία αποτελεί ακραία πράξη κοινωνικής αναλγησίας, αφού με τα χρήματα αυτά πληρώνονται οι συντάξεις, ενώ και μέρος αυτών παρακρατείται από τον μισθό των εργαζομένων.
Αλλά τι να πει κανείς και για μη καταβολή δεδουλευμένων προς τους εργαζόμενους! Που στην πλειοψηφία τους περιμένουν να ζήσουν από τον πενιχρό μισθό τους και που συχνά για να τον εξασφαλίσουν υποκύπτουν σε πλήθος από μη συμβατικές απαιτήσεις του επιχειρηματία!
Ίσως κανείς να αντιτείνει ότι ο επιχειρηματίας θα μπορούσε να πέσει έξω και να βρίσκεται σε προφανή αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του, αν και ακόμη και σ' αυτήν την περίπτωση δεν δικαιολογείται η μη απόδοση του ΦΠΑ.
Στην παραπάνω περίπτωση, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοιο ενδεχόμενο.
Η συλληφθείσα κυρία δεν καταστράφηκε οικονομικά. Απλά ανήκει στην μεγάλη μερίδα των επιχειρηματιών που οι επιχειρήσεις τους πτωχεύουν ενώ οι ίδιοι πλουτίζουν. Κατά δήλωση της ίδιας έχει πολύ μεγάλη περιουσία και μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις της. Και τότε γιατί δεν τις κάλυπτε ως τώρα; Μα γιατί πίστευε ότι η ένταξή της στην "υψηλή κοινωνία", οι γνωριμίες της και οι χορηγίες της (με τα λεφτά τρίτων) την είχαν εντάξει στον χώρο του απυρόβλητου.
Συνελήφθη, λοιπόν, βάσει του νέου νόμου, που ορίζει ότι διώκεται με την διαδικασία του αυτόφωρου. Κρατήθηκε ένα βράδυ στο Τμήμα και την επόμενη μέρα απολογήθηκε στον εισαγγελέα, που την άφησε ελεύθερη με την κατάβολή εγγύησης 50000€. Ακριβώς, δηλαδή, όπως γίνεται με τους ανώνυμους ληστές... Πλήρωσε, λοιπόν, 50 χιλιάρικα από την μεγάλη, κατά δήλωση της ίδιας, περιουσία της και αφέθηκε ελεύθερη...
Χθες, με την ίδια διαδικασία, συνελήφθη στο Άστρος Κυνουρίας ένας μεγαλοεπιχειρηματίας από τον χώρο των κρεάτων για μη απόδοση ΦΠΑ ύψους 510000€ περίπου.
Τώρα ξέρουμε. Σήμερα θα απολογηθεί στον εισαγγελέα και θα αφεθεί ελεύθερος με μικρή χρηματική εγγύηση.
Συνελήφθη. Συνελήφθη. Συνελήφθη...
Ε! Και;;;

ΥΓ: Μήπως είναι καιρός να καταργηθούν αυτά τα βραβεία για τους "επιχειρηματίες της χρονιάς"; Αρκετά λαμόγια έχουν βραβευτεί ως τώρα...

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Την Παρασκευή, 4 Νοεμβρίου, στις 8 το βράδυ, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, θα πραγματοποιηθεί παρουσίαση του νέου βιβλίου του φιλόλογου καθηγητή μας κ. Λεωνίδα Αποστολίδη με τίτλο "Η Οδύσσεια της Εθνικής μας Ονομασίας". Θα μιλήσουν οι φιλόλογοι καθηγητές Αγγελική Κιουρτσή-Μιχαλοπούλου και Δημήτρης (Τάκης) Εμμανουηλίδης.
Επειδή ΔΕΝ είναι "λίγα τα ελληνικά" του, όπως πολλών από μας, η παρουσίαση σίγουρα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Κρίμα που η μέρα και ώρα παρουσίασης δεν μου επιτρέπουν να παρευρεθώ.